Bayer | Goed voorbeeld van slecht beleid
Bill Anderson heeft bepaald geen vliegende start gemaakt bij Bayer. De Amerikaan begon op 1 juni als topman van het Duitse concern en heeft sinds zijn aantreden de koers met liefst 40% zien dalen. De meest recente koersklap volgde op een tegenvaller in de pijplijn van nieuwe medicijnen. In een interview met de Financial Times begin deze week noemde Anderson deze pijplijn ‘aan de magere kant ten opzichte van de patentverliezen in de komende jaren’. De nieuwe topman rekende op weinig subtiele wijze af met het beleid van zijn voorgangers. ‘Ik kan wat acht of tien jaar geleden gebeurde niet repareren’, verklaarde hij.
Anderson is wel tevreden met de veranderingen die Bayer vanaf 2018 heeft doorgevoerd in de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. Een proces waarvan de effecten echter pas over ‘zeven tot twaalf jaar zichtbaar zijn’, aldus Anderson. Een terechte constatering die echter niet in het beloningsbeleid is terug te vinden. Ongeveer 45% van de beloning van een ceo van Bayer wordt gevormd door het zogeheten ‘long term incentive plan’, een beloningsprogramma met een looptijd van slechts vier jaar. In 2022 keurde drie kwart van de aandeelhouders het beloningsrapport af en dit jaar stemde bijna 48% tegen.
Onvrede die overigens vooral was terug te voeren op de desastreuze overname van Monsanto. Het Noorse staats-beleggingsfonds was vorig jaar een van die tegenstemmers en suggereerde aanpassingen van het beloningsbeleid. Bijvoorbeeld de verplichting om aan het management toegekende aandelen zeker vijf tot tien vast te zetten. Bayer heeft nog wel wat te sleutelen aan het beloningsbeleid waar aandeelhouders volgend jaar over mogen stemmen. Het is echter onwaarschijnlijk dat de termijn van het long term incentive plan in lijn wordt gebracht met die van de ontwikkeling van nieuwe medicijnen.
Over misschien tien jaar zal Anderson’s opvolger worden geconfronteerd met de gevolgen van de strategische keuzen van de huidige topman. En succesvol of niet, ook Anderson heeft dan zijn ‘langetermijnbeloning’ vermoedelijk al lang geïncasseerd.
Verder lezen?
Stephen Hendriks
Stephen Hendriks (1970) werkt sinds 1998 voor Beleggers Belangen. Na een studie Economie met specialisaties Macro-Economie en Financiering wilde hij de beleggerswereld in. Zijn keuze viel op Beleggers Belangen, een platform waar hij in volledige onafhankelijkheid zijn analyses zou kunnen schrijven. Stephen begon als redacteur, en is sinds 2001 adjunct-hoofdredacteur. Hij richt zich bij Beleggers Belangen vooral op assetallocatie en beleggingsstrategie. Zijn kennis op deze terreinen zet hij niet alleen in bij het beheer van verschillende portefeuilles, maar ook bij de door hem opgezette rubriek Beurs & Economie. Stephen is beheerder van de Hoogdividendportefeuille, de Pensioenportefeuille en beheert samen met Karel Mercx de Defensieve portefeuille. Ook maakt hij deel uit van het team dat de ETF-portefeuille beheert. Daarnaast schrijft hij sinds eind jaren ’90 over de sectoren Farmacie en Nutsbedrijven en is hij specialist op het terrein van bedrijfsobligaties. Zijn boekenkast is gevuld met alles wat maar met beleggen te maken heeft, van de klassiekers tot financieel-historische en kwantitatieve werken.