‘Verkeerscontrole’ stelt beleggers gerust
Door openheid te geven over hun rentebeleid, sturen centrale banken het gedrag van beleggers. Dit beperkt het gevaar van paniekvoetbal.
De verschillen in reactiesnelheid van autobestuurders zijn een belangrijke oorzaak van verkeersopstoppingen. Sommigen vertragen geleidelijk, anderen gaan abrupt op de rem staan. In de taal van de financiële markten heet dat volatiliteit. Daarom vertragen elektronische borden op de autowegen het verkeer stapsgewijs met geleidelijke snelheidsbeperkingen van 120 naar 90 naar 70 enz. km per uur.
En laat dat nu net het wapen zijn waar centrale banken vandaag steeds vaker naar grijpen: via bekendmakingen van hun beleidsintenties trachten ze het gedrag van beleggers in goede banen te leiden. Dat voorkomt dat beleggers zich in de eigen voet schieten door obligaties te verkopen omdat ze zich onterecht zorgen maken over toekomstige renteverhogingen. Als ze dit wel doen zal de obligatierente immers stijgen wat op zijn beurt de economie vertraagt, op de winstcijfers drukt en aandelen vloert.
Concreet
Wat zagen we recent concreet? In de VS stelde de Federale Reserve in niet mis te verstane bewoordingen dat een renteverhoging alleen ter sprake komt als de werkloosheid naar 6,5% daalt. En zelfs dan zal dit niet automatisch gebeuren: bij een inflatie van aanzienlijk minder dan 2 tot 2,5% zal de Federale Reserve wellicht wachten tot de werkloosheid verder daalt voor ze haar beleid begint te verstrakken. Voorts gaf zij te kennen dat een eventuele beleidsverstrakking een erg geleidelijk proces wordt. Die verklaringen moeten voorkomen dat de obligatierente verder stijgt en op de economie (bv. de huizenmarkt) drukt.
In het VK gaf de nieuwe gouverneur van de Bank van Engeland Mark Carney tijdens de eerste vergadering die hij voorzat duidelijk te kennen dat de beleidsrente volgens hem nog een hele tijd laag blijft. Toevallig brak Mario Draghi diezelfde dag met de traditie en maakte ook hij zijn verwachtingen voor het beleid bekend: het herfinancieringstarief zal nog lang op het huidige niveau of lager blijven. Bedoeling was om de obligatierente in Europa, die in het kielzog van de tarieven in de VS was gestegen, naar beneden te praten. Vervolgens was de definitie van 'lange tijd' natuurlijk hét onderwerp van gesprek bij journalisten en beleggers die altijd gretig op zoek zijn naar informatie. Op basis van latere verklaringen zou het om ‘langer dan 12 maanden' gaan, al kunnen de meningen daarover verschillen.
China
Jammer genoeg liet één land waar nadere informatie over de beleidsintenties meer dan welkom zou zijn helemaal niet in zijn kaarten kijken: China. Hoewel de spanningen in de interbancaire markt van eind juni nu zijn weggeëbd, blijft er inderdaad bezorgdheid bestaan dat de vertraging aanhoudt. Daarom kijken beleggers nu reikhalzend uit naar een reactie van de overheden. Zullen ze monetaire of budgettaire beleidsinstrumenten gebruiken om de daling van de groeicijfers een halt toe te roepen? We moeten geduldig afwachten.
Behoudens het gebrek aan duidelijkheid over het beleidsstandpunt van China, hebben beleggers meerdere redenen om bovenstaande ontwikkelingen te verwelkomen. Ten eerste beperken ze het gevaar van volatiliteitspieken in obligaties en aandelen. Ten tweede zal dit de risicobereidheid van beleggers verhogen wat wellicht zowel bedrijfsobligaties en obligaties uit de opkomende markten als de aandelenmarkten zal ondersteunen. Ten derde moeten de beleidsintenties in Europa gezien worden als een teken van bereidheid om meer maatregelen te treffen als de cijfers dit vereisen.
Verrassend
Dat brengt mij bij de belangrijke les die wij de laatste vijf jaar alvast hebben geleerd: onderschat als belegger nooit het vermogen en de bereidheid van centrale banken om op te treden en verrassend uit de hoek te komen als dat nodig blijkt. Dat is een hele geruststelling voor beleggers.
Artikel gepubliceerd in L'Echo (België) op 20 juli 2013.
