Winst door Griekse bailouts

Onder een bailout wordt verstaan het geven van een lening aan een bedrijf of land dat in ernstige financiële problemen verkeert of zelfs een faillissement riskeert. De vraag hoeveel deze bailouts de schuldeisende landen kosten is vooral relevant geworden na recente hoorzittingen van het Duitse constitutionele hof over de rechtmatigheid van de handelingen van de ECB, maar ook door het inmiddels officieel bevestigde bericht dat Griekenland opnieuw financiële hulp nodig heeft.

Waar bij diverse bankencrises geprobeerd is om de risico's te verplaatsen van de private naar de publieke sector, worden bij crises in onder meer Europa supranationale organen als de Europese Centrale Bank (ECB) ingezet om de risico's te dekken. De ECB verwierf via zijn obligatie-opkoopprogramma tussen 2009-2012 bijna €300 mrd aan activa. Een substantieel deel daarvan bestaat uit staatsschulden (meer dan 50% van de uitstaande schuld in Griekenland en 25% van de Portugese schuld), maar ook commerciële leningen. Aangezien deze activa doorgaans worden aangehouden tot het einde van de looptijd, zijn coupons de belangrijkste bron van winst in plaats van een hogere waardering van de activa. Ervan uitgaande dat er geen nieuwe wanbetalingen volgen, verwacht Allianz dat deze programma's een nettowinst kunnen genereren van €70-80 mrd, inclusief €9 mrd op de Griekse schulden. In dat licht bezien spelen deze leningen een cruciale maar tegelijk zeer lucratieve rol in de schuldencrisis.

De verzekeraar concludeert dat een nieuw steunpakket voor Griekenland sowieso voor een deel gecompenseerd wordt door de opbrengsten van eerdere steunprogramma's van de ECB. Allianz denkt dat het publieke verzet tegen de bailouts zou afnemen als dit mechanisme door de Europese bevolking beter zou worden begrepen.

Onder een bailout wordt verstaan het geven van een lening aan een bedrijf of land dat in ernstige financiële problemen verkeert of zelfs een faillissement riskeert. De vraag hoeveel deze bailouts de schuldeisende landen kosten is vooral relevant geworden na recente hoorzittingen van het Duitse constitutionele hof over de rechtmatigheid van de handelingen van de ECB, maar ook door het inmiddels officieel bevestigde bericht dat Griekenland opnieuw financiële hulp nodig heeft.

Waar bij diverse bankencrises geprobeerd is om de risico's te verplaatsen van de private naar de publieke sector, worden bij crises in onder meer Europa supranationale organen als de Europese Centrale Bank (ECB) ingezet om de risico's te dekken. De ECB verwierf via zijn obligatie-opkoopprogramma tussen 2009-2012 bijna €300 mrd aan activa. Een substantieel deel daarvan bestaat uit staatsschulden (meer dan 50% van de uitstaande schuld in Griekenland en 25% van de Portugese schuld), maar ook commerciële leningen. Aangezien deze activa doorgaans worden aangehouden tot het einde van de looptijd, zijn coupons de belangrijkste bron van winst in plaats van een hogere waardering van de activa. Ervan uitgaande dat er geen nieuwe wanbetalingen volgen, verwacht Allianz dat deze programma's een nettowinst kunnen genereren van €70-80 mrd, inclusief €9 mrd op de Griekse schulden. In dat licht bezien spelen deze leningen een cruciale maar tegelijk zeer lucratieve rol in de schuldencrisis.

De verzekeraar concludeert dat een nieuw steunpakket voor Griekenland sowieso voor een deel gecompenseerd wordt door de opbrengsten van eerdere steunprogramma's van de ECB. Allianz denkt dat het publieke verzet tegen de bailouts zou afnemen als dit mechanisme door de Europese bevolking beter zou worden begrepen.