Waarom beleggers hun grenzen moeten verleggen

De Nederlandse overheid wordt er vaak van beschuldigd dat het haar ontbreekt aan een helder plan. Eind oktober kwam de beschuldiging uit onverwachte hoek. Pensioenbestuurders Corien Wortmann (ABP) en Gerard van Olphen (APG) willen graag meer geld investeren in grote publieke werken. Daarvoor zijn in Nederland nu simpelweg te weinig mogelijkheden. Als voorbeeld gaven ze het Nationaal Groeifonds, dat is opgestart om het economisch herstel na de coronacrisis aan te jagen. De overheid heeft €20 mrd vrij gemaakt voor investeringen in onderwijs en infrastructuur. Daarbij is echter geen ruimte voor externe partijen.

Dat is een gemiste kans volgens de pensioenbestuurders, die vertellen dat ze de pensioeneuro’s moeten beleggen in het buitenland: trams en metrolijnen in Barcelona en Madrid, tolwegen in Italië en Frankrijk, de rondweg van Melbourne en zonneparken in Californië en China. Als maar 1% van het ABP-vermogen extra in Nederland zou worden belegd, zou dat een impuls zijn van €4,5 mrd. Dat bedrag komt zelfs op bijna €15 mrd uit als de andere pensioenfondsen dit voorbeeld volgen.

Gevaarlijke valkuil

Maar moeten we er wel blij mee zijn als meer pensioengeld in eigen land wordt belegd? In de beleggingswereld is de zogeheten ‘home bias’ namelijk een bekende valkuil. Daarmee wordt bedoeld dat er naar verhouding veel binnenlandse aandelen of andere activa worden gekocht. Dat voelt veilig en vertrouwd, aangezien een belegger deze bedrijven goed kent. Bovendien mag ook de emotionele band met bedrijven uit eigen land of regio niet worden onderschat. In 1984 werd het Amerikaanse AT&T opgesplitst in zeven regionale telecombedrijfjes. Vervolgens kwam uit onderzoek naar voren dat het lokale telecomaandeel in elk van deze regio’s veruit het populairst was bij particuliere beleggers die daar woonden.

Bekend patroon

In Nederland is een vergelijkbaar patroon zichtbaar. Twee jaar geleden heeft De Nederlandsche Bank (DNB) de investeringen van Nederlanders tegen het licht gehouden. Per huishouden wordt er circa €3000 in aandelen belegd. Van het totale bedrag van €36 mrd zit maar liefst €25 mrd in aandelen van Nederlandse bedrijven. Dit zijn vaak aandelen van grote concerns, zoals DSM, Aegon, Ahold en ING. Toegegeven: die hoofdfondsen boeken het overgrote deel van de omzet in het buitenland. De thuismarkt is echter nog altijd goed voor 10% van de inkomsten voor een gemiddeld AEX-fonds. Bij kleinere bedrijven uit de AMX of AScX ligt dat percentage zelfs nog veel hoger. Maar Nederland vormt slechts 0,6% van de wereldeconomie.

Beleggen in het buitenland

Terwijl het ABP met het APG op zoek is naar beleggingskansen in eigen land, kan het voor particuliere beleggers geen kwaad om te kijken of Nederlandse aandelen niet te zwaar meewegen in de portefeuille. Maar al te vaak gaat dat namelijk ten koste van een te kleine positie in Aziatische aandelen. China weegt bijvoorbeeld al voor ruim 18% mee in de MSCI AC World Index. Er zullen echter maar weinig portefeuilles zijn waar die weging zelfs maar half zo groot is. Ondertussen stevent de economie van het land af op een groei van ruim 2% in 2020.

In Chinese steden gaat het leven weer grotendeels z’n gangetje. Op woensdag 11 november worden ongetwijfeld nieuwe records gevestigd voor Singles Day-verkopen, terwijl het overgrote deel van de ontwikkelde wereld afstevent op strengere lockdowns. Alleen al die divergentie is aanleiding om meer te beleggen in het buitenland, door bijvoorbeeld wat Chinese ETF’s of aandelenfondsen aan te schaffen.