Gevaar Japan wordt groter

De Bank of Japan zet een tandje bij, althans waar het gaat om de termijn waarover het staatspapier zal opkopen. Dat wordt namelijk voor onbepaalde tijd. Wel wordt pas vanaf 2014 gestart met de aankoop van €109 mrd per maand aan staatspapier. De markt had gerekend op een eerdere aanvangsdatum. De Bank of Japan kan zich desondanks niet aan de indruk onttrekken haar oor naar de Japanse politiek te laten hangen.

De kersverse Japanse premier Shinzo Abe, sinds december aan het roer, wil eens en voor altijd een einde maken aan de malaise en deflatie en de economie flink stimuleren. Daar hoort dan ook een flinke monetaire ondersteuning bij. Al ruim twintig jaar is de Japanse economie niet vooruit te branden.

Japanse fuik

Het is altijd wat raadselachtig geweest waarom de Japanse economie maar niet van de grond wil komen. Stimuleringsprogramma’s genoeg. De Japanse overheid leeft ver boven haar stand met een schuldquote van rond de 250% van het Japanse bbp en een begrotingstekort van circa 10%.

Abe gooit er desondanks nog een stimuleringspakket van €85 mrd tegenaan, ongeveer gelijk aan 2% van het bbp. Tot op heden heeft het allemaal niet geholpen. Goede kans dat vooral de demografische factor vergrijzing hiervan de oorzaak is.

Geldkraan blijvend open

Nu moet de Bank of Japan dus als het ware een bodem in de marktrente leggen en belangrijker: de inflatie aanwakkeren. Het inflatiedoel is opgetrokken van 1% naar 2%. Volgens de Japanse centrale bank moet dat niveau in 2014 bereikt worden.

Een hogere inflatie moet de binnenlandse bestedingen aanjagen en de yen verzwakken. Op zich heeft dat resultaat. Alleen de dreiging al van verdere monetaire verruiming heeft er voor gezorgd dat de yen sinds oktober 14% in waarde is gedaald tegenover de dollar.

Dit effect mag niet worden onderschat. Een daling van de yen met 1% brengt honderden miljoenen dollars aan extra bedrijfswinst voor spelers als Toyota en Nissan.

Gevaarlijk beleid

Een lagere yen is gunstig voor de exporteurs, maar maakt tegelijkertijd de invoer duurder, bijvoorbeeld olie. Sinds de kernramp is Japan in toenemende mate afhankelijk van de invoer van brandstof. Op zich loopt hierdoor wel de inflatie op, maar is het de vraag of dat op deze manier gewenst is.

De economische stimulans gaat niet gepaard met een plan om de schulden en het begrotingstekort terug te dringen. Dat kan internationale beleggers verder afschrikken en zelfs averechtse effecten sorteren, zoals een hogere rentevoet.

Goede kans dat ook de binnenlandse beleggers de hogere inflatie vergoed willen zien in een hogere rente, al is het alleen al om hun reële rendement stabiel te houden.

Valuta-oorlog

Daarnaast riskeert Japan een valuta-oorlog. Sommige handelspartners hebben het land van der rijzende zon al gewaarschuwd voor een mogelijk gevaar van concurrerende devaluaties voor de mondiale stabiliteit.

Het is vooral de Duitse Bundesbankpresident Jens Weidmann die waarschuwt voor een politisering van wisselkoersen. Japan heeft deze beschuldigingen gelijk van de hand gewezen door te zeggen dat juist Duitsland zo sterk heeft geprofiteerd van de euro-zwakte als gevolg van de eurocrisis.

Dat soort taal neigt toch naar een valuta-oorlog, de eigen wisselkoers gebruiken om er op vooruit te gaan ten koste van je handelspartners. Wel kan de vraag worden gesteld of Japan hier alleen aan meedoet. De Fed en in mindere mate de ECB en de Bank of England blazen ook een partijtje mee. Weidmann heeft gelijk waar het gaat om het gevaar voor politiek gedreven handelsoorlogen. Echter, zoals dat gaat wordt de vinger hierbij altijd naar de ander gewezen.

