Beter Beleggen: Herbalanceren met beleid
Dat u het beleggingsrisico kunt dempen door uw vermogen te spreiden over aandelen en obligaties is ook wel duidelijk, maar over diversificatie wordt weinig gesproken, vooral niet onder particuliere beleggers. Bij hen is assetallocatie het ondergeschoven kindje. Zij besteden veel aandacht aan de keuze van het juiste aandeel, maar staan zelden stil bij de verdeling van het werkkapitaal, laat staan dat ze het punt van herbalancering bekijken. Nochtans effent de periodieke herweging van activa het pad naar een gelijkmatigere vermogensgroei.
Het doel van beleggen
Vooraleer u daadwekelijk aan de slag gaat, moet u als belegger een duidelijk beeld hebben van uw risicobereidheid, uw risicodraagkracht en het doel dat u nastreeft.
De eerste stap bij het samenstellen van een beleggingsportefeuille bestaat dan ook uit de keuze van de verschillende vermogenscategorieën. Vervolgens bepaalt u het gewicht van de activa. De keuze van individuele vermogenstitels (welke aandelen of obligaties) komt op de derde plaats en het belang van het handelsmoment (wanneer kopen en verkopen) komt als laatste.
De eerste twee stappen hebben te maken met het investeringsbeleid, terwijl de laatste twee worden gerekend tot de investeringsstrategie, tot de tactische allocatie. Het beleid heeft dus te maken met de opbouw van de beleggingsportefeuille, is passief van aard en wordt ook wel strategische allocatie genoemd.
Scheefgroei rechtzetten
De ontwikkelingen op de financiële markten leiden vroeg of laat ertoe dat de opbouw van een beleggingsportefeuille afwijkt van de initiële samenstelling. Aandelen- en obligatiekoersen lopen zelden synchroon. Los van het vraagstuk van de tactische allocatie, rijst de vraag wanneer en hoe vaak een scheefgegroeide assetallocatie moet worden rechtgezet.
De praktijk leert dat onder particuliere beleggers weinig animo bestaat tot bijsturen. An sich bestaan er geen specifieke richtlijnen en waarom zou je? Men moet de goedlopende posities verkopen ten gunste van slecht presterende beleggingscategorieën. Een trend is een trend. Zolang de vaart erin zit, blijven de winnaars winnen en de verliezers verliezen.
U kunt als belegger ervoor kiezen om uw beleggingsportefeuille periodiek te herbalanceren, maar het dilemma van bijsturen kunt u deels ondervangen door de toepassing van flexibele handelsregels. Bijvoorbeeld als de opbouw 10 procentpunt afwijkt van de normverdeling, of als de beurs onder zijn 12-maands gemiddelde zakt.
Nieuwe doelen
Particuliere beleggers krijgen vaak het advies mee om een gedeelte van het werkkapitaal in cash aan te houden. Dat zogenaamd om te kunnen toeslaan als de beurs hard onderuit is gegaan. Maar eigenlijk is dat vrij beschikbaar kapitaal eerder bedoeld om niet te moeten verkopen als de beurs hard gedaald is.
Beleggers, groot of klein, onttrekken met enige regelmaat geld aan het werkkapitaal voor andere doeleinden. Dergelijke afboekingen dragen ertoe bij dat u zult afwijken van de gewenste vermogensallocatie. De frequentie van de financiële verrichtingen is een belangrijke component bij de selectie van de bijstuurmethode. Maar ook de manier waarop de kapitaalontwikkeling van de beleggingsportefeuille wordt bijgehouden, speelt een rol. In principe volstaat eens per jaar, maar doet u dit met kwartaalrapportages of volgt u de ontwikkelingen op de financiële markten op de voet?
Op de keper beschouwd
Empirisch onderzoek levert het onomstotelijke bewijs dat herbalanceren van beleggingsportefeuilles toegevoegde waarde heeft. Want vroeg of laat zal wat achtergebleven is een inhaalslag maken en wat is vooruitgelopen achterblijven. Bij de eindoverweging van hoe u de onderlinge verdeling van het werkkapitaal structureel moet aanpassen, zijn slechts twee punten van groot belang: de frequentie van de onttrekkingen en de periodiciteit van opvolging.
Lees ook: De winnaars van morgen
Wilt u op de hoogte blijven van alle actuele adviezen voor dit aandeel? U kunt u als abonnee aanmelden voor de alerts. Vink onderaan dit artikel het fonds aan of ga voor het volledige overzicht naar de alertspagina op onze website
Tegen particuliere beleggers wordt vaak gezegd dat ze hun aandelen met rust moeten laten. Want erin en eruit, dat kost een duit. Maar helemaal niks doen, is ook niet altijd handig. Aandelen en obligatiekoersen lopen zelden synchroon. Hoe vaak moet u eigenlijk uw vermogensallocatie bijsturen?
