Grondstoffen horen nog wél in de portefeuille

De laatste tijd hebben diverse media aandacht besteed aan het thema beleggen in grondstoffen, met als teneur dat grondstoffen eigenlijk niet meer in de portefeuille horen te zitten.  De Wall Street Journal (WSJ) schreef half juli een artikel onder de titel ‘Beleggers en analisten zien einde aan de opgaande ‘supercyle’ in grondstoffen’. En het Financieele Dagblad haalde op 1 augustus een onderzoek van BIS, de Bank for International Settlements, aan waarin geconcludeerd werd dat grondstoffen tegenwoordig gelijk op bewegen met aandelen en dus geen bron van risicospreiding meer bieden.

Grondstoffen laatste jaren nog populair

Eerst even terug in de tijd. Individuele en institutionele beleggers hebben volgens Barclays sinds 2004 meer dan $440 miljard (nieuw vermogen) in grondstoffen-ETF’s belegd. De bekende fysieke goud-ETF, met als tickercode GLD, was op het hoogtepunt van de goudkoers zelfs wat betreft beheerd vermogen de grootste ETF ter wereld. Enkele maanden lang was die groter dan de ETF op de S&P500, de Spyder.

De instroom in grondstoffen was over de bovengenoemde periode zelfs groter dan de $25 miljard die extra in aandelen werd belegd (bron: Morningstar). Over de periode van 1998 tot en met 2008 verdubbelde de Dow Jones UBS Commodity Index, waarbij sommige indexonderdelen, zoals goud en olie, zelfs verzevenvoudigden in koers. Er werd tijdens deze stijgingen door analisten gesproken van een ‘supercycle bull market’ in grondstoffen.

‘Reversal’

Echter, het kan ook verkeren, zo schreef dus de WSJ. Over de eerste zes maanden van dit jaar verloor de Dow Jones UBS Commodity Index 9,3% van zijn waarde (zie rode lijn – links - in onderstaande figuur). Het beheerd vermogen in grondstoffenbeleggingfondsen beleefde dit jaar de grootste teruggang van de afgelopen vijftien jaar, en we zijn nog niet eens halverwege (zie blauwe staafjes – rechts – in onderstaande figuur).

Enkele kanttekeningen

Er kunnen diverse kanttekeningen geplaatst worden bij de suggestie beter geen grondstoffen meer in de portefeuille op te nemen. Ten eerste staat de argumentatie die eerder werd gebruikt om in grondstoffen te beleggen en die destijds aansloeg bij beleggers nog steeds overeind. Die argumentatie luidde als volgt: veel grondstoffen raken uitgeput terwijl de vraag ernaar gestaag blijft groeien (de opkomende markten groeien immers structureel door).

Verder kunnen grondstoffen potentieel een bron van inflatiebescherming zijn, omdat ze een onderdeel uitmaken van de (potentiële) inflatie. Bovendien geldt dat media vaak een contraire indicator zijn. Hoe vaak hebben media niet het eind van een bepaalde trend aangekondigd, precies op het moment dat die trend weer voor lange tijd is gaan draaien? Tot slot geldt dat grondstoffen sowieso volatiele beleggingen zijn. Dat is altijd zo geweest. Van een daling van 10% hoeven beleggers eigenlijk helemaal niet op te kijken.

Wat betreft het onderzoek van BIS kunnen we specifiek nog opmerken dat de onderzoeksperiode kort is geweest, namelijk vanaf 2008. Over deze periode is er inderdaad een relatief hoge correlatie geweest. Dit jaar echter niet: aandelen zijn gestegen, terwijl grondstoffen zijn gedaald. Correlaties tussen beleggingscategorieën zijn door de tijd heen lang niet altijd stabiel. De stellige conclusie die BIS trekt is voorbarig.

Hoe nu verder?

