ECB en Fed wisselen van plek
Het beleid van centrale banken is een belangrijke factor voor wisselkoersen. Als de centrale bank van het ene land een veel ruimer monetair beleid voert dan haar evenknie, wordt de munt van het laatste land meer waard en die van het eerste land minder.
Sinds het omvallen van de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers in september 2008, was het beleid van de Amerikaanse Fed veel ruimer dan dat van de Europese Centrale Bank (ECB). De Fed verlaagde de rente vrij snel naar 0 procent en ontketende in 2009 al het beleid van kwantitatieve verruiming. Inmiddels is de derde ronde ervan in volle gang.
Hoe anders was het in de eurozone. Toen de Fed-rente al lang en breed op 0 procent te vinden was, verhoogde de ECB in 2011 tot twee keer toe de officiële rente in de eurozone. En daarna kwamen de renteverlagingen een lange tijd niet van harte.
Al die tijd was de algemene verwachting dat de Fed een nog ruimer beleid zou gaan voeren. Over de ECB was er veel onduidelijkheid en op de financiële markten neigde men te denken dat de ECB als het even kan zal stoppen met het verder verruimen van haar beleid. Die centrale bank zou vrijwel zeker ook eerder dan de Fed het beleid gaan normaliseren.
Wisselkoers
Deze wereld van verschil tussen de Fed en de ECB is heel duidelijk zichtbaar in de wisselkoers van EUR/USD. Hoewel sinds 2009 het voortbestaan van de euro im frage is, hield de munt zich goed staande ten opzichte van de dollar. Wat heet, de euro zakte nooit onder de grens van 1,20 (de geboortekoers is 1,17) en klom zelfs boven 1,50 uit!
De situatie is sinds kort volledig op zijn kop komen te staan. In de tweede helft van vorig jaar kondigde de ECB aan desnoods onbeperkt staatsobligaties van de zwakke eurolanden te zullen opkopen om de euro te redden. Daarvoor kocht de bank al, beperkt, staatsobligaties van die landen.
Mes in de rente
De ECB zette ook het mes in de officiële rente. Die is in een korte tijd gehalveerd, van 1 procent naar 0,5 procent nu. Er zijn hardnekkige geruchten dat veel ECB-bestuurders voorstanders waren en nog steeds zijn van verder verlagen van de rente. De ECB speelt zelfs met het idee met een negatieve rente te gaan werken en kijkt ook hoe de bank geld direct bij de Europese mkb-sector kan krijgen.
Hoe anders is het in de Verenigde Staten! De Fed is bezig met het uitstippelen van een exit-route uit het zeer ruime monetaire beleid. Toegegeven, dat is lastig en men is er nog niet precies over uit wanneer precies ermee te starten en in welk tempo, maar de gewenste richting is naar minder ruim beleid.
Deze veranderde modus operandi van de Fed en de ECB wijzen er mijns inziens sterk op dat de volgende grote beweging in EUR/USD omlaag is. Omlaag richting 1,25 en 1,20, zo niet nog verder. Zeker als we daarbij bedenken dat de groei van de wereldeconomie kan teleurstellen en de eurocrisis opnieuw kan oplaaien. Beide zaken kunnen heel makkelijk leiden tot een nieuwe vlucht naar veiligheid, namelijk naar de Verenigde Staten en de Amerikaanse dollar.
Sinds het omvallen van de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers in september 2008, was het beleid van de Amerikaanse Fed veel ruimer dan dat van de Europese Centrale Bank (ECB). De Fed verlaagde de rente vrij snel naar 0 procent en ontketende in 2009 al het beleid van kwantitatieve verruiming. Inmiddels is de derde ronde ervan in volle gang.
Hoe anders was het in de eurozone. Toen de Fed-rente al lang en breed op 0 procent te vinden was, verhoogde de ECB in 2011 tot twee keer toe de officiële rente in de eurozone. En daarna kwamen de renteverlagingen een lange tijd niet van harte.
Al die tijd was de algemene verwachting dat de Fed een nog ruimer beleid zou gaan voeren. Over de ECB was er veel onduidelijkheid en op de financiële markten neigde men te denken dat de ECB als het even kan zal stoppen met het verder verruimen van haar beleid. Die centrale bank zou vrijwel zeker ook eerder dan de Fed het beleid gaan normaliseren.
Wisselkoers
Deze wereld van verschil tussen de Fed en de ECB is heel duidelijk zichtbaar in de wisselkoers van EUR/USD. Hoewel sinds 2009 het voortbestaan van de euro im frage is, hield de munt zich goed staande ten opzichte van de dollar. Wat heet, de euro zakte nooit onder de grens van 1,20 (de geboortekoers is 1,17) en klom zelfs boven 1,50 uit!
De situatie is sinds kort volledig op zijn kop komen te staan. In de tweede helft van vorig jaar kondigde de ECB aan desnoods onbeperkt staatsobligaties van de zwakke eurolanden te zullen opkopen om de euro te redden. Daarvoor kocht de bank al, beperkt, staatsobligaties van die landen.
Mes in de rente
De ECB zette ook het mes in de officiële rente. Die is in een korte tijd gehalveerd, van 1 procent naar 0,5 procent nu. Er zijn hardnekkige geruchten dat veel ECB-bestuurders voorstanders waren en nog steeds zijn van verder verlagen van de rente. De ECB speelt zelfs met het idee met een negatieve rente te gaan werken en kijkt ook hoe de bank geld direct bij de Europese mkb-sector kan krijgen.
Hoe anders is het in de Verenigde Staten! De Fed is bezig met het uitstippelen van een exit-route uit het zeer ruime monetaire beleid. Toegegeven, dat is lastig en men is er nog niet precies over uit wanneer precies ermee te starten en in welk tempo, maar de gewenste richting is naar minder ruim beleid.
Deze veranderde modus operandi van de Fed en de ECB wijzen er mijns inziens sterk op dat de volgende grote beweging in EUR/USD omlaag is. Omlaag richting 1,25 en 1,20, zo niet nog verder. Zeker als we daarbij bedenken dat de groei van de wereldeconomie kan teleurstellen en de eurocrisis opnieuw kan oplaaien. Beide zaken kunnen heel makkelijk leiden tot een nieuwe vlucht naar veiligheid, namelijk naar de Verenigde Staten en de Amerikaanse dollar.