Zuid-Europese koopjes
Beleggen in Zuid-Europa? Door de eurocrisis zijn Zuid-Europese aandelen hard afgestraft. Ze kregen zware verkoopgolven te verduren, maar tonen nu tekenen van herstel. Zeven goedkope aandelen uit Zuid-Europa.
Aandelen uit Griekenland, Italië, Portugal en Spanje hebben het zwaar te verduren gehad. U weet wel, door de eurocrisis. Al hebben de zuidelijke eurolanden hun overheidsschulden verre van afgebouwd, feit is dat sommige beleggers in de genomen maatregelen een voedingsbodem zien voor een geleidelijk herstel van de lokale aandelen. Er zijn tekenen die erop wijzen dat er een keerpunt is in de kapitaalvlucht, wat bijzonder goed nieuws is voor de aandelenmarkten.
Geen enkele beurs illustreert het effect van een koersherstel beter dan de Griekse. In 2011 kelderden aandelen in Athene met 51,9 procent, door de groeiende angst voor een Grexit. Een jaar later, toen de angst was weggeëbd, was het met een plus van 32,5 procent de best presterende beurs van de eurozone. Of de gecoördineerde aanpak van de Europese Centrale Bank, de Europese Unie en het Internationaal Monetair Fond in Griekenland zijn vruchten zal afwerpen moet nog blijken. Dat geldt ook voor de schuldenproblemen van Italië, Portugal en Spanje.
Feit is dat dankzij de nadrukkelijke ruggesteun van de Europese Centrale Bank op de kapitaalmarkten de rust is weergekeerd. Of daarmee de divergentie definitief een halt is toegeroepen, is ongewis. Het risico op de middellange en lange termijn is nog niet geweken, maar de renteontwikkeling op de kapitaalmarkten doet wel vermoeden dat het ergste achter de rug is.
Ook al lijden de economieën in Zuid-Europa onder de dure euro, veel bedrijven uit de periferie staan er beter voor dan hun nationale overheid. Zij torsen aanzienlijk minder schulden, waardoor de zwakte van de overheid geen afspiegeling is van hun financiële sterkte. Dat neemt niet weg dat selectiviteit bij de zoektocht naar Zuid-Europese koopjes aangewezen is. Enkel de bedrijven die in de voorbije drie jaar de omzet wisten op te schroeven en hun winst op z’n minst konden handhaven, komen in aanmerking voor een selectie, mits zij daarbij in vergelijking met de huidige waardering van de Europese effectenmarkten aantrekkelijk zijn gewaardeerd. Onderzoek toont immers aan dat je met aandelen van winstgevende bedrijven die bij beleggers tijdelijk uit de gratie zijn, op termijn goede resultaten kunt behalen.
Aandelen uit Griekenland, Italië, Portugal en Spanje hebben het zwaar te verduren gehad. U weet wel, door de eurocrisis. Al hebben de zuidelijke eurolanden hun overheidsschulden verre van afgebouwd, feit is dat sommige beleggers in de genomen maatregelen een voedingsbodem zien voor een geleidelijk herstel van de lokale aandelen. Er zijn tekenen die erop wijzen dat er een keerpunt is in de kapitaalvlucht, wat bijzonder goed nieuws is voor de aandelenmarkten.
Geen enkele beurs illustreert het effect van een koersherstel beter dan de Griekse. In 2011 kelderden aandelen in Athene met 51,9 procent, door de groeiende angst voor een Grexit. Een jaar later, toen de angst was weggeëbd, was het met een plus van 32,5 procent de best presterende beurs van de eurozone. Of de gecoördineerde aanpak van de Europese Centrale Bank, de Europese Unie en het Internationaal Monetair Fond in Griekenland zijn vruchten zal afwerpen moet nog blijken. Dat geldt ook voor de schuldenproblemen van Italië, Portugal en Spanje.
Feit is dat dankzij de nadrukkelijke ruggesteun van de Europese Centrale Bank op de kapitaalmarkten de rust is weergekeerd. Of daarmee de divergentie definitief een halt is toegeroepen, is ongewis. Het risico op de middellange en lange termijn is nog niet geweken, maar de renteontwikkeling op de kapitaalmarkten doet wel vermoeden dat het ergste achter de rug is.
Ook al lijden de economieën in Zuid-Europa onder de dure euro, veel bedrijven uit de periferie staan er beter voor dan hun nationale overheid. Zij torsen aanzienlijk minder schulden, waardoor de zwakte van de overheid geen afspiegeling is van hun financiële sterkte. Dat neemt niet weg dat selectiviteit bij de zoektocht naar Zuid-Europese koopjes aangewezen is. Enkel de bedrijven die in de voorbije drie jaar de omzet wisten op te schroeven en hun winst op z’n minst konden handhaven, komen in aanmerking voor een selectie, mits zij daarbij in vergelijking met de huidige waardering van de Europese effectenmarkten aantrekkelijk zijn gewaardeerd. Onderzoek toont immers aan dat je met aandelen van winstgevende bedrijven die bij beleggers tijdelijk uit de gratie zijn, op termijn goede resultaten kunt behalen.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.