Vijf aantrekkelijke groeiaandelen

De twee meest besproken beleggingsstijlen zijn groei en waarde. Typerend voor groeiaandelen is de hoge waardering. Dat wil zeggen een hoge koers-winstverhouding en een laag dividendrendement. Waardeaandelen daarentegen ogen goedkoop en betalen vaak een royaal dividend.

Groeiaandelen zijn vermogenstitels van ondernemingen waarvan beleggers verwachten dat ze op basis van economische of wetenschappelijke ontwikkelingen een hoger potentieel hebben dan dat van de markt. Beleggers in groeiaandelen nemen de hoge waarderingen voor lief. Want als de bedrijven hun winst flink kunnen verhogen, dan zijn volgend jaar die hoge koers-winstverhoudingen al een stuk lager.
Veel beleggers zien groei en waarde als elkaars tegenpolen. Toch loopt het totaalrendement van groei- en waardeaandelen niet ver uiteen. De afgelopen twintig jaar bedroeg de totale opbrengst van Europese groeiaandelen 93,6% versus 102,1% voor waarde. Op basis van deze cijfers weerklinkt de conclusie: waarde verdient de voorkeur. Dit is enkel het geval als je het dividend zonder vertraging integraal kunt herbeleggen.

Ondanks de opvatting dat beleggen in waarde de betere keuze is, renderen groeiaandelen in Europa beter. Dat groei het bij ons beter doet is te herleiden naar de lagere economische groei. In de Verenigde Staten ligt de groei wat hoger omdat de Amerikaanse economie veerkrachtiger is. Hierdoor deden op Wall Street value-stocks het tussen 1998 en 2018 beter dan groeiaandelen, zoals de theorie betaamt. Kijk je echter alleen naar de laatste tien jaar, dan zie je dat waarde-aandelen ook daar achterblijven. Groei is sinds de bodem van 2009 een bepalende factor voor outperformance.

Momentopname

Het meten van winstgroei is een momentopname, net als bij de meting van het prijsmomentum. Wanneer je de groeivoet van de nettowinst bepaalt, voer je eigenlijk een momentummeting uit. Meestal vergelijkt men de huidige winst met die van een aantal jaren terug. Maar omdat men met het oog op de toekomst belegt, is het evenwel beter om een vergelijking te maken met de winst over een x-aantal jaar. Punt is wel, naarmate de winsttaxaties verder in de toekomst liggen worden ze minder betrouwbaar.

De meeste aanbieders van stijlindices en smartbèta’s werken met historische cijfers. Maar wat te doen met start-ups die nog niet winstgevend zijn of bedrijven die tijdelijk geen winst maken? Er bestaan weliswaar technieken om de tendens van de winstgroei te bepalen, maar het is om die reden dat de meeste partijen de omzet of de cashflow in hun analyse betrekken. Een onderneming zonder omzet maakt alleen maar kosten en is per definitie niet winstgevend.

Cashflow is een betere graadmeter voor de gezondheid van bedrijven dan de nettowinst. Bijzondere baten en eenmalige lasten kunnen het beeld van de werkelijke gang van zaken binnen bedrijven nogal vertroebelen. De nettowinst is het boekhoudkundig verschil tussen inkomsten en kosten. Cashflow meet daarentegen de werkelijke hoeveelheid geld die door een onderneming stroomt. Omdat men bedragen voor amortisatie en afschrijving niet uitgeeft maar toch van de winst mag aftrekken, geeft de cashflow een beter beeld van de winst die bedrijven daadwerkelijk binnenkrijgen.

Goedkope groeiaandelen

Aan de PEG-ratio kun je aflezen of groeiaandelen niet te duur zijn. Het Engelse acroniem PEG staat voor Price (koers), Earnings (winst) en Growth (groei). De PEG-ratio deelt de koers/winstverhouding (in het Engels: PE) door het groeipercentage van de nettowinst. Aandelen met PEG-ratio’s kleiner dan 1 zijn goedkoop en onder de 0,5 al helemaal.

Al zou je het niet meteen zeggen, ook voor groeiaandelen geldt dat goedkope aandelen de betere keuze zijn. Vaak koesteren beleggers hoge verwachtingen van aandelen met hoge k/w’s. Als de beloofde groei niet wordt ingelost, tuimelen ze over elkaar heen. Ze snellen naar de uitgang, met alle gevolgen van dien voor de koers. Dus als twee aandeel soortgelijke PEG-ratio’s hebben, kies voor het aandeel met de laagste koers-winstverhouding.