Fred van Beers, Sif Group: ‘Van prijsdruk is bij ons geen sprake’

Offshore wind is een fraaie groeimarkt, maar niet voor iedereen even rendabel. Boskalis moest vorig jaar nog flink afboeken op een aantal contracten. Doordat subsidies wegvallen, staan toeleveranciers onder druk om de kosten te verlagen. Het baggerbedrijf noemde offshore wind ‘een afgrijselijke industrie’.

De prijsdruk die Boskalis constateert, heeft Sif daar ook last van?

‘In sommige deelmarkten staan de prijzen inderdaad onder druk. Dan gaat het bijvoorbeeld om kabels leggen en grondwerkzaamheden. Hierin zijn veel aanbieders actief. Maar in het marktsegment van Sif zijn er veel minder spelers en zien wij momenteel geen prijsdruk. Integendeel zelfs, de monopiles (stalen funderingen voor offshore windmolens, red.) die wij produceren worden steeds groter en ook het ontwerp wordt complexer. Dat heeft te maken met het feit dat de nieuwe monopiles grotere turbines moeten kunnen dragen, terwijl ze vanuit kostenoverwegingen relatief minder staal gebruiken. Samen met de klant proberen we de kostprijs naar beneden te krijgen, maar onze klanten begrijpen dat we hiervoor moeten investeren. Van prijs- of margedruk is dan ook geen sprake.’

De toegevoegde waarde of zogeheten contribution per kiloton staal is een belangrijke indicator voor jullie en daalt al drie jaar op rij. Wat is daarvan de reden?

‘De daling van de contribution-marge heeft vooral te maken met vertragingen van projecten in België en Frankrijk in de afgelopen jaren. Daarmee dreigde een flinke onderbezetting van onze fabrieken in 2018. Om dit te voorkomen hebben we in overleg met onze klant de productie voor Borssele 3+4 een jaar naar voren gehaald. Hiervoor hebben we wel korting moeten geven, wat de druk op de contribution-marge in 2018 verklaarde. Vervolgens is het project met drie maanden vertraagd, zodat er ook vorig jaar een negatief effect was. Door de vertraagde oplevering moesten we in het derde kwartaal bovendien alle zeilen bijzetten om de deadlines te halen en zeven dagen per week produceren. Ook dit woog op de marge. Zonder deze eenmalige factoren is er geen druk. Wij verwachten daarom op termijn weer terug te kunnen keren naar marges in de buurt van €600 per kiloton, tegen €539 in 2018 en €585 in 2017. Natuurlijk proberen we de piek van 2016 van €678 per kiloton weer te halen, maar deze topmarge viel samen met een ideale productmix en een zeer hoge bezetting.’

De snelgroeiende markt trekt ook nieuwe toetreders aan, zoals de Spaanse Haizea Wind Group. Hoe kijkt u hier tegen aan?

‘Wij nemen elke concurrent serieus, ook Haizea Wind Group. In 2018 hebben ze een grote fabriek geopend voor de productie van torens en daarnaast ook XL monopiles. Vooralsnog zijn er echter nog geen monopiles geleverd en wij denken dat het vanuit deze fabriek ook lastig is om in grote aantallen te produceren. Met het verder verbeteren van onze efficiency en door te blijven investeren in de toenemende afmetingen verhogen we de drempel voor nieuwe toetreders. De kwaliteitseisen zijn sowieso hoog, omdat de funderingen 25 jaar moeten meegaan. Ook is timing erg belangrijk voor onze klanten. Als de installatie van de funderingen vertraging oploopt, is het risico van vertraging van het gehele project groot en bestaat de kans dat er niet op tijd stroom geleverd kan worden. Het voorkomen van dit financiële risico is voor onze klanten veel belangrijker dan een kleine kostenbesparing op monopiles. Dankzij onze locatie op de Maasvlakte zijn de transportkosten voor projecten op de Noordzee bovendien relatief aantrekkelijk voor onze klanten. Onze concurrent EEW Group in Rostock is weer beter gepositioneerd voor windparken in de Oostzee. Toch denken wij ons marktaandeel van 35% in Noordwest-Europa voorlopig te behouden.’

Is de huidige capaciteit voldoende om te profiteren van de sterke marktgroei?  

‘Met onze nieuwe productielocatie op de Maasvlakte is de productiecapaciteit toegenomen naar 300 kiloton per jaar op basis van 24/7 bezetting. Wij richten ons op de productie van vier monopiles per week met een planning gebaseerd op een 24/5 bezetting. Op die basis zit je dan ongeveer op 240 kiloton per jaar. Dit zijn nominale waarden, dus het kan zijn dat we meer monopiles produceren met minder kilotonnen of vice versa. We denken dat we, door goede procesoptimalisatie,  voorlopig vooruit kunnen met de huidige productiecapaciteit en volop kunnen profiteren van de verwachte opgaande markt in de periode 2021-2027.’

Noordwest-Europa blijft de komende jaren een enorme markt, maar internationaal zien jullie aantrekkelijke groeikansen in de VS en Azië. Hoe gaat Sif deze markten bedienen?

‘Europa groeit nog steeds door, maar wereldwijd groeit de markt harder. In Azië staat de markt buiten China nog in de kinderschoenen en dat geldt ook voor Noord-Amerika. Zo wijst de huidige pijplijn op 22 tot 25 gigawatt aan extra capaciteit voor de oostkust van de VS. Ter vergelijking: de geïnstalleerde capaciteit op de Noordzee bedraagt momenteel circa 19 gigawatt. Helaas kampen de projecten met vertraging in de vergunningverlening. Na de verkiezingen is er naar verwachting meer zekerheid over het overheidsbeleid voor offshore wind. Tot die tijd staat het eerste grote Amerikaanse project Vineyard, waar wij de monopiles voor hebben geboekt, waarschijnlijk stil. Maar die Amerikaanse projecten gaan er zeker komen, omdat dit vanuit economisch oogpunt noodzakelijk is. In de eerste jaren gaan we de markt vanuit Europa bedienen, aangezien een lokale infrastructuur ontbreekt. In Japan, waar wij dichtbij een definitieve order zijn, zoeken we op termijn wel naar een lokale productiepartner. Japan heeft de potentie om zich te ontwikkelen tot een grote offshore windmarkt, zodat lokale productie uiteindelijk loont.’

WIE IS: Fred van Beers (1962)

2018 – heden    Ceo Sif Group

2015 – 2017       Ceo Blohm + Voss scheepswerven in Hamburg

2010 – 2015       Vice President Services Area North Europe Wärtsilä

2007 – 2010       Managing Director Nederland Wärtsilä

2002 – 2009     Business director Wärtsilä Propulsion

1995 – 2002      Director Services, Lips BV