Beter Beleggen: magische aandelen

De meeste topbeleggers houden er niet van om anderen een blik in de keuken te gunnen, maar Joel Greenblatt laat in zijn bestseller zien hoe beleggers met een vrij simpele formule fraaie rendementen bijeen kunnen sprokkelen. De magie van zijn toverformule bestaat uit de selectie van ondergewaardeerde aandelen van degelijke bedrijven. Om de zoveel tijd verschijnt een boek dat alle aandacht van de media opeist. De bestseller The Little Book that Beats the Market was hier elf jaar geleden een voorbeeld van. De auteur is geen onbekende in de beleggingswereld. Joel Greenblatt is hoogleraar beleggingsleer en internationale economie aan de Columbia Business School in New York en de drijvende kracht achter Gotham Capital, een hefboomfonds met indrukwekkende resultaten. In de tien jaar dat hij er aan het roer stond, harkte hij een gemiddelde winst van 48,4% bijeen. Na kosten bleef hiervan 40,5% over, op jaarbasis wel te verstaan. Gotham handelt nu enkel nog voor eigen rekening met soortgelijke rendementen. Andere bekende werken van Greenblatt zijn You Can Be Stock Market Genius en The Big Secret for the Small Investor. Net als Warren Buffett van Berkshire Hathaway haalde Greenblatt zijn mosterd bij Benjamin Graham, de geestelijk vader van fundamentele analyse. Buffett was de enige leerling die van Graham, destijds hoogleraar aan de Business School van Columbia University, ooit een 10 kreeg. Buffett brengt in extreme mate de theorie in praktijk. Graham, door schade wijs geworden, was overtuigd van de waardeleer: niet alle goedkope aandelen doen het goed, maar als groep wel. Op basis van zijn ervaring ontwikkelde Graham een simpele formule waarmee men op ludieke wijze de intrinsieke waarde van aandelen kan achterhalen. Het geheim van de formule bestaat erin om aandelen te kopen tegen hooguit tweederde van de nettowaarde, de zogenaamde veiligheidsmarge. Door de wol geverfde waardebeleggers zoals Buffett kunnen er goed mee uit de voeten. Greenblatt kan dat ook, maar hij merkte dat de onderliggende kwaliteit het verschil kon maken tussen een goede en een slechte belegging. Hij dunde het concept van waarde uit en combineerde het met kwaliteit, iets wat Buffett door toedoen van zakenpartner Charlie Munger ook doet. Greenblatt heeft het geheel echter in een geautomatiseerd systeem gegoten, zijn 'Magic Formula', waarbij de hoogstgeplaatste aandelen worden gekocht en welgeteld na één jaar de gehele procedure hervat wordt.

Toverformule

De magie van Greenblatts toverformule zit hem in de duale analyse. Dat wil zeggen dat hij de maat neemt van het winstrendement en het rendement op geïnvesteerd kapitaal. Zowel empirisch onderzoek als de praktijk wijst uit dat beide factoren voorspellende waarde hebben. Het winstrendement is de omgekeerde koers-winstverhouding, maar in plaats van de nettowinst en koers deelt Greenblatt het bedrijfsresultaat door de ondernemingswaarde. Het bedrijfsresultaat is de omzet minus de kosten die gemaakt zijn om deze te behalen. Dit cijfer weerspiegelt beter de gang van zaken binnen de onderneming dan de nettowinst, het laatste regeltje van de resultatenrekening. De ondernemingswaarde is op zijn beurt de som van beurswaarde en nettoschuld. Eigenlijk is dit de geldsom die u betaalt wanneer u het bedrijf in zijn geheel koopt; ook de schulden koopt u mee. Greenblatt sleutelde ook aan de definitie van het rendement op geïnvesteerd kapitaal, de ratio van de nettowinst en het tewerkgesteld kapitaal. Zijn uitgangspunt is de verhouding van het bedrijfsresultaat tot het netto-werkkapitaal en de netto-bezittingen, waardoor impliciet een aanpassing volgt voor de schuldgraad en de belastingverplichtingen. Hoewel het concept eenvoudig van opzet is en de uitleg helder geschreven is, is de praktische uitvoering niet zo gemakkelijk dat een kind de was kan doen. De moeilijkheidsgraad zit hem in het feit dat kerncijfers als bedrijfsresultaat, ondernemingswaarden, netto-activa en werkkapitaal niet voor het oprapen liggen.

