Updates

Aandelen Internationaal

Allianz

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Novartis

Advies
houden
Aandelen Nederland

HAL Trust

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Home Depot

Advies
verkopen
Aandelen Nederland

Aegon

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

HSBC

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Walmart

Advies
verkopen
Aandelen Internationaal

Siemens

Advies
houden
Aandelen Internationaal

L'Oréal

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Enel

Advies
houden
Aandelen Nederland

ASML

Advies
kopen
Aandelen Nederland

ABN Amro

Advies
houden

Updates

Aandelen Internationaal

Allianz

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Novartis

Advies
houden
Aandelen Nederland

HAL Trust

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Home Depot

Advies
verkopen
Aandelen Nederland

Aegon

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

HSBC

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Walmart

Advies
verkopen
Aandelen Internationaal

Siemens

Advies
houden
Aandelen Internationaal

L'Oréal

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Enel

Advies
houden
Aandelen Nederland

ASML

Advies
kopen
Aandelen Nederland

ABN Amro

Advies
houden
Opinie Harry Geels, 6 jun 2013 11:12

De 100% aandelen-strategie is onzinnig

0 0 Leestijd ongeveer

De coverstory van de Wall Street Journal van eind mei ging over de strategie waarbij de beleggingsportefeuille voor 100% in aandelen wordt belegd. Behoudens enkele uitzonderingen is dit een te gevaarlijke strategie.

De 100%-aandelenoplossing zoals de Wall Street Journal die recent voorlegde aan zijn lezers maakte veel reacties los, onder andere op de blog van een van ’s werelds bekendste beleggers John Bogle, oprichter van Vanguard. Naar mijn mening is het onverstandig om de hele portefeuille in aandelen te beleggen, enkele uitzonderingen daargelaten.

Geen individuele aandelen

Een van mijn meest gelezen columns ooit (van mei 2011) had de titel: ‘Beleg nooit in individuele aandelen’. Er zijn volgens mij vijf redenen om nooit zelf op zoek te gaan naar de ‘beste’ aandelen:

1. aandelen kunnen lange tijd in een bearmarkt zitten (en daar kunnen beleggers, zo leert de praktijk, niet zo goed tegen waardoor er vaak op basis van emotie verkeerde beslissingen worden genomen);

2. de meeste beleggers kunnen het gewoon niet (onderzoeken onder diverse brokers tonen aan dat 90% van de doe-het-zelf-beleggers geld verliest);

3. de concurrentie van andere beleggers is moordend (een belegger moet bedenken dat zijn of haar tegenstander iemand als Warren Buffett is of een computer die heel snel en veel meer informatie kan verwerken dan het menselijke brein);

4. een portefeuille van enkele aandelen heeft een ongunstig rendements-risicoprofiel (pas bij twintig aandelen in de portefeuille bereik je een zekere diversificatie);

5. de beste aandelen zijn doorgaans de saaiste of minder bekende aandelen (terwijl beleggers – mede door toedoen van de media – vooral beleggen in de grote bekende en meestal te dure namen).

Zie ook: Vijf redenen om nooit individuele aandelen te kopen op inmaxxa.nl.

Wel in aandelen als…..

De bovengenoemde column was nadrukkelijk niet bedoeld om te zeggen dat je niet in aandelen zou moeten beleggen. Er zijn drie situaties waarin aandelen in de portefeuille wel degelijk zin kunnen hebben:

  1. in goed gespreide beleggingsfondsen van de allerbeste beheerders ter wereld (als onderdeel van een breder gespreide portefeuille);
  2. individuele aandelen gecombineerd met (beschermende) optieconstructies;
  3. alternatieve beleggingen die in alle aandelenmarkten (ook in dalende) geld kunnen verdienen, bijvoorbeeld middels long- en shortstrategieën.

100% in aandelen? Nooit, tenzij….

Dan de vraag of een hele portefeuille uit aandelen zou kunnen bestaan, vanzelfsprekend in de veronderstelling dat het risicoprofiel dit toestaat. De ‘wisdom of the crowd’ op John Bogle’s blog is niet eensluidend. Er zijn aandelenadepten, vooral omdat obligaties saai zijn en nu bijna geen rendement meer bieden voor het risico (goed punt!), maar er zijn er ook die erg sceptisch zijn.

Zie ook deze forumdiscussie op bogleheads.org.

Een belangrijke les bij de oordeelsvorming is dat aandelen lange tijd in een bearmarkt kunnen zitten. Onderstaande grafiek geeft aan hoe lang het kan duren – althans wat betreft de Dow Jones Index – voordat een belegger, die heel ongunstig instapt en een buy-and-hold-strategie uitvoert, weer rendement gaat maken. Het kan zomaar zeventien jaar duren, zoals in de periode 1965-1982.

