China’s groene revolutie

Tijdens het recent gehouden Nationale Volkscongres in China ging de Communistische Partij in op haar eerdere belofte om het land, na een uitstootpiek in 2030, in 2060 CO2-neutraal te maken.

De partij heeft enkele belangrijke doelen gesteld, waaronder vermindering van de koolstof- en energie-intensiteit, bebossing en het gebruik van hernieuwbare energie.

Het transformeren van de Chinese economie naar een ‘groene’ of koolstofneutrale economie staat hoog op de prioriteitenlijst van het regime in Beijing. De verstrekkende doelstellingen van de partijleiding staan echter soms haaks op de prioriteiten in de provincies, waar nog steeds nieuwe kolencentrales op het net worden aangesloten. Tegen 2035 zal de groene industrie een heel nieuw elan moeten krijgen. Alle energie-intensieve en vervuilende industrieën – van staal tot papierproductie – zullen dan moeten overschakelen op groene productiemethoden.

Technologisch wereldleiderschap

Er zijn drie redenen dat de geplande vergroening van China serieus moet worden genomen. Ten eerste ziet de leiding van de Communistische Partij haar macht en legitimiteit op de lange termijn alleen gegarandeerd met een duurzame economie en een gezond milieu. Ten tweede heeft het handelsconflict met de Verenigde Staten de leiders bewust gemaakt van de noodzaak van efficiënte en duurzame energievoorziening uit eigen bronnen. Tot slot biedt de enorme investering in groene productie en consumptie China het vooruitzicht van technologisch wereldleiderschap.

China’s 30/60-doelstelling impliceert een overgangsperiode van 30 jaar tussen piekemissies en koolstofneutraliteit, een veel steiler en uitdagender tempo dan de VS en de EU aanhouden. Dit vormt een grote uitdaging voor de economie, met aanzienlijke sectorale verschuivingen in een betrekkelijk kort tijdsbestek. Dat geldt met name voor energieopwekking, mijnbouw, transport en logistiek.

Acceptabel

De potentiële investeringen die nodig zijn voor de energietransitie, worden door de Tsinghua University geschat op ongeveer $15 bln, oftewel een kleine 2% van het bbp per jaar over de periode 2020 tot 2050. Dit zou de groeiachterstand waarmee de energie-intensieve sectoren worden geconfronteerd in een vroeg stadium gedeeltelijk kunnen compenseren. Daardoor zou de langetermijnontwikkeling van China op een acceptabel niveau blijven.