China heeft nog steeds een muur
Opkomende markten bieden beleggers een spreidingsmogelijkheid. China is het meest genoemde voorbeeld, vanwege de hoge groei en de enorme bevolkingsomvang. Het kent echter belangrijke belemmeringen. Dat neemt niet weg dat sommige westerse aandelen en ook beleggingsfondsen kansen bieden.
Een en ander blijkt uit het omslagartikel van het tijdschrift Beleggers Belangen van 29 maart 2013.
Planning, dat is het centrale thema als de Chinese economie moet worden geanalyseerd. De Chinese communistische partij stelt voor de grote lijn vijfjarenprogramma’s samen die aangeven welke kant het op moet met de economie en naar welke economische groei gestreefd wordt. De invulling geschiedt met een grote hoeveelheid instrumenten die variëren van opdrachten aan lagere overheden, bedrijfstakagentschappen en de vele staatsbedrijven tot sturing met behulp van rente- en kredietniveaus voor banken en het vaststellen van de wisselkoers van de nationale munt, de renminbi (CNY).
Als naar het belangrijkste macro-economische gegeven wordt gekeken, de economische groei, kan niet anders worden geconstateerd dan dat de planning succesvol verloopt. Elk jaar worden zeer hoge groeicijfers gehaald, met een jaargemiddelde van circa 10% over de afgelopen tien jaar. De huidige 'lage groei' van circa 8% verandert weinig aan de voorspoed, ook niet voor de Chinese omzetten van buitenlandse bedrijven: binnen een tijdsbestek van drie maanden groeit het Chinese nationale inkomen met een bedrag dat het totale Griekse nationale jaarinkomen evenaart, zo stelde Jim O'Neill van Goldman Sachs beeldend vast.
Die groei heeft door de toenemende werkgelegenheid geleid tot grote welvaartsgroei. Er is een kleine klasse van zeer rijke ondernemers ontstaan. Daaronder bevindt zich een grote tussengroep van stadsbewoners en Chinezen die vanaf het platteland naar de nieuwe industriële gebieden zijn gemigreerd. Wie niet hebben geprofiteerd zijn de grote boerengemeenschappen waar het daginkomen zeer laag is.
Een en ander blijkt uit het omslagartikel van het tijdschrift Beleggers Belangen van 29 maart 2013.
Planning, dat is het centrale thema als de Chinese economie moet worden geanalyseerd. De Chinese communistische partij stelt voor de grote lijn vijfjarenprogramma’s samen die aangeven welke kant het op moet met de economie en naar welke economische groei gestreefd wordt. De invulling geschiedt met een grote hoeveelheid instrumenten die variëren van opdrachten aan lagere overheden, bedrijfstakagentschappen en de vele staatsbedrijven tot sturing met behulp van rente- en kredietniveaus voor banken en het vaststellen van de wisselkoers van de nationale munt, de renminbi (CNY).
Als naar het belangrijkste macro-economische gegeven wordt gekeken, de economische groei, kan niet anders worden geconstateerd dan dat de planning succesvol verloopt. Elk jaar worden zeer hoge groeicijfers gehaald, met een jaargemiddelde van circa 10% over de afgelopen tien jaar. De huidige 'lage groei' van circa 8% verandert weinig aan de voorspoed, ook niet voor de Chinese omzetten van buitenlandse bedrijven: binnen een tijdsbestek van drie maanden groeit het Chinese nationale inkomen met een bedrag dat het totale Griekse nationale jaarinkomen evenaart, zo stelde Jim O'Neill van Goldman Sachs beeldend vast.
Die groei heeft door de toenemende werkgelegenheid geleid tot grote welvaartsgroei. Er is een kleine klasse van zeer rijke ondernemers ontstaan. Daaronder bevindt zich een grote tussengroep van stadsbewoners en Chinezen die vanaf het platteland naar de nieuwe industriële gebieden zijn gemigreerd. Wie niet hebben geprofiteerd zijn de grote boerengemeenschappen waar het daginkomen zeer laag is.
