Glans aandelen kan snel verbleken
Ondanks de Cypriotische problemen blijven de Europese beurzen Wall Street trouw volgen. Vroeg of laat barst de eurocrisis opnieuw los en zullen aandelen snel hun glans verliezen. Over de hele marktcyclus heen doorstaan defensieve aandelen de tand des tijds beter dan aandelen met hoge bèta’s.
Welke oplossing of plan B uiteindelijk ook wordt voorgedragen, de problemen in Cyprus tonen aan dat de Europese schuldencrisis geenszins opgelost is.
Of Cyprus het eerste land wordt dat de muntunie moet verlaten, is ongewis. Een exit uit de eurozone zal een nieuwe financiële crisis inluiden en de doodsteek betekenen van de huidige recordjacht op Wall Street.
Zodra de Europese schuldencrisis op de financiële markten weer een belangrijk thema wordt, eindigt ook de inhaalbeweging op de Europese aandelenmarkten.
De voorbije weken, trokken zij zich flink op aan de kort opeenvolgende records van de Dow Jones, maar over records gesproken: vanaf het dieptepunt van maart 2009 is de beursklim van de Nasdaq evenwel indrukwekkender. De index van de schermenbeurs herrees 256 procent, terwijl de Dow een klim van slechts 230 procent achter de rug heeft.
Niettemin is de ondertoon op de markten voorzichtig. Velen bekruipt een gevoel van onbehagen. Sinds het dieptepunt van medio november 2012 noteert Wall Street ruim 16 procent hoger, de Europese aandelenmarkten gemiddeld zo’n 14 procent en op Beursplein 5 ruwweg 12 procent hoger.
Zolang beleggers bang zijn om de boot te missen, profiteren aandelen met hoge bèta’s volop van de recordjacht op Wall Street. Maar o wee, eens beleggers tot bezinning komen dat de koersen te hard op de feiten vooruit zijn gelopen, denderen zij twee keer zo snel omlaag. Als het een milde correctie betreft, dan bieden defensieve aandelen (bèta < 1) soelaas, maar ook zij zijn niet bestand tegen het neerwaartse geweld van scherpe koersdalingen van de brede markt. Over de hele marktcyclus heen, dan blijkt echter dat defensieve aandelen de tand des tijds beter doorstaan dan aandelen met hoge bèta’s.
Zo is het sectorale jaarrendement van risicorijke aandelen (bèta > 1) sinds de piek van maart 2000 met -6,5 procent overduidelijk negatief, terwijl op sectorniveau de aandelen met de laagste bèta’s terugblikken op jaarbasis 8,4 procent winst boekten. Dat komt overeen met een verlies van -59 procent respectievelijk een winst van 186 procent.
Ook sinds oktober 2007, het vorige hoogtepunt van de markt, presteren de aandelen met lage bèta’s beduidend beter dan aandelen met een hoog marktrisico (bèta > 1). De beurskoersen van aandelen met hoge bèta’s kleuren ondanks het stevige beursherstel van de voorbije weken nog steeds 27 procent in het rood tegenover een plus van 25 procent voor de defensieve aandelen.
Het lijkt wel alsof bèta het ultieme hulpmiddel is om optimale aandelenportefeuilles samen te stellen. Het kernprobleem is echter dat de bèta van een aandeel gestaag evolueert zodat historische bèta’s slechts een beperkte relevantie hebben. Het voorspellen van de bèta van morgen is een delicate aangelegenheid. Bedrijven gaan mee met hun tijd, sommige ondergaan een complete metamorfose, wat ook tot uitdrukking komt in hun bèta’s.
Bèta geeft een indruk van het risico van het aandeel ten opzichte van andere aandelen en de markt. Het wordt veelal gebruikt om het risico van beleggingsportefeuilles te beoordelen, maar bèta heeft zeker ook praktisch nut bij de selectie van individuele fondsen. Omdat de bèta’s van aandelen niet voor oprapen liggen, volgt hierna een overzicht met de bèta’s van de Nederlandse hoofd- en Midkapfondsen. @ Ivan Snurer
Welke oplossing of plan B uiteindelijk ook wordt voorgedragen, de problemen in Cyprus tonen aan dat de Europese schuldencrisis geenszins opgelost is.
Of Cyprus het eerste land wordt dat de muntunie moet verlaten, is ongewis. Een exit uit de eurozone zal een nieuwe financiële crisis inluiden en de doodsteek betekenen van de huidige recordjacht op Wall Street.
Zodra de Europese schuldencrisis op de financiële markten weer een belangrijk thema wordt, eindigt ook de inhaalbeweging op de Europese aandelenmarkten.
De voorbije weken, trokken zij zich flink op aan de kort opeenvolgende records van de Dow Jones, maar over records gesproken: vanaf het dieptepunt van maart 2009 is de beursklim van de Nasdaq evenwel indrukwekkender. De index van de schermenbeurs herrees 256 procent, terwijl de Dow een klim van slechts 230 procent achter de rug heeft.
Niettemin is de ondertoon op de markten voorzichtig. Velen bekruipt een gevoel van onbehagen. Sinds het dieptepunt van medio november 2012 noteert Wall Street ruim 16 procent hoger, de Europese aandelenmarkten gemiddeld zo’n 14 procent en op Beursplein 5 ruwweg 12 procent hoger.
Zolang beleggers bang zijn om de boot te missen, profiteren aandelen met hoge bèta’s volop van de recordjacht op Wall Street. Maar o wee, eens beleggers tot bezinning komen dat de koersen te hard op de feiten vooruit zijn gelopen, denderen zij twee keer zo snel omlaag. Als het een milde correctie betreft, dan bieden defensieve aandelen (bèta < 1) soelaas, maar ook zij zijn niet bestand tegen het neerwaartse geweld van scherpe koersdalingen van de brede markt. Over de hele marktcyclus heen, dan blijkt echter dat defensieve aandelen de tand des tijds beter doorstaan dan aandelen met hoge bèta’s.
Zo is het sectorale jaarrendement van risicorijke aandelen (bèta > 1) sinds de piek van maart 2000 met -6,5 procent overduidelijk negatief, terwijl op sectorniveau de aandelen met de laagste bèta’s terugblikken op jaarbasis 8,4 procent winst boekten. Dat komt overeen met een verlies van -59 procent respectievelijk een winst van 186 procent.
Ook sinds oktober 2007, het vorige hoogtepunt van de markt, presteren de aandelen met lage bèta’s beduidend beter dan aandelen met een hoog marktrisico (bèta > 1). De beurskoersen van aandelen met hoge bèta’s kleuren ondanks het stevige beursherstel van de voorbije weken nog steeds 27 procent in het rood tegenover een plus van 25 procent voor de defensieve aandelen.
Het lijkt wel alsof bèta het ultieme hulpmiddel is om optimale aandelenportefeuilles samen te stellen. Het kernprobleem is echter dat de bèta van een aandeel gestaag evolueert zodat historische bèta’s slechts een beperkte relevantie hebben. Het voorspellen van de bèta van morgen is een delicate aangelegenheid. Bedrijven gaan mee met hun tijd, sommige ondergaan een complete metamorfose, wat ook tot uitdrukking komt in hun bèta’s.
Bèta geeft een indruk van het risico van het aandeel ten opzichte van andere aandelen en de markt. Het wordt veelal gebruikt om het risico van beleggingsportefeuilles te beoordelen, maar bèta heeft zeker ook praktisch nut bij de selectie van individuele fondsen. Omdat de bèta’s van aandelen niet voor oprapen liggen, volgt hierna een overzicht met de bèta’s van de Nederlandse hoofd- en Midkapfondsen. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.