Beurs en Economie | Alle lichten op groen in verkiezingsjaar 2024?

De verrassende uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen beheerste afgelopen week de reguliere Nederlandse nieuwsstroom. Op financiële markten was er echter niets van de stembusgang te merken. De AEX sloot vorige week donderdag een geruisloze 0,3% hoger. De rente op 10 jaars-staatsobligaties klom van 2,88% naar 2,95%. Beide bewegingen passen ruimschoots binnen de bandbreedte die gebruikelijk is voor deze beleggingscategorieën. In de terugblik op 2023 van het strategenpanel – die in de uitgave van 14 december verschijnt – komt overigens aan de orde hoe de Nederlandse politiek via onder meer het vestigingsklimaat wel degelijk invloed kan hebben op het reilen en zeilen van bedrijven met een notering aan het Damrak. Maar voor echte politieke beursschommelingen moeten beleggers natuurlijk wachten op de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 5 november 2024.

Lucratief verkiezingspatroon

In de weken voor die datum wordt er ongetwijfeld een hele serie economische en financiële analyses over beleggers uitgestort. Maar dan is het al ruimschoots te laat om in te spelen op een lucratief verkiezingspatroon. Jaren waarin Amerikanen een nieuwe president kiezen, kenmerken zich namelijk door mooie rendementen. Sinds 1925 ligt het gemiddelde rendement op Amerikaanse aandelen in verkiezingsjaren op 11,3%. Meer dan 80% van deze jaren sloot Wall Street in de plus af. En in de paar jaren waarin toch rode cijfers werden geschreven, was daarvoor telkens een goede reden. Zoals een grote depressie (Roosevelt -8,2% in 1932), het betrokken raken van de VS bij een wereldoorlog (Roosevelt -9,8% in 1940), het knappen van de internetzeepbel (Bush junior -9,1% in 2000) en de kredietcrisis (Obama -37,0% in 2008).

Peilingen en voorspellingsmodellen wijzen erop dat het een spannende race lijkt te worden tussen de zittende Democratische president Joe Biden en zijn waarschijnlijke uitdager Donald Trump. In 1992 adviseerde campagnestrateeg James Carville met de oneliner ‘it’s the economy, stupid’ presidentskandidaat Bill Clinton al dat de economie de doorslag zou geven in de verkiezingsstrijd. Door de nek-aan-nek race tussen Biden en Trump kunnen kleine wijzigingen in de groeisnelheid van de economie zwaar meewegen.

Fed-voorzitter hard aangepakt

In dit opzicht legt het beleid van de Federal Reserve meer gewicht in de schaal dan de economische plannen van beide kandidaten. Het is te hopen dat Biden zich in dit opzicht beter gedraagt dan sommige van zijn voorgangers. Trump zette Fed-voorzitter Jerome Powell publiekelijk onder druk om de rente te verlagen. In 1965 heeft toenmalig president Lyndon B Johnson naar verluidt Fed-voorzitter William McChesney Martin tegen de muur geduwd omdat hij zich niet liet verleiden tot een wat losser rentebeleid. En eind 1971 is zijn opvolger Arthur F. Burns daadwerkelijk gezwicht voor druk van president Richard Nixon om de rente verlagen.

Het is nog maar de vraag of Biden, die vorige week zijn 81ste verjaardag vierde, er nog op zit te wachten om Powell hard aan te pakken. Bovendien is dat misschien niet nodig, aangezien de vooruitzichten voor de Amerikaanse economie de afgelopen tijd stapsgewijs zijn verbeterd. Veel economen en zakenbanken houden er zelfs rekening mee dat de economische groei boven de 2% uitkomt. In veel opzichten staan de lichten dan ook op groen in de aanloop naar het Amerikaanse verkiezingsjaar 2024.