Dijsselbloem is zo gek nog niet

Wie had dat gedacht, zo kort actief in beide functies en nu al zoveel invloedrijke acties hebben moeten uitvoeren. Jeroen Dijsselbloem nationaliseerde SNS Reaal en onteigende hierbij alle aandeelhouders en houders van achtergestelde schuld. Een unieke stap, maar met de redding van Cyprisch gaat hij nog twee stappen verder. Hierbij moeten ook gewone  obligatiehouders  bloeden en zelfs de rijke spaarders leveren in. Het Europese depositogarantiestelsel blijft wel intact, maar Dijsselbloem heeft beleggers en rijke spaarders duidelijk gemaakt dat risico’s ook echt risico’s impliceren. Lange termijn telt Dijsselbloem mag dan veel kritiek krijgen op de wijze waarop hij een en ander wellicht - niet goed - gecommuniceerd heeft, voor de langere termijn schrijft hij mogelijk geschiedenis als de redder van het Europese financiële systeem en de euro. Uiteindelijk werkt het financiële systeem het beste als degenen met de sterkste schouders de risico’s op zich nemen en deze ook daadwerkelijk dragen. Dat betekent dat banken niet automatisch meer door overheden en dus door ons belastinggeld worden gered, maar dat de kapitaalverschaffers hiervoor opdraaien. Mensen met veel spaargeld moeten hun vermogen maar spreiden over meerdere banken zodat zij per rekening onder het depositogarantiestelsel vallen. Slecht voor de economie De voornaamste kritiek op de acties van Dijsselbloem en de zijnen is dat kapitaalverschaffers hierdoor een hogere rentevergoeding gaan verlangen aan banken. Banken zullen deze kosten afwentelen op de kredietklant en dus op de gehele economie. Dat mag zo zijn, maar de kredietcrisis heeft aangetoond dat in de oude situatie banken onacceptabele risico’s hebben genomen wat de economie feitelijk keihard heeft geraakt. In een wereld waarbij ook gewone obligatiehouders en rijke spaarders onteigend kunnen worden, zullen zij veel meer toezien op het dagelijks bestuur van de bank. Hierdoor kan een nieuw evenwicht ontstaan en wordt grotendeels voorkomen dat banken en kapitaalverschaffers excessieve risico’s aangaan zonder daar uiteindelijk de rekening voor te hoeven betalen als het mis gaat. Wel de upside en niet de downside kan natuurlijk niet. Doortastend Europese politici is ten tijde van de eurocrisis veelvuldig geringe daadkracht verweten in het daadwerkelijk aanpakken van de problemen. Nu dat eindelijk wel gebeurt moeten we ook niet zeuren over de mogelijk negatieve effecten voor de korte termijn. Met Dijsselbloem komt Europa echt verder.

Wie had dat gedacht, zo kort actief in beide functies en nu al zoveel invloedrijke acties hebben moeten uitvoeren. Jeroen Dijsselbloem nationaliseerde SNS Reaal en onteigende hierbij alle aandeelhouders en houders van achtergestelde schuld. Een unieke stap, maar met de redding van Cyprisch gaat hij nog twee stappen verder. Hierbij moeten ook gewone  obligatiehouders  bloeden en zelfs de rijke spaarders leveren in.

Het Europese depositogarantiestelsel blijft wel intact, maar Dijsselbloem heeft beleggers en rijke spaarders duidelijk gemaakt dat risico’s ook echt risico’s impliceren.

Lange termijn telt

Dijsselbloem mag dan veel kritiek krijgen op de wijze waarop hij een en ander wellicht – niet goed – gecommuniceerd heeft, voor de langere termijn schrijft hij mogelijk geschiedenis als de redder van het Europese financiële systeem en de euro.

Uiteindelijk werkt het financiële systeem het beste als degenen met de sterkste schouders de risico’s op zich nemen en deze ook daadwerkelijk dragen. Dat betekent dat banken niet automatisch meer door overheden en dus door ons belastinggeld worden gered, maar dat de kapitaalverschaffers hiervoor opdraaien. Mensen met veel spaargeld moeten hun vermogen maar spreiden over meerdere banken zodat zij per rekening onder het depositogarantiestelsel vallen.

Slecht voor de economie

De voornaamste kritiek op de acties van Dijsselbloem en de zijnen is dat kapitaalverschaffers hierdoor een hogere rentevergoeding gaan verlangen aan banken. Banken zullen deze kosten afwentelen op de kredietklant en dus op de gehele economie.

Dat mag zo zijn, maar de kredietcrisis heeft aangetoond dat in de oude situatie banken onacceptabele risico’s hebben genomen wat de economie feitelijk keihard heeft geraakt. In een wereld waarbij ook gewone obligatiehouders en rijke spaarders onteigend kunnen worden, zullen zij veel meer toezien op het dagelijks bestuur van de bank.

Hierdoor kan een nieuw evenwicht ontstaan en wordt grotendeels voorkomen dat banken en kapitaalverschaffers excessieve risico’s aangaan zonder daar uiteindelijk de rekening voor te hoeven betalen als het mis gaat. Wel de upside en niet de downside kan natuurlijk niet.

Doortastend

Europese politici is ten tijde van de eurocrisis veelvuldig geringe daadkracht verweten in het daadwerkelijk aanpakken van de problemen. Nu dat eindelijk wel gebeurt moeten we ook niet zeuren over de mogelijk negatieve effecten voor de korte termijn. Met Dijsselbloem komt Europa echt verder.