Ondanks de economische krimp vallen de wanbetalingen op bedrijfsobligaties mee. Dat is te danken aan het ingrijpen van centrale banken en overheden, hoewel het nog valt te bezien of uitstel van wanbetalingen ook afstel betekent.
Een flink aantal Europese bedrijven heeft het dividend geschrapt of uitgesteld. De high-yieldmarkt voor euro-bedrijfsobligaties lijkt een aantrekkelijk alternatief voor ‘inkomenszoekers’, maar voorzichtigheid is geboden.
Dit jaar blijft de Britse aandelenbeurs opnieuw achter bij die van veel andere ontwikkelde landen. Ondanks de zeer lage waardering zijn Britse aandelen nog niet erg populair onder fondsbeheerders.
Spreiden van vermogen is een van de basisbeginselen van beleggen. Staatsobligaties, die een lager rendement opleveren dan aandelen, hebben om die reden een plek in de portefeuille. Maar de vraag is voor hoe lang nog.
De coronacrisis heeft de positie van een elitegroep aandelen nog verder versterkt. Het verschil met de rest van de beurs is zo wel erg groot geworden. Om dat te corrigeren zijn twee manieren, met uiteenlopende gevolgen.
Al meer dan tien jaar blijven de goedkope waardeaandelen achter bij de hoger gewaardeerde groeiaandelen. Het waarderingsverschil is inmiddels extreem, maar dat betekent niet dat verlossing voor de waardebeleggers nabij is.
De steunmaatregelen van overheden en centrale banken zijn ongekend groot. Een dergelijk stimulerend beleid wakkert de vrees voor inflatie aan. Op de korte termijn ligt verder afnemende inflatie echter meer voor de hand.
De macro-economische data waren de afgelopen weken wereldwijd dramatisch slecht. Toch stijgen de aandelenmarkten. Dit is historisch gezien niet zo vreemd, maar in dit geval ergens ook weer wel.
De Europese autoriteiten hebben tal van maatregelen genomen om de Europese banken te beschermen. Deze zijn begrijpelijk en op korte termijn misschien ook nog wel succesvol. Maar daarmee is de sector nog niet uit de problemen.
Het coronavirus leidt tot een toenemend aantal wanbetalingen onder bedrijven, maar mogelijk minder dan op basis van de economische krimp verwacht mag worden. Dat is zowel goed als slecht nieuws voor beleggers.
De coronacrisis heeft de toch al wankele financiële positie van sommige bedrijven verder aangetast, met een verslechtering van de kredietwaardigheid tot gevolg. Dat heeft consequenties voor beleggers in bedrijfsobligaties.
Scepsis over het olie-akkoord van de ‘OPEC+’ zette de olieprijs en koersen van de olie-aandelen opnieuw onder druk. De geschiedenis van eerder uitgerangeerde sectoren biedt de oliesector nog een sprankje hoop.
De uitbraak van de coronacrisis heeft geleid tot hamstergedrag. Consumenten hamsteren toiletpapier en pasta, maar bedrijven hamsteren cash. Er wordt voor recordbedragen aan nieuwe leningen uitgegeven en bedrijven vinden daar gewillige kopers voor.
De uitbraak van het coronavirus heeft een abrupt einde gemaakt een de enorme aandeleninkoop en dividenduitkeringen. Deze uitkeringen worden nu door soms zelfs als misdragingen van een zichzelf verrijkend management gezien. Maar dat is niet de hele waarheid.
Langzaam maar zeker proberen bedrijven beleggers enige duidelijkheid te geven over de invloed van het coronavirus op de omzet, winst en dividend. De koersen zijn al hard op de (aanstaande) winstwaarschuwingen vooruitgelopen. Dat proces werkt twee kanten op.
Maandagmorgen werd bekend dat de Chinese winkelverkopen met 20% zijn gedaald in februari. Dat staat ons hier ook te wachten. Jammer genoeg zitten onze hersens zo in elkaar dat we vooral oog hebben voor dit soort waarschuwingssignalen, in plaats van voor de grote lijnen op lange termijn.
De val van de olieprijs zette olie-aandelen als Royal Dutch Shell en Fugro zwaar onder druk. De lagere olieprijs werkt echter ook door op de markt voor bedrijfsobligaties. Niet alleen op het energiesegment, maar op de gehele highyieldmarkt.
In onrustige tijden op de financiële markten zijn veilige havens gewild. Ook op de valutamarkten, waar de Zwitserse franc, de yen en ook de dollar profiteren van dat mechanisme. De afgelopen dagen won de euro opmerkelijk genoeg terrein op de dollar.
Amerikaanse brokers schaffen massaal transactiekosten af. Toch worden er bij overnames binnen de sector duizenden dollars betaald voor een brokerrekening. Dat is veel meer dan in Europa.
De technologiereuzen uit de VS domineren ook dit jaar de Amerikaanse beurs. Winstgroei, koerswinst en inkoop van eigen aandelen komen weer vooral voor rekening van dit vijftal. Dergelijke aanhoudende dominantie is opvallend, maar niet onverklaarbaar.