Diverse trendvolgende modellen geven momenteel aan dat we voor de korte en lange termijn beter niet of in beperkte mate in grondstoffen moeten beleggen. Voor delangetermijnbelegger staat het thema, met bovengenoemde argumenten, echter nog steeds overeind.

Hoe dan ook, of een belegger nu wel of niet in de grondstoffenbullmarkt gelooft, ETF’s (indextrackers) in grondstoffen zijn niet de voor de hand liggende keuze. In een neergaande markt lijkt dit logisch. Maar ook in een opgaande markt liggen ze niet voor de hand. De meeste grondstoffen-ETF’s handelen namelijk in de onderliggende futuresmarkten.

Als die futures expireren, wordt er doorgerold naar een volgend futurecontract, dat nog wel een zekere looptijd heeft. Doorrollen kost over het algemeen geld en daarom wijkt de koersontwikkeling van grondstoffen-ETF’s doorgaans af van die van de indices zelf (de doorrolkosten vormen een ‘drag’ op de prestaties van ETF’s).

Beleggers in grondstoffen-ETF’s vormen daarom gekscherend gezegd het ‘domme geld’, omdat ze de doorrolkosten voor lief nemen, of die zich in veel gevallen zelfs helemaal niet realiseren. Een grondstof die erg last heeft gehad van een negatief doorrolrendement is ‘natural gas’. De ETF op natural gas (UNG) wordt ook weleens de slechtste ETF ooit genoemd. Sinds het ontstaan heeft het meer dan 96% van zijn waarde verloren.

(Bron: Attain Capital)

Een beleggingsportefeuille in grondstoffen bestaat liever uit een aantal actieve tradingfondsen in grondstoffen, gecombineerd met aandelenfondsen die actief zijn in de diverse grondstoffensectoren. Zo hebben aandelenfondsen uit de water- en agrarische sector wel goed gepresteerd de laatste jaren, ook dit jaar weer.

Harry Geels is econoom en directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) (www.tradersclub.nl) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

Deze column is mede gebaseerd op artikel uit nieuwsbrief Alpha High Performance fund juli 2013.

De laatste tijd hebben diverse media aandacht besteed aan het thema beleggen in grondstoffen, met als teneur dat grondstoffen eigenlijk niet meer in de portefeuille horen te zitten.  De Wall Street Journal (WSJ) schreef half juli een artikel onder de titel ‘Beleggers en analisten zien einde aan de opgaande ‘supercyle’ in grondstoffen’. En het Financieele Dagblad haalde op 1 augustus een onderzoek van BIS, de Bank for International Settlements, aan waarin geconcludeerd werd dat grondstoffen tegenwoordig gelijk op bewegen met aandelen en dus geen bron van risicospreiding meer bieden.

Grondstoffen laatste jaren nog populair

Eerst even terug in de tijd. Individuele en institutionele beleggers hebben volgens Barclays sinds 2004 meer dan $440 miljard (nieuw vermogen) in grondstoffen-ETF’s belegd. De bekende fysieke goud-ETF, met als tickercode GLD, was op het hoogtepunt van de goudkoers zelfs wat betreft beheerd vermogen de grootste ETF ter wereld. Enkele maanden lang was die groter dan de ETF op de S&P500, de Spyder.

De instroom in grondstoffen was over de bovengenoemde periode zelfs groter dan de $25 miljard die extra in aandelen werd belegd (bron: Morningstar). Over de periode van 1998 tot en met 2008 verdubbelde de Dow Jones UBS Commodity Index, waarbij sommige indexonderdelen, zoals goud en olie, zelfs verzevenvoudigden in koers. Er werd tijdens deze stijgingen door analisten gesproken van een ‘supercycle bull market’ in grondstoffen.

‘Reversal’

Echter, het kan ook verkeren, zo schreef dus de WSJ. Over de eerste zes maanden van dit jaar verloor de Dow Jones UBS Commodity Index 9,3% van zijn waarde (zie rode lijn – links – in onderstaande figuur). Het beheerd vermogen in grondstoffenbeleggingfondsen beleefde dit jaar de grootste teruggang van de afgelopen vijftien jaar, en we zijn nog niet eens halverwege (zie blauwe staafjes – rechts – in onderstaande figuur).