William De Vijlder
Chief Investment Officer, Strategie en Partners
BNP Paribas Investment Partners.
De verschillen in reactiesnelheid van autobestuurders zijn een belangrijke oorzaak van verkeersopstoppingen. Sommigen vertragen geleidelijk, anderen gaan abrupt op de rem staan. In de taal van de financiële markten heet dat volatiliteit. Daarom vertragen elektronische borden op de autowegen het verkeer stapsgewijs met geleidelijke snelheidsbeperkingen van 120 naar 90 naar 70 enz. km per uur.
En laat dat nu net het wapen zijn waar centrale banken vandaag steeds vaker naar grijpen: via bekendmakingen van hun beleidsintenties trachten ze het gedrag van beleggers in goede banen te leiden. Dat voorkomt dat beleggers zich in de eigen voet schieten door obligaties te verkopen omdat ze zich onterecht zorgen maken over toekomstige renteverhogingen. Als ze dit wel doen zal de obligatierente immers stijgen wat op zijn beurt de economie vertraagt, op de winstcijfers drukt en aandelen vloert.
Concreet
Wat zagen we recent concreet? In de VS stelde de Federale Reserve in niet mis te verstane bewoordingen dat een renteverhoging alleen ter sprake komt als de werkloosheid naar 6,5% daalt. En zelfs dan zal dit niet automatisch gebeuren: bij een inflatie van aanzienlijk minder dan 2 tot 2,5% zal de Federale Reserve wellicht wachten tot de werkloosheid verder daalt voor ze haar beleid begint te verstrakken. Voorts gaf zij te kennen dat een eventuele beleidsverstrakking een erg geleidelijk proces wordt. Die verklaringen moeten voorkomen dat de obligatierente verder stijgt en op de economie (bv. de huizenmarkt) drukt.
In het VK gaf de nieuwe gouverneur van de Bank van Engeland Mark Carney tijdens de eerste vergadering die hij voorzat duidelijk te kennen dat de beleidsrente volgens hem nog een hele tijd laag blijft. Toevallig brak Mario Draghi diezelfde dag met de traditie en maakte ook hij zijn verwachtingen voor het beleid bekend: het herfinancieringstarief zal nog lang op het huidige niveau of lager blijven. Bedoeling was om de obligatierente in Europa, die in het kielzog van de tarieven in de VS was gestegen, naar beneden te praten. Vervolgens was de definitie van 'lange tijd' natuurlijk hét onderwerp van gesprek bij journalisten en beleggers die altijd gretig op zoek zijn naar informatie. Op basis van latere verklaringen zou het om ‘langer dan 12 maanden' gaan, al kunnen de meningen daarover verschillen.
China
Jammer genoeg liet één land waar nadere informatie over de beleidsintenties meer dan welkom zou zijn helemaal niet in zijn kaarten kijken: China. Hoewel de spanningen in de interbancaire markt van eind juni nu zijn weggeëbd, blijft er inderdaad bezorgdheid bestaan dat de vertraging aanhoudt. Daarom kijken beleggers nu reikhalzend uit naar een reactie van de overheden. Zullen ze monetaire of budgettaire beleidsinstrumenten gebruiken om de daling van de groeicijfers een halt toe te roepen? We moeten geduldig afwachten.
Behoudens het gebrek aan duidelijkheid over het beleidsstandpunt van China, hebben beleggers meerdere redenen om bovenstaande ontwikkelingen te verwelkomen. Ten eerste beperken ze het gevaar van volatiliteitspieken in obligaties en aandelen. Ten tweede zal dit de risicobereidheid van beleggers verhogen wat wellicht zowel bedrijfsobligaties en obligaties uit de opkomende markten als de aandelenmarkten zal ondersteunen. Ten derde moeten de beleidsintenties in Europa gezien worden als een teken van bereidheid om meer maatregelen te treffen als de cijfers dit vereisen.
Verrassend
Dat brengt mij bij de belangrijke les die wij de laatste vijf jaar alvast hebben geleerd: onderschat als belegger nooit het vermogen en de bereidheid van centrale banken om op te treden en verrassend uit de hoek te komen als dat nodig blijkt. Dat is een hele geruststelling voor beleggers.
Artikel gepubliceerd in L'Echo (België) op 20 juli 2013.
William De Vijlder
Chief Investment Officer, Strategie en Partners
BNP Paribas Investment Partners.