Beter Beleggen | Belangrijke boekhoudkundige ratio’s
Aan de koers kun je niet aflezen of een aandeel duur of goedkoop is, dat bepaalt de waardering. Hoe duur een aandeel is, kan op verschillende manieren worden bepaald. Met boekhoudkundige ratio’s kun je aandelen waarderen en vergelijken. Veelgebruikte boekhoudkundige ratio’s voor de fundamentele analyse van aandelen zijn de koers-winstverhouding, de koers/boekwaarde, koers/omzet, dividendrendement en het rendement op eigen vermogen. Deze ratio’s meten de relatie tussen twee of meer componenten van een jaarrekening.
K/w
De koers-winstverhouding is een snelle en gemakkelijke manier om te bepalen of een aandeel in historische context of in vergelijking met zijn concurrenten duur of goedkoop is. Om de k/w van een aandeel te berekenen, deel je de beurskoers door de winst per aandeel. Hoe lager de uitkomst, hoe goedkoper het aandeel. Het punt is wel dat de ratio weinigzeggend is als de onderneming verlies produceert. De k/w is dan negatief.
Koers/omzet
Zijn aandelen van verliesgevende bedrijven waardeloos? Niet bepaald. Bedrijven die bijvoorbeeld snel groeien, maar omwille van hun investeringen tijdelijk geen winst maken, kunnen als belegging toch interessant zijn. Daarom is de ratio van koers/omzet een betere indicator om aandelen te waarderen. De omzet is namelijk door het management minder gemakkelijk te manipuleren dan de nettowinst en geeft zo een beter beeld van de groei.
Boekwaarde
Om te kijken of aandelen echt goedkoop zijn, hanteren door de wol geverfde beleggers de boekwaarde van het aandeel. In de regel noteren aandelen boven hun boekwaarde, maar crisis of niet, op de beurs vind je altijd aandelen die goedkoper zijn dan de intrinsieke waarde. Omdat aandelen meestal met een reden goedkoop zijn, moet je ze verder analyseren. Bedrijven met lage k/b-ratio’s zitten vaak in de problemen. Ze torsen hoge schulden of kampen met teruglopende omzetcijfers; vaak een combinatie van beide.
Dividendrendement
Dan is er nog het dividendrendement; dat wordt bijvoorbeeld gebruikt door beleggers die de Dogs-of-the-Dow-strategie beoefenen. Het dividendrendement deelt de uitgekeerde winst door de beurskoers en vermenigvuldigt vervolgens deze uitkomst met 100. Hierbij selecteer je bij elke jaarwisseling de tien aandelen met het hoogste rendement van de Dow Jones. In principe geldt hoe hoger het dividend, hoe beter. Maar pas op bij aandelen met tweecijferige rendementen. Het dividendrendement kan zo hoog zijn omdat de koers sterk is gedaald en is gebaseerd op het dividend van de afgelopen twaalf maanden. Het zegt niks over toekomstige dividenden.
Rendement op eigen vermogen
Het rendement op eigen vermogen geeft een impressie van het groeivermogen van een onderneming. Hoe hoger het rendement op eigen vermogen, hoe beter. Percentages boven de 15 duiden op bovengemiddelde groei. Om het rendement op eigen vermogen te berekenen deel je de nettowinst door de boekwaarde. Dat zijn de eigen middelen die het bedrijf heeft om voor zijn aandeelhouders rendement te genereren.
Schuldgraad en vrije kasstroom
Wel is het zo dat bovenstaande ratio’s geen rekening houden met de schulden die ondernemingen torsen. Die moeten ook in economisch moeilijke tijden draagbaar zijn. Professionele beleggers kijken daarom ook naar de algemene schuldgraad en de vrije kasstroom.
De algemene schuldgraad meet de vermogensstructuur van een onderneming. Deze ratio relateert het vreemd vermogen aan het eigen vermogen. Hoe lager de schuldgraad, des te sterker de financiële basis. Vanuit het standpunt van de schuldeisers kan deze ratio worden geïnterpreteerd als een maatstaf voor de bescherming van hun vorderingen, vanuit het standpunt van investeerders is de schuldgraad eerder een indicator van risico. Een hoge schuldgraad wijst op grote betalingsverplichtingen, ergo een hoog financieel risico.
Bedrijven betalen hun schulden uit de vrije kasstroom. Naarmate bedrijven een grotere positieve vrije kasstroom hebben, kunnen zij ook een grotere financiering met vreemd vermogen aan. De vrije kasstroom oftewel de free-cashflow (FCF) van een bedrijf is het overschot aan geldmiddelen dat een bedrijf heeft over een bepaalde periode nadat het alle noodzakelijke investeringen heeft gedaan om haar activiteiten voort te zetten. Hoe hoger de ratio van K/FCF hoe beter.