Wat koopt u met een koopadvies?
Er gaat geen dag voorbij of banken en beursmakelaars publiceren koersdoelen en ratings van beursgenoteerde bedrijven. De auteurs van de koersdoelen en ratings zijn aandelenanalisten. Door middel van fundamentele analyse bepalen zij de prijs van aandelen. Op basis van deze analyses worden de adviezen afgegeven.
De bevindingen van analisten resulteren voornamelijk in traditionele ratings als Buy, Hold of Sell, ofwel ‘kopen’, ‘houden’ of ‘verkopen’. Om de rating kracht bij te zetten worden de classificaties Buy en Sell soms voorafgegaan door de term ‘strong’, wat duidt op een dwingende noodzaak.
Er zijn ook termen als Outperform, Neutral of Underweight in omloop. De classificaties worden vaak vertaald naar koop-, houd- en verkoopadviezen, maar zoals uit het onderstaand overzicht blijkt is enige nuancering op zijn plaats.
- Strong Buy: zeker kopen
- Buy: koopadvies
- Outperform: enigszins een koopadvies
- Overweight: enigszins koopwaardig
- Accumulate: begin voorzichtig met kopen
- Neutral: stijging of daling in lijn met de markt
- Hold: verwacht geen grote stijging of daling
- Market (sector) perform: stijging of daling in lijn met de markt (sector)
- Reduce: positie afbouwen
- Underweight: overweeg te verkopen
- Underperform: achterblijver op de markt
- Sell: verkoopadvies
- Strong Sell: zeker verkopen
Over aandelenadviezen verscheen al heel wat onderzoek. In academische kringen twijfelt men aan het nut ervan. Volgens de theorie van de efficiënte markten wordt alle publiek beschikbare informatie direct in de prijs van aandelen verwerkt. Ergo, omdat analistenadviezen geen nieuwe informatie bevatten, zijn hun koersdoelen en ratings nutteloos.
Toch zijn heel wat beleggers ervan overtuigd dat analistenadviezen waardevol zijn. Significante koersbewegingen rond de dag van de publicatie bewijzen immers dat niet iedereen volledig geïnformeerd was. Anders was het oud nieuws dat de markt al in de koers had verwerkt, toch?
Meer koopadviezen
Over het algemeen publiceren analisten meer koopadviezen dan verkoopadviezen. Vaak worden hiervoor twee redenen gegeven. Zo zouden analisten een belang hebben bij een goede relatie met het management van de desbetreffende bedrijven. En ten tweede lijden ze aan ‘optimism bias’. Dit is een cognitieve denkfout die inhoudt dat mensen de kans op een positieve uitkomst gemiddeld hoger inschatten dan de kans op een negatieve.
Op de meerderheid van aandelen kleeft van vandaag een koopadvies. Momenteel hebben analisten 239 koopadviezen uitstaan voor Nederlandse hoofdaandelen. Dat is een gemiddelde van 9,6 per aandeel. Het aantal aanbevelingen om de aandelen aan te houden ligt op 138, of een gemiddelde van 5,5 per aandeel. Het totaal aan verkoopadviezen bedraagt 25, ergo een gemiddelde van 1. Er staan vandaag dus tien keer meer koopadviezen uit dan verkoopadviezen.
Hoe komt u te weten welk aandeel echt koopwaardig is? Beleggers die zich enkel baseren op analistenadviezen kunnen bedrogen uitkomen. Banken en beursmakelaars investeren veel geld in het vergaren van informatie. Door middel van fundamentele analyse trachten hun analisten de waarde van beursgenoteerde bedrijven in te schatten.
Er bestaan grofweg twee methoden om aandelen te waarderen. De eerste methode bepaalt de zogeheten fair value van een aandeel aan hand van de werkelijke waarde. De tweede vergelijkt bedrijven binnen een sector, bijvoorbeeld op basis van de koers-winstverhouding. Zo kunt u achterhalen of een aandeel binnen een bepaalde sector goedkoper is dan zijn concurrenten.
Koopadvies waardig
Wilt u echt weten welke aandelen een koopadvies waardig zijn, werp dan een blik op het koersdoel van analisten. Hoe groter het koerspotentieel, hoe groter de onderwaardering van het aandeel. Grote verschillen tussen het hoogste en laagste koersdoel zijn een bron van risico. Over het algemeen geldt: hoe groter de spreiding, hoe groter de kans dat het koersdoel niet wordt behaald.
