ArcelorMittal is de grootste staalproducent ter wereld. De 220.000 werknemers van het concern fabriceren jaarlijks circa 100 miljoen ton staal bij ruim zestig vestigingen in bijna dertig landen.
De onderneming is in 2006 ontstaan uit een fusie tussen Arcelor en Mittal. Bestuursvoorzitter Lakshmi Mittal bezit samen met zijn familie ruim 40% van de aandelen. Circa tweederde van de staalproductie wordt verkocht in ontwikkelde markten in Europa en Noord-Amerika, waar de prijsdruk minder groot is dan in China, dat met een behoorlijke overcapaciteit kampt. Met name autofabrikanten vormen een belangrijke klantengroep voor ArcelorMittal.
IJzererts is veruit de belangrijkste grondstof voor de productie van staal. Als bescherming tegen grote schommelingen van de ijzerertsprijs heeft de onderneming verschillende mijnbouwinstallaties waarmee voor minstens de helft in de eigen behoefte aan deze grondstof wordt voorzien. De strategie van het concern is erop gericht om via overnames een superieure schaalomvang te creëren. In combinatie met kostenbesparingen streeft ArcelorMittal hiermee naar een kostenniveau dat lager ligt dan dat bij concurrenten.
Ondanks de positie van marktleider blijft de onderneming afhankelijk van een staalmarkt waarop de prijzen als gevolg van economische ontwikkelingen en overcapaciteit in China behoorlijk fluctueren. Dat maakt ArcelorMittal tot een van de meer cyclische aandelen in de AEX-index. De onderneming staat ook genoteerd aan de beurzen van Luxemburg, Madrid, New York en Parijs.
Alle seinen op groen, of toch niet? Volgens de Financial Times zou de zomer van 2019 de ‘summer of fear’ worden. Zo luidde althans de kop boven een artikel in de Britse zakenkrant op 12 augustus. De aanleiding voor het artikel was een nieuwe escalatie van de handelsoorlog begin augustus.
De beurskoers van ArcelorMittal blijft maar dalen. Dit zorgt ervoor dat er relatief gezien veel premie in de opties zit van deze staalreus. Dit maakt het aandeel aantrekkelijk voor het schrijven van opties.
ArcelorMittal blijft last houden van lagere staalprijzen en hogere grondstofkosten.