Dus zijn er volgens mij twee situaties waarin een 100% (goed gespreide!) aandelenportefeuille zou kunnen. Voor een jong iemand die begint met beleggen op zeg zijn of haar 25ste en dus veertig jaar of langer de tijd heeft en dan ook de mogelijkheden heeft tussendoor eens bij te kopen. Of iemand die zoveel geld heeft dat hij of zij met gemak tussendoor eens een crash van 50% kan uitzitten. In alle andere gevallen gelden de eerder genoemde drie aandelenstrategieën.

Harry Geels is econoom en directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) (www.tradersclub.nl) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

De 100%-aandelenoplossing zoals de Wall Street Journal die recent voorlegde aan zijn lezers maakte veel reacties los, onder andere op de blog van een van ’s werelds bekendste beleggers John Bogle, oprichter van Vanguard. Naar mijn mening is het onverstandig om de hele portefeuille in aandelen te beleggen, enkele uitzonderingen daargelaten.

Geen individuele aandelen

Een van mijn meest gelezen columns ooit (van mei 2011) had de titel: ‘Beleg nooit in individuele aandelen’. Er zijn volgens mij vijf redenen om nooit zelf op zoek te gaan naar de ‘beste’ aandelen:

1. aandelen kunnen lange tijd in een bearmarkt zitten (en daar kunnen beleggers, zo leert de praktijk, niet zo goed tegen waardoor er vaak op basis van emotie verkeerde beslissingen worden genomen);

2. de meeste beleggers kunnen het gewoon niet (onderzoeken onder diverse brokers tonen aan dat 90% van de doe-het-zelf-beleggers geld verliest);

3. de concurrentie van andere beleggers is moordend (een belegger moet bedenken dat zijn of haar tegenstander iemand als Warren Buffett is of een computer die heel snel en veel meer informatie kan verwerken dan het menselijke brein);

4. een portefeuille van enkele aandelen heeft een ongunstig rendements-risicoprofiel (pas bij twintig aandelen in de portefeuille bereik je een zekere diversificatie);

5. de beste aandelen zijn doorgaans de saaiste of minder bekende aandelen (terwijl beleggers – mede door toedoen van de media – vooral beleggen in de grote bekende en meestal te dure namen).

Zie ook: Vijf redenen om nooit individuele aandelen te kopen op inmaxxa.nl.

Wel in aandelen als…..

De bovengenoemde column was nadrukkelijk niet bedoeld om te zeggen dat je niet in aandelen zou moeten beleggen. Er zijn drie situaties waarin aandelen in de portefeuille wel degelijk zin kunnen hebben:

  1. in goed gespreide beleggingsfondsen van de allerbeste beheerders ter wereld (als onderdeel van een breder gespreide portefeuille);
  2. individuele aandelen gecombineerd met (beschermende) optieconstructies;
  3. alternatieve beleggingen die in alle aandelenmarkten (ook in dalende) geld kunnen verdienen, bijvoorbeeld middels long- en shortstrategieën.

100% in aandelen? Nooit, tenzij….

Dan de vraag of een hele portefeuille uit aandelen zou kunnen bestaan, vanzelfsprekend in de veronderstelling dat het risicoprofiel dit toestaat. De ‘wisdom of the crowd’ op John Bogle’s blog is niet eensluidend. Er zijn aandelenadepten, vooral omdat obligaties saai zijn en nu bijna geen rendement meer bieden voor het risico (goed punt!), maar er zijn er ook die erg sceptisch zijn.

Zie ook deze forumdiscussie op bogleheads.org.

Een belangrijke les bij de oordeelsvorming is dat aandelen lange tijd in een bearmarkt kunnen zitten. Onderstaande grafiek geeft aan hoe lang het kan duren – althans wat betreft de Dow Jones Index – voordat een belegger, die heel ongunstig instapt en een buy-and-hold-strategie uitvoert, weer rendement gaat maken. Het kan zomaar zeventien jaar duren, zoals in de periode 1965-1982.

Dus zijn er volgens mij twee situaties waarin een 100% (goed gespreide!) aandelenportefeuille zou kunnen. Voor een jong iemand die begint met beleggen op zeg zijn of haar 25ste en dus veertig jaar of langer de tijd heeft en dan ook de mogelijkheden heeft tussendoor eens bij te kopen. Of iemand die zoveel geld heeft dat hij of zij met gemak tussendoor eens een crash van 50% kan uitzitten. In alle andere gevallen gelden de eerder genoemde drie aandelenstrategieën.

Harry Geels is econoom en directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) (www.tradersclub.nl) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.