Enkele kanttekeningen

Er kunnen diverse kanttekeningen geplaatst worden bij de suggestie beter geen grondstoffen meer in de portefeuille op te nemen. Ten eerste staat de argumentatie die eerder werd gebruikt om in grondstoffen te beleggen en die destijds aansloeg bij beleggers nog steeds overeind. Die argumentatie luidde als volgt: veel grondstoffen raken uitgeput terwijl de vraag ernaar gestaag blijft groeien (de opkomende markten groeien immers structureel door).

Verder kunnen grondstoffen potentieel een bron van inflatiebescherming zijn, omdat ze een onderdeel uitmaken van de (potentiële) inflatie. Bovendien geldt dat media vaak een contraire indicator zijn. Hoe vaak hebben media niet het eind van een bepaalde trend aangekondigd, precies op het moment dat die trend weer voor lange tijd is gaan draaien? Tot slot geldt dat grondstoffen sowieso volatiele beleggingen zijn. Dat is altijd zo geweest. Van een daling van 10% hoeven beleggers eigenlijk helemaal niet op te kijken.

Wat betreft het onderzoek van BIS kunnen we specifiek nog opmerken dat de onderzoeksperiode kort is geweest, namelijk vanaf 2008. Over deze periode is er inderdaad een relatief hoge correlatie geweest. Dit jaar echter niet: aandelen zijn gestegen, terwijl grondstoffen zijn gedaald. Correlaties tussen beleggingscategorieën zijn door de tijd heen lang niet altijd stabiel. De stellige conclusie die BIS trekt is voorbarig.

Hoe nu verder?

Diverse trendvolgende modellen geven momenteel aan dat we voor de korte en lange termijn beter niet of in beperkte mate in grondstoffen moeten beleggen. Voor delangetermijnbelegger staat het thema, met bovengenoemde argumenten, echter nog steeds overeind.

Hoe dan ook, of een belegger nu wel of niet in de grondstoffenbullmarkt gelooft, ETF’s (indextrackers) in grondstoffen zijn niet de voor de hand liggende keuze. In een neergaande markt lijkt dit logisch. Maar ook in een opgaande markt liggen ze niet voor de hand. De meeste grondstoffen-ETF’s handelen namelijk in de onderliggende futuresmarkten.

Als die futures expireren, wordt er doorgerold naar een volgend futurecontract, dat nog wel een zekere looptijd heeft. Doorrollen kost over het algemeen geld en daarom wijkt de koersontwikkeling van grondstoffen-ETF’s doorgaans af van die van de indices zelf (de doorrolkosten vormen een ‘drag’ op de prestaties van ETF’s).

Beleggers in grondstoffen-ETF’s vormen daarom gekscherend gezegd het ‘domme geld’, omdat ze de doorrolkosten voor lief nemen, of die zich in veel gevallen zelfs helemaal niet realiseren. Een grondstof die erg last heeft gehad van een negatief doorrolrendement is ‘natural gas’. De ETF op natural gas (UNG) wordt ook weleens de slechtste ETF ooit genoemd. Sinds het ontstaan heeft het meer dan 96% van zijn waarde verloren.

(Bron: Attain Capital)

Een beleggingsportefeuille in grondstoffen bestaat liever uit een aantal actieve tradingfondsen in grondstoffen, gecombineerd met aandelenfondsen die actief zijn in de diverse grondstoffensectoren. Zo hebben aandelenfondsen uit de water- en agrarische sector wel goed gepresteerd de laatste jaren, ook dit jaar weer.

Harry Geels is econoom en directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) (www.tradersclub.nl) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

Deze column is mede gebaseerd op artikel uit nieuwsbrief Alpha High Performance fund juli 2013.