Updates

Aandelen Internationaal

Allianz

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Novartis

Advies
houden
Aandelen Nederland

HAL Trust

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Home Depot

Advies
verkopen
Aandelen Nederland

Aegon

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

HSBC

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Walmart

Advies
verkopen
Aandelen Internationaal

Siemens

Advies
houden
Aandelen Internationaal

L'Oréal

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Enel

Advies
houden
Aandelen Nederland

ASML

Advies
kopen
Aandelen Nederland

ABN Amro

Advies
houden

Updates

Aandelen Internationaal

Allianz

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Novartis

Advies
houden
Aandelen Nederland

HAL Trust

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Home Depot

Advies
verkopen
Aandelen Nederland

Aegon

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

HSBC

Advies
kopen
Aandelen Internationaal

Walmart

Advies
verkopen
Aandelen Internationaal

Siemens

Advies
houden
Aandelen Internationaal

L'Oréal

Advies
houden
Aandelen Internationaal

Enel

Advies
houden
Aandelen Nederland

ASML

Advies
kopen
Aandelen Nederland

ABN Amro

Advies
houden
Opinie William De Vijlder, 5 sep 2013 11:23

Het verdriet van de groeilanden

0 0 Leestijd ongeveer

De groeilanden die nu door wantrouwen van beleggers worden getroffen, hebben dat er ten dele zelf naar gemaakt. Voor een oplossing zijn in eerste instantie de VS en China aan zet.

“Ben Bernanke, Mario Draghi, the Old Lady, printing money
Where to go, where’s the yield, give me some, I want more
Start the taper, QE’s gone, where to run, let me out”

Beroepshalve reis ik veel en dit geeft gelegenheid om onderweg vaak naar muziek te luisteren. Een van mijn voorkeurartiesten is Billy Joel en bij het lezen van tal van commentaren over de nieuwe crisis in de groeilanden moest ik onwillekeurig denken aan zijn nummer We didn’t start the fire (foto: de hoes van de single uit 1989).  Hierin somt hij honderd gebeurtenissen op tussen zijn geboortejaar en het jaar waarop de cd uitkwam (bron: Wikipedia). Hierboven heb ik geprobeerd om een nieuwe strofe te verzinnen.

Belangrijker is de vraag hoe pertinent het refrein van Billy Joels song is: we hebben het vuur niet aangestoken, het is er altijd al geweest en we hebben zelfs geprobeerd het te bestrijden. Het vuur werd aangestoken door Westerse centrale banken (de Fed voorop) die geld drukten om de groei op te krikken. Dit resulteerde in een bijzonder lage rente, stijgende beurzen en een kapitaalstroom richting groeilanden. Deze genoten van een aura van structureel sterke groei, ook al omdat ze bij de bestrijding van de recessie van 2008 erg diep waren gegaan om hun economie aan te wakkeren.

De rente was er ook aantrekkelijk hoog en naarmate er kapitaal toestroomde verstevigden de munten, wat nog meer vertrouwen gaf. Toen Ben Bernanke begon te praten over de afbouw van zijn beleid van kwantitatieve versoepeling was voor de groeilanden echter het hek van de dam.

Beschuldigende vinger

“Het vuur is er altijd geweest” (“it was always burning”). In dit geval wijst dit op de inherente instabiliteit van het beleggersgedrag: in goede tijden zoekt men rendement en indien nodig mag dit heel exotisch zijn. Steekt de wind op, dan zet men het op een lopen en zoekt men beschutting in veiliger oorden: beleggers vertonen nog altijd een grote voorkeur voor beleggingen dicht bij huis (‘home bias’).

“We hebben geprobeerd het te bestrijden” (“but we tried to fight it”). In maart 2012 sprak de Braziliaanse minister van Financiën van een nieuwe valutaoorlog en werden er maatregelen genomen om de toestroom van kapitaal af te remmen. Vandaag is de opdracht eerder hoe het geld binnen te houden. Vrij veel analisten wijzen de groeilanden die nu door beleggerswantrouwen worden getroffen met de vinger: de tekorten op de lopende rekening zijn te hoog, de inflatie slaat op hol, de privésector heeft te veel schuld opgebouwd, enz. Deze kritiek is in zekere zin terecht. Laat me echter drie kanttekeningen maken.
Ten eerste, deze economische problemen waren er een jaar geleden ook al maar dit remde het enthousiasme van de beleggers niet af.
Ten tweede, had een land een deugdzamer beleid gevoerd (lagere tekorten op de betalingsbalans bijvoorbeeld) dan zou de muntappreciatie nog groter zijn geweest.
Ten derde, zelfs landen met een overschot op hun lopende rekening delen thans in de klappen. Denk aan Thailand of Maleisië.

Vastberaden reactie

Hoe moet het nu verder? Dit hangt in de eerste plaats af van wat er in de VS en China gebeurt. Wanneer de Fed eindelijk met tapering (zeg maar geld bijdrukken aan een trager tempo) start, zal dit hopelijk nauwelijks nog reactie ontlokken in de obligatiemarkt omdat de rente al zo sterk is opgelopen. Dit zou inhouden dat er geen nieuwe storm richting groeilanden raast. China is belangrijk voor de rest van Azië en bijvoorbeeld Brazilië: bevestiging van de recente cijfers dat de groei aantrekt zou een hele opsteker zijn.

