Als Chinese bedrijven hun boeken niet openen voor Amerikaanse accountantscontroles, lopen ze het risico hun beursnotering in de Verenigde Staten kwijt te raken. Thuisland China heeft daar niet bepaald problemen mee.
Het inspelen op reflatie zou door een strategieaanpassing van de ECB weer aan populariteit kunnen winnen. In dat geval liggen er voor waarde-, small- en midcapaandelen en (vooral) goud waarschijnlijk mooie tijden in het verschiet.
In de samenstelling van beursindices is de economische ontwikkeling van landen soms goed terug te vinden. In het geval van de Britse beursindex geeft dat geen fraai beeld. Deze is namelijk niet helemaal met zijn tijd meegegaan.
De financiële markten zijn enigszins bekomen van de verrassing die de Federal Reserve hen vorige week voorschotelde. Om dat zo te houden moeten de inflatieverwachtingen van de centrale bank niet veranderen.
De Chinese overheid neemt allerlei maatregelen om bevolkingsgroei aan te wakkeren. Hoewel het twijfelachtig is of dat gaat lukken, moeten beleggers zich vooral niet laten afschrikken door de vergrijzing die het land gaat doormaken.
Zowel in Europa als de VS loopt de inflatie(verwachting) op. Dat zet een zoektocht in gang naar inflatiebestendige beleggingen. De sector basismaterialen scoort op dit punt aanmerkelijk beter dan de banksector.
De schier onstuitbare Amerikaanse groei-aandelen blijven dit jaar gemiddeld genomen achter bij de brede index. Dat heeft echter meer te maken met het winstherstel van andere sectoren dan met de stijgende rente.
Hoop op economisch herstel en vrees voor inflatie zorgen dit jaar voor een stijgende rente. Dat levert de opmerkelijke situatie op dat er nu meer met sommige staats- dan bedrijfsobligaties verdiend kan worden.
Europese aandelen staan op recordhoogte en de ECB pompt nog steeds miljarden euro’s in de economie. Naarmate het eindpunt van de steunmaatregelen nadert, nemen de beleggingsrisico’s echter in rap tempo toe.
Warren Buffett liet tijdens de aandeelhoudersvergadering van Berkshire Hathaway zien hoe goed het kapitalisme heeft gewerkt. Althans voor de kapitalisten. En precies dat verklaart de roep om hogere belastingen voor bedrijven.
De gemiddelde verkoopprijs van een bestaande woning in de VS steeg in maart tot recordhoogte. Omdat van een bubbel nog geen sprake lijkt, kan de opbloeiende huizenmarkt het economisch herstel voorlopig prima ondersteunen.
Bedrijven investeren steeds meer in immateriële activa zoals research, software en merken dan in gebouwen, fabrieken en voorraden. Deze verandering heeft ook invloed op de winstcijfers en rendementsratio’s.
De markt voor solide in euro’s uitgegeven bedrijfsobligaties is een groeimarkt, mede dankzij het opkoopbeleid van de Europese Centrale Bank. Helaas neemt met de groei de kwaliteit van de leningen juist af.
Net als veel andere vastrentende beleggingen hebben obligaties uit opkomende landen meer last dan profijt van het verbeterde economische sentiment. Valutategenwind maakt de situatie voor deze obligaties nog erger.
Door de extreem lage rente zijn aandelenbeurzen alsmaar hoger geklommen, maar nu neemt de inflatie ook toe. Klem tussen twee vuren opteert de Fed voor (tijdelijk?) hogere inflatie. Goud zou moeten profiteren.
De Amerikaanse en Europese aandelenbeurs gaan dit jaar gelijk op. Dat is anders dan vorig jaar, toen een handjevol Amerikaanse techbedrijven de Europese beurs ver achter zich liet.
De gemiddelde coupon op bedrijfsobligaties daalt al jarenlang. Daarmee verdwijnt ook het inkomen voor obligatiebeleggers als sneeuw voor de zon. Vastrentend is dit segment alleen nog in naam.
De noodzaak om de CO2-uitstoot te verminderen zorgt voor nieuwe regels en initiatieven van overheden. Beleggers moeten daarom voorsorteren op de invloed van stijgende prijzen van CO2-emissies op hun portefeuille.
In de eerste weken van dit jaar presteren aandelen en obligaties met een zwakke financiële positie het sterkst. Dit kan nog best even doorgaan, maar de verhouding tussen risico en rendement wordt wel steeds ongunstiger.
Risicovolle Amerikaanse bedrijfsobligaties hadden lange tijd een duidelijk lagere credit rating dan hun Europese tegenhangers. Die ‘achterstand’ heeft Europa helemaal goedgemaakt en dat is niet iets om trots op te zijn.
