Sommige beleggers denken dat ze altijd een keuze moeten maken tussen groei en waarde. Ze zien beide beleggingsstijlen als elkaars tegenpolen. Toch is het goed mogelijk dat bedrijven eigenschappen van groei en waarde vertonen.
Met het positieve vaccinnieuws is november een historische beursmaand geworden met dikke plussen. De rally werd breed gedragen, maar de corona-achterblijvers deden het extra goed.
Jarenlang ben ik enthousiast geweest over bedrijven als Microsoft en Apple, maar sinds het derde kwartaal van dit jaar ben ik er klaar mee.
Het succes van Warren Buffett heeft generaties beleggers geïnspireerd, maar de superbelegger heeft niet het eeuwige leven.
Goedkope ‘waarde-aandelen’ maken een comeback en daar profiteert vooral Europa van, verwacht Barclays.
Het moet flink schrikken zijn geweest voor beleggers in hippe tech-aandelen. De Nasdaq ging massaal in de uitverkoop en verloor in een paar dagen tijd 10%. Tesla werd 30% lager gezet, Apple leverde 16% in en Amazon verloor 11%.
Aandelen worden sinds jaar en dag onderscheiden in zogenaamde groei- en waarde-aandelen. Groeiaandelen kennen een hoge omzetgroei, soms zonder een cent winst te maken, en de goegemeente extrapoleert de groei vaak tot in lengte van jaren. Beleggers zijn bereid om heel hoge waarderingen te betalen voor de verwachte omzetgroei.
Beleggen in aandelen die vanwege tijdelijke problemen zwaar zijn afgestraft kan torenhoge rendementen opleveren. Maar er zijn ook risico’s.
Al meer dan tien jaar blijven de goedkope waardeaandelen achter bij de hoger gewaardeerde groeiaandelen. Het waarderingsverschil is inmiddels extreem, maar dat betekent niet dat verlossing voor de waardebeleggers nabij is.
Waarde-aandelen doen het vaak geruime tijd beter dan andere aandelen, maar de laatste tien jaar blijven ze achter op groeiaandelen. Wanneer deze trend omslaat, is moeilijk te voorspellen. In het verleden volgde zo’n omslag wanneer de economie opveerde uit een recessie.
Nick Kirrage beheert verschillende beleggingsfondsen voor het Britse Schroders. Voor elk fonds hanteert hij dezelfde stijl: waardebeleggen. Juist deze beleggingsaanpak heeft het moeilijk, maar Kirrage blijft stijlvast.
Dit jaar doen groeiaandelen het erg goed op de beurs. Groei is sinds maart 2009 een bepalende factor voor outperformance. Groeiaandelen zijn weer zo populair als tijdens de internetzeepbel. Aan de PEG-ratio kun je aflezen of groeiaandelen te duur zijn of niet.
Waardeaandelen doen het al meer dan een decennium slechter dan groeiaandelen. Na een korte inhaalslag staan ze dit jaar opnieuw op grote achterstand. Uit contrair oogpunt blijft waarde echter interessant.
Groei en waarde: Sinds begin 2009 hebben beleggers vooral aandacht gehad voor groeiaandelen. Er is zelfs een historisch prestatieverschil ontstaan met waardeaandelen. Maar de historie leert dat waarde het op lange termijn beter doet.
Fondsbeheerder Nick Kirrage belegt in aandelen die in ongenade zijn gevallen. Hoewel riskant, kan deze strategie hoge rendementen opleveren. Anglo American is daar een fraai voorbeeld van.
Soms is het momentum wat de klok slaat, soms waarde, dan weer kwaliteit. Soms werken ze alle drie tegelijk, dan weer doet geen van de drie een duit in het zakje. Als de gouden driehoek goed samenwerkt, heb je een goede kans op een mooi rendement.
Achter de indrukwekkende rendementen van beursgoeroes zoals Warren Buffett en George Soros schuilt vaak een aanpak die een stuk minder geheimzinnig is dan je zou denken. En een stuk simpeler.
Na acht jaar van achterblijvende prestaties deden waardeaandelen het in de tweede helft van 2016 eindelijk weer beter dan groeiaandelen. Volgens Skagen lijkt dit een voorbode voor hoopvoller tijden voor waardebeleggers, iets waar Schroders het mee eens is.
Waardebeleggen en het zoeken naar goedkope aandelen is terug van weggeweest. Warren Buffet is er groot mee geworden. Wat velen niet weten is dat waardebeleggen het de laatste tien jaar slechter heeft gedaan dan de tegenhanger, het beleggen in groei-aandelen.
