De lessen van de laatste correctie

Toen Ben Bernanke op 22 mei voor het eerst zinspeelde op een afbouw van de Quantitative Easing (QE), ging de rente hard omhoog en moesten alle beleggingscategorieën een flinke veer laten. In onderstaande figuur geven de rode balkjes het rendement aan sinds 22 mei (tot en met donderdag 27 juni). Het hardst werden goud (-27%) en obligaties uit de opkomende markten (-11,5%) getroffen. 

De paarse balkjes geven het rendement sinds het begin van dit jaar aan. De meeste staan in de min of rond nul, hetgeen betekent dat de mooie winsten die gedurende de eerste vijf maanden van het jaar werden opgebouwd weer grotendeels zijn ingeleverd. Alleen beleggers die redelijke tot grote allocatie in Amerikaanse aandelen hebben, kunnen nog op winst staan.

(Bron: Inmaxxa)

Les 1: Alles kan tegelijk dalen

De twee belangrijkste beleggingsprincipes zijn spreiding en regelmatige herbalancering. Degenen die in 2008 in staatsleningen en Managed Futures hadden belegd kregen lang niet zo’n grote daling voor de kiezen als beleggers die louter in aandelen zaten. Toch kan het zo af en toe voorkomen dat alle beleggingscategorieën tegelijkertijd dalen en dat spreiding niet lijkt te werken, zo is sinds 22 mei gebleken. Dit betekent overigens niet dat spreiding heeft afgedaan.

De traditionele veilige havens in tijden van paniek - staatsleningen en goud - zijn in dit klimaat blijkbaar extra gevoelig. Deze beide categorieën hebben gedurende vele jaren een enorme hausseperiode gekend, waardoor de lucht hier als snelste uit de ballon moest lopen. Waar al het geld tijdens de daling naar toe is gegaan, is overigens nog een onderwerp van veel discussie. Veel (vooral grote) beleggers kunnen namelijk hun geld niet op de bank zetten, althans niet voor lang (is veel te gevaarlijk voor als een bank mocht omvallen).

Les 2: Markten herstellen altijd weer

Als markten weer eens hard dalen geeft dat paniek, maar slimme beleggers stappen op een gegeven moment altijd weer in, zoals we ook vorige week (eind juni) weer hebben gezien. Rendementen of ‘yields’ worden namelijk vanzelf weer aantrekkelijk. Door emoties van beleggers weten we nooit precies waar de bodem ligt, maar hoe harder markten dalen, hoe goedkoper ze worden en hoe harder ze uiteindelijk weer herstellen.

Eddy Elfenbein rekende op zijn blog uit dat dividendrendement op bijvoorbeeld de S&P500-aandelen maar liefst 12% steeg in het tweede kwartaal van dit jaar, met dank aan de laatste daling. In onderstaand plaatje is te zien dat de S&P-aandelen nu $37 op de indexstand uitkeren (zeg 1.625) ofwel 2,3%, meer dan de spaarrente en bovendien nog met het opwaartse koerspotentieel van aandelen op de lange termijn.

(Bron: blog Eddy Elfenbein)

Les 3: Er zijn geen veilige beleggingen

Vaak wordt gezegd dat er veilige (defensieve) en minder veilige (offensieve) beleggingen bestaan. Daar geloof ik niet in. Griekse staatsleningen waren voor de eurocrisis ook veilig, obligaties van Lehman Brothers vlak voor het faillissement eveneens. Er zijn beweeglijke en minder beweeglijke beleggingen, dat wel.

De snelle rentestijging sinds 22 mei heeft laten zien hoe hard veilig geachte staatsleningen in waarde kunnen dalen. De Amerikaanse 10-jarige ‘Treasuries’ daalden in korte tijd maar liefst met 6,5%, een beweging die niet defensief aanvoelt. Beleggen is als stappen in een vliegtuig, af en toe heb je een ‘bumpy ride’. Wie daar niet tegen kan, moet thuis blijven (sparen).

Les 4: Beleggingsverhalen of –filosofieën zijn zo vluchtig als alcohol

Hoe zat het ook al weer? De centrale banken waren met hun QE toch bezig met een funest beleid voor de waarde van geld? Volgens doemdenkers zou het beleid zelfs leiden tot een ineenstorting van het financiële systeem? Nu de Fed zegt dit funeste beleid te gaan afbouwen, alleen als de economie weer beter gaat draaien, dan zou dat toch goed nieuws moeten zijn?

Obligaties zouden toch altijd stijgen omdat de westerse wereld vergrijst en dus steeds meer in obligaties moet beleggen omdat die regelmatig uitkeren? Obligaties uit opkomende markten waren de afgelopen twee jaar ‘the place to be’, maar nu even niet meer. Hetzelfde geldt voor dividendaandelen of aandelen met een lage beweeglijkheid. Waar (tijdelijk) het meeste geld ingaat, vervliegt het vaak ook weer net zo vlug als alcohol.