De Bank of Japan zet een tandje bij, althans waar het gaat om de termijn waarover het staatspapier zal opkopen. Dat wordt namelijk voor onbepaalde tijd. Wel wordt pas vanaf 2014 gestart met de aankoop van €109 mrd per maand aan staatspapier. De markt had gerekend op een eerdere aanvangsdatum. De Bank of Japan kan zich desondanks niet aan de indruk onttrekken haar oor naar de Japanse politiek te laten hangen.

De kersverse Japanse premier Shinzo Abe, sinds december aan het roer, wil eens en voor altijd een einde maken aan de malaise en deflatie en de economie flink stimuleren. Daar hoort dan ook een flinke monetaire ondersteuning bij. Al ruim twintig jaar is de Japanse economie niet vooruit te branden.

Japanse fuik

Het is altijd wat raadselachtig geweest waarom de Japanse economie maar niet van de grond wil komen. Stimuleringsprogramma’s genoeg. De Japanse overheid leeft ver boven haar stand met een schuldquote van rond de 250% van het Japanse bbp en een begrotingstekort van circa 10%.

Abe gooit er desondanks nog een stimuleringspakket van €85 mrd tegenaan, ongeveer gelijk aan 2% van het bbp. Tot op heden heeft het allemaal niet geholpen. Goede kans dat vooral de demografische factor vergrijzing hiervan de oorzaak is.

Geldkraan blijvend open

Nu moet de Bank of Japan dus als het ware een bodem in de marktrente leggen en belangrijker: de inflatie aanwakkeren. Het inflatiedoel is opgetrokken van 1% naar 2%. Volgens de Japanse centrale bank moet dat niveau in 2014 bereikt worden.

Een hogere inflatie moet de binnenlandse bestedingen aanjagen en de yen verzwakken. Op zich heeft dat resultaat. Alleen de dreiging al van verdere monetaire verruiming heeft er voor gezorgd dat de yen sinds oktober 14% in waarde is gedaald tegenover de dollar.

Dit effect mag niet worden onderschat. Een daling van de yen met 1% brengt honderden miljoenen dollars aan extra bedrijfswinst voor spelers als Toyota en Nissan.

Gevaarlijk beleid

Een lagere yen is gunstig voor de exporteurs, maar maakt tegelijkertijd de invoer duurder, bijvoorbeeld olie. Sinds de kernramp is Japan in toenemende mate afhankelijk van de invoer van brandstof. Op zich loopt hierdoor wel de inflatie op, maar is het de vraag of dat op deze manier gewenst is.

De economische stimulans gaat niet gepaard met een plan om de schulden en het begrotingstekort terug te dringen. Dat kan internationale beleggers verder afschrikken en zelfs averechtse effecten sorteren, zoals een hogere rentevoet.

Goede kans dat ook de binnenlandse beleggers de hogere inflatie vergoed willen zien in een hogere rente, al is het alleen al om hun reële rendement stabiel te houden.

Valuta-oorlog

Daarnaast riskeert Japan een valuta-oorlog. Sommige handelspartners hebben het land van der rijzende zon al gewaarschuwd voor een mogelijk gevaar van concurrerende devaluaties voor de mondiale stabiliteit.

Het is vooral de Duitse Bundesbankpresident Jens Weidmann die waarschuwt voor een politisering van wisselkoersen. Japan heeft deze beschuldigingen gelijk van de hand gewezen door te zeggen dat juist Duitsland zo sterk heeft geprofiteerd van de euro-zwakte als gevolg van de eurocrisis.

Dat soort taal neigt toch naar een valuta-oorlog, de eigen wisselkoers gebruiken om er op vooruit te gaan ten koste van je handelspartners. Wel kan de vraag worden gesteld of Japan hier alleen aan meedoet. De Fed en in mindere mate de ECB en de Bank of England blazen ook een partijtje mee. Weidmann heeft gelijk waar het gaat om het gevaar voor politiek gedreven handelsoorlogen. Echter, zoals dat gaat wordt de vinger hierbij altijd naar de ander gewezen.