Column: Vergrijzing biedt steun aan markt

De rentes, of juister geformuleerd, de rendementen van de bedrijfsobligaties in beide werelddelen zijn gekoppeld aan die van de benchmarkleningen. Het verschil, de spread, wordt gevormd door de risico’s die beleggers lopen bovenop die benchmarkleningen. Dat verschil varieert per bedrijf en is vooral de weergave van het debiteurenrisico.

Investmentgrade-bedrijven worden door kredietstatusbureaus als Moody’s als betrouwbaar gekwalificeerd. Zij kennen daardoor een lager debiteurenrisico en hebben om die reden een lage spread. Highyield-bedrijven kennen een hoger debiteurenrisico en een hogere spread. In gunstige tijden is er dus meer speling naar beneden voor highyield-bedrijfsobligaties. Dat is paradoxaal, want de belegger loopt met deze obligaties qua debiteurenrisico wel de grootste risico’s. Het adagium van ‘hij die grote risico’s neemt, kent ook grote beleggingswinsten’ gaat hier dus op.

Mijn visie op het nemen van risico’s

Ik adviseer zelden een belegging in highyield-obligaties. Indien dat toch gebeurt is het een highyield-obligatie met een kredietstatus die dicht tegen investment grade aanligt. Ik ben namelijk van mening dat een belegger zichzelf een plafond moet stellen voor de risico’s die hij of zij neemt en daarom ook tevreden moet zijn met de beleggingswinst die hem of haar bij dat risico toevalt.

Het is bovendien van belang om de oorzaak van het gunstige obligatieklimaat in de gaten te houden. Het klimaat is gunstig doordat er door de vergrijzing veel spaargeld beschikbaar is voor beleggingen. Door de vergrijzing vindt dat geld in grote mate zijn weg naar de obligatiemarkten omdat die als minder risicovol worden gezien dan aandelenmarkten. Voortgaande vergrijzing zal echter op termijn leiden tot ontsparingen. Het is dus van belang om goed in de gaten te houden wanneer de omslag naar ontsparing wordt ingezet. Dat duurt gelukkig nog wel even.