Toen Ben Bernanke op 22 mei voor het eerst zinspeelde op een afbouw van de Quantitative Easing (QE), ging de rente hard omhoog en moesten alle beleggingscategorieën een flinke veer laten. In onderstaande figuur geven de rode balkjes het rendement aan sinds 22 mei (tot en met donderdag 27 juni). Het hardst werden goud (-27%) en obligaties uit de opkomende markten (-11,5%) getroffen. 

De paarse balkjes geven het rendement sinds het begin van dit jaar aan. De meeste staan in de min of rond nul, hetgeen betekent dat de mooie winsten die gedurende de eerste vijf maanden van het jaar werden opgebouwd weer grotendeels zijn ingeleverd. Alleen beleggers die redelijke tot grote allocatie in Amerikaanse aandelen hebben, kunnen nog op winst staan.

(Bron: Inmaxxa)

Les 1: Alles kan tegelijk dalen

De twee belangrijkste beleggingsprincipes zijn spreiding en regelmatige herbalancering. Degenen die in 2008 in staatsleningen en Managed Futures hadden belegd kregen lang niet zo’n grote daling voor de kiezen als beleggers die louter in aandelen zaten. Toch kan het zo af en toe voorkomen dat alle beleggingscategorieën tegelijkertijd dalen en dat spreiding niet lijkt te werken, zo is sinds 22 mei gebleken. Dit betekent overigens niet dat spreiding heeft afgedaan.

De traditionele veilige havens in tijden van paniek – staatsleningen en goud – zijn in dit klimaat blijkbaar extra gevoelig. Deze beide categorieën hebben gedurende vele jaren een enorme hausseperiode gekend, waardoor de lucht hier als snelste uit de ballon moest lopen. Waar al het geld tijdens de daling naar toe is gegaan, is overigens nog een onderwerp van veel discussie. Veel (vooral grote) beleggers kunnen namelijk hun geld niet op de bank zetten, althans niet voor lang (is veel te gevaarlijk voor als een bank mocht omvallen).

Les 2: Markten herstellen altijd weer

Als markten weer eens hard dalen geeft dat paniek, maar slimme beleggers stappen op een gegeven moment altijd weer in, zoals we ook vorige week (eind juni) weer hebben gezien. Rendementen of ‘yields’ worden namelijk vanzelf weer aantrekkelijk. Door emoties van beleggers weten we nooit precies waar de bodem ligt, maar hoe harder markten dalen, hoe goedkoper ze worden en hoe harder ze uiteindelijk weer herstellen.

Eddy Elfenbein rekende op zijn blog uit dat dividendrendement op bijvoorbeeld de S&P500-aandelen maar liefst 12% steeg in het tweede kwartaal van dit jaar, met dank aan de laatste daling. In onderstaand plaatje is te zien dat de S&P-aandelen nu $37 op de indexstand uitkeren (zeg 1.625) ofwel 2,3%, meer dan de spaarrente en bovendien nog met het opwaartse koerspotentieel van aandelen op de lange termijn.

(Bron: blog Eddy Elfenbein)

Les 3: Er zijn geen veilige beleggingen

Vaak wordt gezegd dat er veilige (defensieve) en minder veilige (offensieve) beleggingen bestaan. Daar geloof ik niet in. Griekse staatsleningen waren voor de eurocrisis ook veilig, obligaties van Lehman Brothers vlak voor het faillissement eveneens. Er zijn beweeglijke en minder beweeglijke beleggingen, dat wel.

De snelle rentestijging sinds 22 mei heeft laten zien hoe hard veilig geachte staatsleningen in waarde kunnen dalen. De Amerikaanse 10-jarige ‘Treasuries’ daalden in korte tijd maar liefst met 6,5%, een beweging die niet defensief aanvoelt. Beleggen is als stappen in een vliegtuig, af en toe heb je een ‘bumpy ride’. Wie daar niet tegen kan, moet thuis blijven (sparen).

Les 4: Beleggingsverhalen of –filosofieën zijn zo vluchtig als alcohol

Hoe zat het ook al weer? De centrale banken waren met hun QE toch bezig met een funest beleid voor de waarde van geld? Volgens doemdenkers zou het beleid zelfs leiden tot een ineenstorting van het financiële systeem? Nu de Fed zegt dit funeste beleid te gaan afbouwen, alleen als de economie weer beter gaat draaien, dan zou dat toch goed nieuws moeten zijn?

Obligaties zouden toch altijd stijgen omdat de westerse wereld vergrijst en dus steeds meer in obligaties moet beleggen omdat die regelmatig uitkeren? Obligaties uit opkomende markten waren de afgelopen twee jaar ‘the place to be’, maar nu even niet meer. Hetzelfde geldt voor dividendaandelen of aandelen met een lage beweeglijkheid. Waar (tijdelijk) het meeste geld ingaat, vervliegt het vaak ook weer net zo vlug als alcohol.