Japan | Moeilijk maar mooi

Dat is begrijpelijk, vooral ook vanwege de beperkte beschikbaarheid van informatie, aangezien de meeste Japanse aandelen hoofdzakelijk in het Japans communiceren naar aandeelhouders en bovendien vaak zeer summier verslag doen van de gang van zaken. Een ander groot nadeel van beleggen in Japan stipte ik enkele weken geleden al aan in de podcast Voorkennis van Beleggers Belangen (zie onder), waarin ik het had over de Dividendportefeuille en dividend in het algemeen.

In de podcast benoemde ik het feit dat Japan – waar slechts van 01:00 tot 07:00 Nederlandse tijd gehandeld wordt en er bovendien een lunchpauze tussendoor is waarin de beurs een uurtje gesloten is – minder geschikt is voor met name voor de kleinere particuliere belegger (waar ik mijzelf ook toe reken).

Minimale aanschaf

Wie wil beleggen in Tokio moet namelijk telkens minimaal honderd en in sommige gevallen zelfs duizend aandelen aanschaffen (in de podcast leg ik de oorsprong hiervan uit). Dat is voor de meeste beleggers geen enkel probleem bij een beurskoers van pakweg JPY500, wat maal honderd ongeveer €385 is.

Verreweg het grootste deel van de Japanse aandelen noteert echter op beduidend hogere koersen en de (dividend)aandelen die ook voor mij het meest aantrekkelijk zijn, zijn vaak onbereikbaar met koersen van JPY5000, JPY 10000 of zelfs meer dan JPY20000. Dat maakt het voor kleinere beleggers haast onmogelijk om goed gespreid te beleggen.

Dat is heel jammer, want persoonlijk vind ik Japan een van de mooiste aandelenmarkten. Niet voor niets is de Nikkei dit jaar voor het eerst in decennia door de grens van 30.000 punten gegaan. De waarderingen in Japan zijn nog altijd aantrekkelijk vergeleken met Europa en de VS. Ook wordt dividend(groei) steeds belangrijker. Zelfs in het coronajaar 2020 zijn er nauwelijks uitkeringen verlaagd.

Beleggen in Japanse (dividend)aandelen

Ook voor de Dividendportefeuille overweeg ik serieus om op termijn een deel van het vermogen te reserveren voor de Japanse beurs. Het spreekt voor zich dat ik me dan met name zal richten op de aandelen die ook voor de kleinere particuliere belegger goed bereikbaar zijn. Met hoofdzakelijk small- en midcaps in Tokio is het in theorie geen enkel probleem om ook aantrekkelijke aandelen met een lagere beurskoers te selecteren.

Het kost echter wel (extreem) veel tijd om alles goed in kaart te brengen en uiteindelijk een aantal geschikte Dividendportefeuille-aandelen te selecteren – ook vanwege de beperkte communicatie naar aandeelhouders toe. Wellicht kan ik later dit jaar een eerste Japanse aankoop voor de Dividendportefeuille presenteren.

Uit de podcast Voorkennis – (Dividend)Beleggen in Japan | 34:00 tot 45:00