Column: met goud zit je altijd goed

In 1933 en 1980, precies op het einde van twee van deze periodes van groot pessimisme, startten de twee mooiste bullmarkten van de twintigste eeuw. Als we dit doortrekken, zou in 2011 een van de sterkste bullmarkten van de eenentwintigste eeuw moeten zijn gestart. De lage aandelenkoersen die in 1933 en in 1980 op de borden stonden, zijn sindsdien nooit meer gezien. Ook de koersen uit 2011 zouden nooit meer op de borden moeten komen.

Het is belangrijk om te weten dat 1929 tot 1933 een periode van sterke deflatie was. Schulden werden onhoudbaar omdat de waarde van geld steeds verder toenam en schulden dus steeds hoger werden. Mensen en bedrijven gingen failliet, en wie zijn geld had uitgeleend kon ernaar fluiten. Alles en iedereen viel om als dominosteentjes, waardoor de schulden allemaal verdwenen. De periode van 1967 tot 1980 gaf precies het tegenovergestelde beeld te zien: sterke inflatie. Die zorgde ervoor dat de waarde van schulden steeds verder afnam, waardoor ze eenvoudig waren af te betalen.

Er zijn helaas geen voorbeelden bekend van hoge schulden die verdwijnen doordat de economische groei sterker is dan de schuldengroei, zodat er geen inflatie of deflatie aan te pas hoeft te komen. In het verleden zijn schuldencrises altijd opgelost door schulden te laten verdwijnen via hoge inflatie of hoge deflatie.

Inflatie stimuleren

Centrale bankiers hebben een sterke voorkeur voor inflatie. Aan deflatie hebben ze een broertje dood, want ze willen voorkomen dat schulden verdwijnen doordat schuldenaren failliet gaan. De afgelopen tien jaar hebben ze dan ook alles in het werk gesteld om een periode zoals 1929-1933 te voorkomen. Telkens als de economie trekjes van deflatie liet zien, zetten centrale banken de geldpers aan om inflatie te stimuleren.

De mondiale financiële crisis van 2007-2009 ligt inmiddels ruim tien jaar achter ons. Tijdens deze tien jaar zijn de schulden sneller gegroeid dan de omvang van de economie. Het is zelfs nog nooit voorgekomen dat de verhouding tussen wereldwijde schulden en de omvang van de wereldeconomie zo scheef was als nu, eind 2019. Die situatie is op de lange termijn onhoudbaar en zal worden opgelost via hoge inflatie óf – als centrale banken de economie niet langer willen stimuleren – hoge deflatie.

Onder beide omstandigheden, hoge inflatie of hoge deflatie, presteert goud goed. Sinds het jaar 2000 hebben Amerikaanse aandelen (S&P500) een rendement (inclusief opnieuw geïnvesteerde dividenden) gegeven van 215%. Goud liep over deze periode op met 406%. Ik ben ervan overtuigd dat goud het nog altijd beter zal doen dan Amerikaanse aandelen als de schuldencrisis is opgelost.