De renteverhogingen van de Federal Reserve hebben de aandelen- en obligatiemarkt dit jaar hard getroffen. Eén – belangrijke – markt is vooralsnog immuun voor het verkrappende monetaire beleid: de Amerikaanse huizenmarkt.
Oorlog en stagflatie leken relikwieën uit de geschiedenis, maar de oorlog in Oekraïne torpedeert het economische herstel na corona. Vóór de oorlog vreesden economen een loon-prijsspiraal en een oververhitte economie. Nu zwelt de vrees aan voor stagflatie, een recessie met hoge prijzen.
Een van de meest opmerkelijke bewegingen op de financiële markten zijn de stijgende lange rentes. Dat leidt tot hogere financieringslasten voor bijvoorbeeld Zuid-Europese overheden. Dat is geen reden tot zorg. Nog niet.
Een alarmerend klimaatrapport laat financiële markten en energiebedrijven ogenschijnlijk koud. Hoewel het nog jaren of misschien decennia gaat duren voordat klimaatverandering zich echt laat voelen, kunnen beleggers het zich niet permitteren om dit thema te negeren.
De kans op een Amerikaanse recessie neemt stevig toe. Het is echter voorbarig om daar als belegger nu al op voor te sorteren. In het verleden kwamen aandelenkoersen pas circa een half jaar voor een recessie onder druk te staan.
De toelichting op het rentebesluit van de Federal Reserve van vorige week viel goed op de financiële markten. De toespraak van Fed-voorzitter Powell van deze week had een ander effect. Nu is het hopen op een ‘zachte landing’.
De oorlog in Oekraïne heeft vooralsnog meer invloed op de waardering dan op de winstverwachtingen voor Europese aandelen. Een flinke winstdaling lijkt inmiddels dus ingeprijsd, vooruitlopend op een eventuele groeivertraging in Europa.
De geschiedenis leert dat aandelenmarkten zich relatief vlot herstellen na belangrijke geopolitieke gebeurtenissen die niet helemaal als een verrassing komen.
Hoge energieprijzen stuwen de inflatie in veel landen naar de hoogste niveaus in decennia. Dat verschijnsel is mogelijk minder tijdelijk dan het lijkt. De energietransitie kan ervoor zorgen dat de inflatie ook na huidige rally wat hoger ligt dan waar beleggers op voorsorteren.
Met de jaarcijfers komen ook de dividendaankondigingen. Deze bevatten veelal goed nieuws voor inkomensbeleggers, die via dividendverhogingen in tegenstelling tot vastrentende beleggers wel een ‘inflatiecorrectie’ krijgen.
De omschakeling naar elektrisch rijden trekt volop de aandacht op de beurzen. Maar de verduurzamingsslag in de vastgoedsector brengt naar verwachting nog veel grotere investeringen op gang.
Januari was een maand die veel beleggers waarschijnlijk graag achter zich laten, behalve misschien de beheerders van beleggingsfondsen. Voor hen zou het gure beleggingsklimaat gunstiger moeten zijn. Althans in theorie.
De onrust op de financiële markten raakt het meest speculatieve deel van de aandelenmarkt harder dan de meest speculatieve bedrijfsobligaties. Dat zegt iets over de aard van de correctie op de aandelenmarkt.
Het brute ingrijpen van de Franse overheid bij stroombedrijf EDF maakt pijnlijk duidelijk hoe zwaar de politieke druk op de nutssector is. Hogere stroomprijzen blijken daardoor meer een risico dan een meevaller.
Opnieuw is het jaar begonnen met een opvallend sterke stijging van de Amerikaanse lange rente. De hogere rente werkt uiteraard door op de aandelenmarkt, maar wel op een iets andere manier dan vorig jaar.
Wanneer een kleine groep aandelen een beursindex domineert, ontstaat vrees voor een ‘concentratierisico’. Datzelfde fenomeen doet zich soms ook op regionaal niveau voor. De VS en China domineren hun regionale aandelenindices.
Amerikaanse bedrijven zijn enorm sterk hersteld van de coronacrisis. De winsten lopen dit jaar dan ook sneller op dan de koersen. Toch blijft de waardering van de Amerikaanse aandelenmarkt historisch hoog.
Net als in 2019 en 2020 worden verschillende beursindices gedomineerd door een kleine groep aandelen. Het verschil met voorgaande jaren is echter dat een groot aantal mogelijk kansrijke en zeer volatiele aandelen uit de gratie is.
De waardering van de Europese beurs is lager dan die van de Amerikaanse. Dat is deels te verklaren door de andere sectorsamenstelling. De Europese aandelenindex verandert wel, maar kan het waarderingsgat niet dichten.
In het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten lopen de lonen stevig op. De krapte op de arbeidsmarkt die daarachter lijkt te zitten, is echter minder groot dan je op het eerste gezicht zou denken.