Dat aandelen op termijn meer opbrengen dan contanten of obligaties is algemeen bekend. Net als het feit dat ze op korte termijn een behoorlijke bres kunnen slaan in de waarde van beleggingsportefeuilles.
Dat u het beleggingsrisico kunt dempen door uw vermogen te spreiden over aandelen en obligaties is ook wel duidelijk, maar over diversificatie wordt weinig gesproken, vooral niet onder particuliere beleggers. Bij hen is assetallocatie het ondergeschoven kindje. Zij besteden veel aandacht aan de keuze van het juiste aandeel, maar staan zelden stil bij de verdeling van het werkkapitaal, laat staan dat ze het punt van herbalancering bekijken. Nochtans effent de periodieke herweging van activa het pad naar een gelijkmatigere vermogensgroei.
Het doel van beleggen
Vooraleer u daadwekelijk aan de slag gaat, moet u als belegger een duidelijk beeld hebben van uw risicobereidheid, uw risicodraagkracht en het doel dat u nastreeft.
De eerste stap bij het samenstellen van een beleggingsportefeuille bestaat dan ook uit de keuze van de verschillende vermogenscategorieën. Vervolgens bepaalt u het gewicht van de activa. De keuze van individuele vermogenstitels (welke aandelen of obligaties) komt op de derde plaats en het belang van het handelsmoment (wanneer kopen en verkopen) komt als laatste.
De eerste twee stappen hebben te maken met het investeringsbeleid, terwijl de laatste twee worden gerekend tot de investeringsstrategie, tot de tactische allocatie. Het beleid heeft dus te maken met de opbouw van de beleggingsportefeuille, is passief van aard en wordt ook wel strategische allocatie genoemd.
Scheefgroei rechtzetten
De ontwikkelingen op de financiële markten leiden vroeg of laat ertoe dat de opbouw van een beleggingsportefeuille afwijkt van de initiële samenstelling. Aandelen- en obligatiekoersen lopen zelden synchroon. Los van het vraagstuk van de tactische allocatie, rijst de vraag wanneer en hoe vaak een scheefgegroeide assetallocatie moet worden rechtgezet.
De praktijk leert dat onder particuliere beleggers weinig animo bestaat tot bijsturen. An sich bestaan er geen specifieke richtlijnen en waarom zou je? Men moet de goedlopende posities verkopen ten gunste van slecht presterende beleggingscategorieën. Een trend is een trend. Zolang de vaart erin zit, blijven de winnaars winnen en de verliezers verliezen.
U kunt als belegger ervoor kiezen om uw beleggingsportefeuille periodiek te herbalanceren, maar het dilemma van bijsturen kunt u deels ondervangen door de toepassing van flexibele handelsregels. Bijvoorbeeld als de opbouw 10 procentpunt afwijkt van de normverdeling, of als de beurs onder zijn 12-maands gemiddelde zakt.
Nieuwe doelen
Particuliere beleggers krijgen vaak het advies mee om een gedeelte van het werkkapitaal in cash aan te houden. Dat zogenaamd om te kunnen toeslaan als de beurs hard onderuit is gegaan. Maar eigenlijk is dat vrij beschikbaar kapitaal eerder bedoeld om niet te moeten verkopen als de beurs hard gedaald is.
Beleggers, groot of klein, onttrekken met enige regelmaat geld aan het werkkapitaal voor andere doeleinden. Dergelijke afboekingen dragen ertoe bij dat u zult afwijken van de gewenste vermogensallocatie. De frequentie van de financiële verrichtingen is een belangrijke component bij de selectie van de bijstuurmethode. Maar ook de manier waarop de kapitaalontwikkeling van de beleggingsportefeuille wordt bijgehouden, speelt een rol. In principe volstaat eens per jaar, maar doet u dit met kwartaalrapportages of volgt u de ontwikkelingen op de financiële markten op de voet?
Op de keper beschouwd
Empirisch onderzoek levert het onomstotelijke bewijs dat herbalanceren van beleggingsportefeuilles toegevoegde waarde heeft. Want vroeg of laat zal wat achtergebleven is een inhaalslag maken en wat is vooruitgelopen achterblijven. Bij de eindoverweging van hoe u de onderlinge verdeling van het werkkapitaal structureel moet aanpassen, zijn slechts twee punten van groot belang: de frequentie van de onttrekkingen en de periodiciteit van opvolging.
Lees ook: De winnaars van morgen
Wilt u op de hoogte blijven van alle actuele adviezen voor dit aandeel? U kunt u als abonnee aanmelden voor de alerts. Vink onderaan dit artikel het fonds aan of ga voor het volledige overzicht naar de alertspagina op onze website
Verder lezen?
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.