Wat ook speelt, is de reactie van de getroffen landen: zullen ze iets doen om hun munt te verdedigen (Brazilië heeft al initiatieven genomen, Indonesië en India verhoogden hun rente, maar Turkije probeert dit te vermijden), om de inflatie af te remmen, om het begrotings- en lopend tekort te beperken (denk aan de taks op goudaankopen in India)?

Een vastberaden reactie zal het internationaal vertrouwen sneller doen terugkeren. Ten slotte speelt zoals altijd psychologie een grote rol: verschillende munten zijn heel sterk gedaald, dus in principe is het gevaar van grote bijkomende dalingen nu beperkt. Bovendien noteren groeilandenaandelen zeer goedkoop. Goedkope aandelen en goedkope munten, dat schept kansen.


William De Vijlder
Chief Investment Officer,  Strategie en Partners
BNP Paribas Investment Partners

 

“Ben Bernanke, Mario Draghi, the Old Lady, printing money
Where to go, where’s the yield, give me some, I want more
Start the taper, QE’s gone, where to run, let me out”

Beroepshalve reis ik veel en dit geeft gelegenheid om onderweg vaak naar muziek te luisteren. Een van mijn voorkeurartiesten is Billy Joel en bij het lezen van tal van commentaren over de nieuwe crisis in de groeilanden moest ik onwillekeurig denken aan zijn nummer We didn’t start the fire (foto: de hoes van de single uit 1989).  Hierin somt hij honderd gebeurtenissen op tussen zijn geboortejaar en het jaar waarop de cd uitkwam (bron: Wikipedia). Hierboven heb ik geprobeerd om een nieuwe strofe te verzinnen.

Belangrijker is de vraag hoe pertinent het refrein van Billy Joels song is: we hebben het vuur niet aangestoken, het is er altijd al geweest en we hebben zelfs geprobeerd het te bestrijden. Het vuur werd aangestoken door Westerse centrale banken (de Fed voorop) die geld drukten om de groei op te krikken. Dit resulteerde in een bijzonder lage rente, stijgende beurzen en een kapitaalstroom richting groeilanden. Deze genoten van een aura van structureel sterke groei, ook al omdat ze bij de bestrijding van de recessie van 2008 erg diep waren gegaan om hun economie aan te wakkeren.

De rente was er ook aantrekkelijk hoog en naarmate er kapitaal toestroomde verstevigden de munten, wat nog meer vertrouwen gaf. Toen Ben Bernanke begon te praten over de afbouw van zijn beleid van kwantitatieve versoepeling was voor de groeilanden echter het hek van de dam.

Beschuldigende vinger

“Het vuur is er altijd geweest” (“it was always burning”). In dit geval wijst dit op de inherente instabiliteit van het beleggersgedrag: in goede tijden zoekt men rendement en indien nodig mag dit heel exotisch zijn. Steekt de wind op, dan zet men het op een lopen en zoekt men beschutting in veiliger oorden: beleggers vertonen nog altijd een grote voorkeur voor beleggingen dicht bij huis (‘home bias’).

“We hebben geprobeerd het te bestrijden” (“but we tried to fight it”). In maart 2012 sprak de Braziliaanse minister van Financiën van een nieuwe valutaoorlog en werden er maatregelen genomen om de toestroom van kapitaal af te remmen. Vandaag is de opdracht eerder hoe het geld binnen te houden. Vrij veel analisten wijzen de groeilanden die nu door beleggerswantrouwen worden getroffen met de vinger: de tekorten op de lopende rekening zijn te hoog, de inflatie slaat op hol, de privésector heeft te veel schuld opgebouwd, enz. Deze kritiek is in zekere zin terecht. Laat me echter drie kanttekeningen maken.
Ten eerste, deze economische problemen waren er een jaar geleden ook al maar dit remde het enthousiasme van de beleggers niet af.
Ten tweede, had een land een deugdzamer beleid gevoerd (lagere tekorten op de betalingsbalans bijvoorbeeld) dan zou de muntappreciatie nog groter zijn geweest.
Ten derde, zelfs landen met een overschot op hun lopende rekening delen thans in de klappen. Denk aan Thailand of Maleisië.

Vastberaden reactie

Hoe moet het nu verder? Dit hangt in de eerste plaats af van wat er in de VS en China gebeurt. Wanneer de Fed eindelijk met tapering (zeg maar geld bijdrukken aan een trager tempo) start, zal dit hopelijk nauwelijks nog reactie ontlokken in de obligatiemarkt omdat de rente al zo sterk is opgelopen. Dit zou inhouden dat er geen nieuwe storm richting groeilanden raast. China is belangrijk voor de rest van Azië en bijvoorbeeld Brazilië: bevestiging van de recente cijfers dat de groei aantrekt zou een hele opsteker zijn.

Wat ook speelt, is de reactie van de getroffen landen: zullen ze iets doen om hun munt te verdedigen (Brazilië heeft al initiatieven genomen, Indonesië en India verhoogden hun rente, maar Turkije probeert dit te vermijden), om de inflatie af te remmen, om het begrotings- en lopend tekort te beperken (denk aan de taks op goudaankopen in India)?

Een vastberaden reactie zal het internationaal vertrouwen sneller doen terugkeren. Ten slotte speelt zoals altijd psychologie een grote rol: verschillende munten zijn heel sterk gedaald, dus in principe is het gevaar van grote bijkomende dalingen nu beperkt. Bovendien noteren groeilandenaandelen zeer goedkoop. Goedkope aandelen en goedkope munten, dat schept kansen.


William De Vijlder
Chief Investment Officer,  Strategie en Partners
BNP Paribas Investment Partners