Koersdoelgericht beleggen
Uit empirisch onderzoek komt naar voren dat aandelen met een groot verschil in koersdoelen ondermaats presterenHet koersdoel is het prijsniveau dat een aandeel binnen een bepaalde termijn kan bereiken en reikt beleggers een handvat voor hun verkoopprobleem. Welnu, hoe komen analisten tot hun koersdoel? Technische analisten bepalen aan hand van patronen en koersbewegingen welk prijspeil een aandeel in de toekomst zal gaan bereiken, bedrijfsanalisten doen dat op fundamentele basis. Zij doen op basis van de actuele marktomstandigheden en macro-economische ontwikkelingen uitspraken over de omzet en winstmarge. Vervolgens berekenen ze de contante waarde van de te verwachten kasstroom en komen ze met zogeheten multiples (koersratio’s) tot het koersdoel. Omdat de (winst)taxaties gebaseerd zijn op allerlei aannames en uiteenlopende voorspellingen, zijn bij tijd en wijle grote verschillen zichtbaar in de vooropgestelde koersdoelen van individuele analisten. Neem Volkswagen. Het koersdoel van het Duitse autoconcern loopt uiteen van 79 (Credit Suisse) tot 169 (J.P. Morgan) euro. Nochtans mag u erop rekenen dat de analist van de Zwitserse zakenbank met hetzelfde cijfermateriaal werkt als zijn Amerikaanse collega en dat beide analisten dezelfde economische vorming hebben genoten.
Lees ook: Met 'low vol' is het glas halfvol
Ceteris paribus geldt hoe hoger het koersdoel of beter gezegd het opwaarts potentieel, des te groter de onderwaardering. Als het aandeel 99 euro doet, dan hoort bij een koersdoel van 79 euro een verkopenadvies en luistert het koersdoel van 169 euro minimaal naar een houdenadvies. Een groot verschil in koersdoelen wijst echter op een hoge mate van onzekerheid en een verhoogd risico. En in zekere zin klopt dat ook: de Duitsers hebben op grote schaal gesjoemeld met emissiemetingen en er hangt hen nu een fikse boete boven het hoofd, die kan oplopen tot 16 miljard euro. En dan hebben we het nog niet over eventuele schadeclaims van beleggers en consumentenorganisaties. Maar van alle Europese hoofdfondsen, de indexleden van de €uro STOXX 50, is de dispersie (het verschil tussen het hoogste en laagste koersdoel) het grootste bij UniCredit, zie de rode blokjes in de rechterkolom. De Italiaanse grootbank worstelt net als andere kredietverstrekkers in Italië met hoge voorzieningen voor slechte leningen doordat het economische herstel in haar thuismarkt achterblijft bij dat van andere Europese landen.
Aan de andere kant van het spectrum, is de eensgezindheid bij Allianz en Siemens het grootst, zie de groene blokjes in de rechterkolom. Het beoogde koersdoel van de Duitse verzekeraar loopt uiteen van 150 tot 190 euro en bij het Duitse conglomeraat van 88 tot 112 euro, wat neerkomt op een bandbreedte van 27 procent. Alles goed en wel, wat kunt u ermee? Uit empirisch onderzoek komt naar voren dat aandelen met een groot verschil in koersdoelen ondermaats presteren. Nochtans zou u denken: wat iedereen weet, is door de markt al verdisconteerd. Een grote dispersie in koersdoelen wijst op verdeeldheid, een hoge mate van onzekerheid en een hoog risico. Dus indien u bij de selectie van aandelen het koersdoel erbij betrekt, laat dan uw oog vallen op aandelen met een relatief kleine spreiding zoals Allianz, Siemens, Bayer, Enel of Deutsche Telekom en laat fondsen als UniCredit, Deutsche Bank, Intesa SanPaolo, Sanofi en SAP links liggen. Analoog aan de €uro STOXX 50 volgt hieronder het overzicht met de Nederlandse hoofdfondsen. De aandelen met de grootste c.q. kleinste dispersie tussen het hoogste en laagste koersdoel van analisten kunt u herkennen aan de rode dan wel groene blokjes in de rechterkolom, waarbij elk blokje een verschil van 10 procent(punt) symboliseert.
Analisten zitten er vaak naast, desondanks bezitten koersdoelen informatieve waarde. Zo kunt u de vermeende onderwaardering eraan aflezen en onthullen zij de onderlinge verdeeldheid. De koersdoelen van analisten liggen soms zo ver uiteen dat een paard de hik ervan krijgt.
Het is niet verplicht, het lijkt een ongeschreven wet, maar elk zichzelf respecterende bank vergezeld zijn aandelenadviezen van een koersdoel. Ze doen dat in de eerste plaats om hun beleggingsopinies kracht bij te zetten. Een aandeel van 30 euro met 40 euro als koersdoel spreekt meer tot de verbeelding dan een aandeel dat 35 euro doet.
