We willen risico, tot het riskant wordt

Recent las ik een onderzoek onder beleggers van de Franse vermogensbeheerder Natixis. Daarin gaf 54% van de ondervraagden aan risico te accepteren om ‘vooruit te komen’. Dat kan ik niet anders interpreteren dan risico nemen in ruil voor een hoger mogelijk rendement. Het gekke is dat 77% van dezelfde mensen ook zegt veiligheid te prefereren boven resultaat. Je zou haast zeggen dat de ondervraagden schizofrene trekjes hebben.

De kwestie is volgens mij dat mensen de theorie accepteren, maar de realiteit minder goed aankunnen. Wie begint met beleggen kan uit het koersverloop in het verleden zien dat er kleine en grote valkuilen (koersdalingen) op de weg naar rendement zijn, maar dat het uiteindelijk, met wat geduld, altijd goed komt. Mits je een gespreide portefeuille hebt. De crisis van 2008 en 2009 was zwaar, maar na wat jaartjes wachten is het allemaal toch weer goedgekomen.

Door risico twijfelt de belegger

Maar als je zelf middenin zo’n crisis zit, en het financiële verlies ziet dat daar bij hoort, is het ineens een stuk minder makkelijk. Dan gaat de twijfel toeslaan. Loopt het dit keer wel goed af? Wordt het verlies niet nog veel groter? De media en analisten doen op zo’n moment vaak ook nog een waardeloze duit in het zakje met doemvoorspellingen van nog veel meer ellende. Waarom ze dit doen is voer voor tenminste één andere column.

Uit verschillende onderzoeken door gedragswetenschappers en economen is gebleken dat de meeste mensen verlies voorkomen belangrijker vinden dan winst behalen. Dit is volgens mij de verklaring voor de elkaar tegensprekende uitslagen in het onderzoek. In theorie willen we allemaal rationeel en optimaal handelen, maar in de praktijk laten veel mensen zich leiden door het beperken van verlies, ook al is dat niet optimaal. Roekeloosheid op de beurs is bepaald geen degelijke strategie. Maar wie een goed doordachte portefeuille heeft, zou wat meer vertrouwen in zichzelf mogen hebben.