Lees ook: Beter Beleggen: insidertransacties

De meeste topbeleggers houden er niet van om anderen een blik in de keuken te gunnen, maar Joel Greenblatt laat in zijn bestseller zien hoe beleggers met een vrij simpele formule fraaie rendementen bijeen kunnen sprokkelen. De magie van zijn toverformule bestaat uit de selectie van ondergewaardeerde aandelen van degelijke bedrijven.

Om de zoveel tijd verschijnt een boek dat alle aandacht van de media opeist. De bestseller The Little Book that Beats the Market was hier elf jaar geleden een voorbeeld van. De auteur is geen onbekende in de beleggingswereld. Joel Greenblatt is hoogleraar beleggingsleer en internationale economie aan de Columbia Business School in New York en de drijvende kracht achter Gotham Capital, een hefboomfonds met indrukwekkende resultaten. In de tien jaar dat hij er aan het roer stond, harkte hij een gemiddelde winst van 48,4% bijeen. Na kosten bleef hiervan 40,5% over, op jaarbasis wel te verstaan. Gotham handelt nu enkel nog voor eigen rekening met soortgelijke rendementen. Andere bekende werken van Greenblatt zijn You Can Be Stock Market Genius en The Big Secret for the Small Investor.

Net als Warren Buffett van Berkshire Hathaway haalde Greenblatt zijn mosterd bij Benjamin Graham, de geestelijk vader van fundamentele analyse. Buffett was de enige leerling die van Graham, destijds hoogleraar aan de Business School van Columbia University, ooit een 10 kreeg. Buffett brengt in extreme mate de theorie in praktijk. Graham, door schade wijs geworden, was overtuigd van de waardeleer: niet alle goedkope aandelen doen het goed, maar als groep wel.

Op basis van zijn ervaring ontwikkelde Graham een simpele formule waarmee men op ludieke wijze de intrinsieke waarde van aandelen kan achterhalen. Het geheim van de formule bestaat erin om aandelen te kopen tegen hooguit tweederde van de nettowaarde, de zogenaamde veiligheidsmarge. Door de wol geverfde waardebeleggers zoals Buffett kunnen er goed mee uit de voeten.

Greenblatt kan dat ook, maar hij merkte dat de onderliggende kwaliteit het verschil kon maken tussen een goede en een slechte belegging. Hij dunde het concept van waarde uit en combineerde het met kwaliteit, iets wat Buffett door toedoen van zakenpartner Charlie Munger ook doet. Greenblatt heeft het geheel echter in een geautomatiseerd systeem gegoten, zijn ‘Magic Formula’, waarbij de hoogstgeplaatste aandelen worden gekocht en welgeteld na één jaar de gehele procedure hervat wordt.

Toverformule

De magie van Greenblatts toverformule zit hem in de duale analyse. Dat wil zeggen dat hij de maat neemt van het winstrendement en het rendement op geïnvesteerd kapitaal. Zowel empirisch onderzoek als de praktijk wijst uit dat beide factoren voorspellende waarde hebben.

Het winstrendement is de omgekeerde koers-winstverhouding, maar in plaats van de nettowinst en koers deelt Greenblatt het bedrijfsresultaat door de ondernemingswaarde. Het bedrijfsresultaat is de omzet minus de kosten die gemaakt zijn om deze te behalen. Dit cijfer weerspiegelt beter de gang van zaken binnen de onderneming dan de nettowinst, het laatste regeltje van de resultatenrekening. De ondernemingswaarde is op zijn beurt de som van beurswaarde en nettoschuld. Eigenlijk is dit de geldsom die u betaalt wanneer u het bedrijf in zijn geheel koopt; ook de schulden koopt u mee.

Greenblatt sleutelde ook aan de definitie van het rendement op geïnvesteerd kapitaal, de ratio van de nettowinst en het tewerkgesteld kapitaal. Zijn uitgangspunt is de verhouding van het bedrijfsresultaat tot het netto-werkkapitaal en de netto-bezittingen, waardoor impliciet een aanpassing volgt voor de schuldgraad en de belastingverplichtingen.

Hoewel het concept eenvoudig van opzet is en de uitleg helder geschreven is, is de praktische uitvoering niet zo gemakkelijk dat een kind de was kan doen. De moeilijkheidsgraad zit hem in het feit dat kerncijfers als bedrijfsresultaat, ondernemingswaarden, netto-activa en werkkapitaal niet voor het oprapen liggen.

Lees ook: Beter Beleggen: insidertransacties