In de tweede plaats is het een handreiking naar beleggers toe die snakken naar zekerheid. Banken verkopen met hun koersdoelen in de onzekere wereld van het beleggen zekerheid. De meeste particuliere beleggers weten graag van tevoren welke beurskoers ze nastreven. Met andere woorden ze weten graag wanneer ze moeten verkopen.
Uit empirisch onderzoek komt naar voren dat aandelen met een groot verschil in koersdoelen ondermaats presteren
Het koersdoel is het prijsniveau dat een aandeel binnen een bepaalde termijn kan bereiken en reikt beleggers een handvat voor hun verkoopprobleem. Welnu, hoe komen analisten tot hun koersdoel? Technische analisten bepalen aan hand van patronen en koersbewegingen welk prijspeil een aandeel in de toekomst zal gaan bereiken, bedrijfsanalisten doen dat op fundamentele basis. Zij doen op basis van de actuele marktomstandigheden en macro-economische ontwikkelingen uitspraken over de omzet en winstmarge. Vervolgens berekenen ze de contante waarde van de te verwachten kasstroom en komen ze met zogeheten multiples (koersratio’s) tot het koersdoel.
Omdat de (winst)taxaties gebaseerd zijn op allerlei aannames en uiteenlopende voorspellingen, zijn bij tijd en wijle grote verschillen zichtbaar in de vooropgestelde koersdoelen van individuele analisten. Neem Volkswagen. Het koersdoel van het Duitse autoconcern loopt uiteen van 79 (Credit Suisse) tot 169 (J.P. Morgan) euro. Nochtans mag u erop rekenen dat de analist van de Zwitserse zakenbank met hetzelfde cijfermateriaal werkt als zijn Amerikaanse collega en dat beide analisten dezelfde economische vorming hebben genoten.
Lees ook: Met ‘low vol’ is het glas halfvol
Ceteris paribus geldt hoe hoger het koersdoel of beter gezegd het opwaarts potentieel, des te groter de onderwaardering. Als het aandeel 99 euro doet, dan hoort bij een koersdoel van 79 euro een verkopenadvies en luistert het koersdoel van 169 euro minimaal naar een houdenadvies. Een groot verschil in koersdoelen wijst echter op een hoge mate van onzekerheid en een verhoogd risico. En in zekere zin klopt dat ook: de Duitsers hebben op grote schaal gesjoemeld met emissiemetingen en er hangt hen nu een fikse boete boven het hoofd, die kan oplopen tot 16 miljard euro. En dan hebben we het nog niet over eventuele schadeclaims van beleggers en consumentenorganisaties.
Maar van alle Europese hoofdfondsen, de indexleden van de €uro STOXX 50, is de dispersie (het verschil tussen het hoogste en laagste koersdoel) het grootste bij UniCredit, zie de rode blokjes in de rechterkolom. De Italiaanse grootbank worstelt net als andere kredietverstrekkers in Italië met hoge voorzieningen voor slechte leningen doordat het economische herstel in haar thuismarkt achterblijft bij dat van andere Europese landen.
Aan de andere kant van het spectrum, is de eensgezindheid bij Allianz en Siemens het grootst, zie de groene blokjes in de rechterkolom. Het beoogde koersdoel van de Duitse verzekeraar loopt uiteen van 150 tot 190 euro en bij het Duitse conglomeraat van 88 tot 112 euro, wat neerkomt op een bandbreedte van 27 procent.
Alles goed en wel, wat kunt u ermee? Uit empirisch onderzoek komt naar voren dat aandelen met een groot verschil in koersdoelen ondermaats presteren. Nochtans zou u denken: wat iedereen weet, is door de markt al verdisconteerd. Een grote dispersie in koersdoelen wijst op verdeeldheid, een hoge mate van onzekerheid en een hoog risico. Dus indien u bij de selectie van aandelen het koersdoel erbij betrekt, laat dan uw oog vallen op aandelen met een relatief kleine spreiding zoals Allianz, Siemens, Bayer, Enel of Deutsche Telekom en laat fondsen als UniCredit, Deutsche Bank, Intesa SanPaolo, Sanofi en SAP links liggen.
Analoog aan de €uro STOXX 50 volgt hieronder het overzicht met de Nederlandse hoofdfondsen. De aandelen met de grootste c.q. kleinste dispersie tussen het hoogste en laagste koersdoel van analisten kunt u herkennen aan de rode dan wel groene blokjes in de rechterkolom, waarbij elk blokje een verschil van 10 procent(punt) symboliseert.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.