Als twee honden vechten om een been
In 1991 verscheen de klassieker Beating the Dow van Michael O’Higgins. In dat boek beschrijft hij samen met de steun van John Downes een aandelenstrategie die bij menig bankadviseur of vermogensbeheerder de wenkbrauwen doet fronsen. De beleggingsstrategie is echter zo simpel als het groot is, dat het op de achterkant van een sigarendoosje past.
Mchael O’Higgins wordt alom gezien als de geestelijke vader van de The Dogs of the Dow. Niettemin reikt de prille oorsprong terug naar een krantenartikel in het gezaghebbende Wall Street Journal waarin John Slatter eind jaren tachtig de onderliggende techniek in detail beschreef.
Het is een beleggingsstrategie waarbij beleggers aan het begin van een nieuw kalenderjaar de tien aandelen met het hoogste dividendrendement uit een toonaangevende index zoals de Dow Jones Industrial Average kopen en wat er ook in de wereld gebeurt ze houden een jaar lang vast. Aan het einde van het jaar worden de aandelen opnieuw gewikt en gewogen en herbegint het beleggingsproces van vooraf aan.
De dividendstrategie realiseerde tussen 1957 en 2010 een samengesteld rendement van 12,7% per jaar versus een jaargemiddelde van 10,1% voor de Dow Jones. De laatste jaren wordt de onderliggende techniek van de Dogs of the Dow met Europese aandelen, zoals aan hand van de AEX of de EuroStoxx50, toegepast.
In 2016 sprokkelden de Nederlandse dogs tot dusver een rendement van 10,3% bijeen. Dat is meer dan drie procentpunt minder dan de AEX. Het totaalrendement van de Europese dogs bedraagt momenteel nog geen 2%. Dat komt neer op een underperformance van anderhalve procentpunt. In de Verenigde Staten bracht de dividendstrategie in 2016 per 27 december een rendement op van 20,9%. Dat is ruim drie procentpunt meer dan de Dow Jones.
Op dit moment telt de nieuwe samenstelling van de originele Dogs of the Dow twee nieuwkomers. Dat wil zeggen dat Procter & Gamble en Wal-Mart in 2017 het veld ruimen voor Boeing en Coca-Cola.
In de Nederlandse variant van de Dogs of the Dow maken vijf nieuwe aandelen hun opwachting. De vrijgekomen plaatsen van Ahold Delhaize, Aegon, Akzo Nobel, Philips en Wolters Kluwer worden door ING, KPN, NN Group, RELX en Randstad ingepalmd.
Ook de Europese variant verwelkomt vijf nieuwkomers. Het komt er grosso modo op neer dat de Duitse aandelen hun zitje afstaan aan hun Italiaanse en Spaanse collega’s. Er wordt afscheid genomen van Allianz, Bayer, Münchener Rück, Siemens en Unibail-Rodamco ten gunste van Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, Generali, Intesa SanPaolo, Nokia en Telefónica.
Lees ook: Snurer blikt vooruit: de volgende halte is 21k
Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.