De uitbraak van het coronavirus heeft een abrupt einde gemaakt een de enorme aandeleninkoop en dividenduitkeringen. Deze uitkeringen worden nu door soms zelfs als misdragingen van een zichzelf verrijkend management gezien. Maar dat is niet de hele waarheid.
Langzaam maar zeker proberen bedrijven beleggers enige duidelijkheid te geven over de invloed van het coronavirus op de omzet, winst en dividend. De koersen zijn al hard op de (aanstaande) winstwaarschuwingen vooruitgelopen. Dat proces werkt twee kanten op.
Maandagmorgen werd bekend dat de Chinese winkelverkopen met 20% zijn gedaald in februari. Dat staat ons hier ook te wachten. Jammer genoeg zitten onze hersens zo in elkaar dat we vooral oog hebben voor dit soort waarschuwingssignalen, in plaats van voor de grote lijnen op lange termijn.
De val van de olieprijs zette olie-aandelen als Royal Dutch Shell en Fugro zwaar onder druk. De lagere olieprijs werkt echter ook door op de markt voor bedrijfsobligaties. Niet alleen op het energiesegment, maar op de gehele highyieldmarkt.
In onrustige tijden op de financiële markten zijn veilige havens gewild. Ook op de valutamarkten, waar de Zwitserse franc, de yen en ook de dollar profiteren van dat mechanisme. De afgelopen dagen won de euro opmerkelijk genoeg terrein op de dollar.
Amerikaanse brokers schaffen massaal transactiekosten af. Toch worden er bij overnames binnen de sector duizenden dollars betaald voor een brokerrekening. Dat is veel meer dan in Europa.
De technologiereuzen uit de VS domineren ook dit jaar de Amerikaanse beurs. Winstgroei, koerswinst en inkoop van eigen aandelen komen weer vooral voor rekening van dit vijftal. Dergelijke aanhoudende dominantie is opvallend, maar niet onverklaarbaar.
Er stroomt meer vermogen naar duurzame dan naar reguliere beleggingsproducten en het verschil tussen aandelen die goed en minder goed scoren op duurzaamheidscriteria neemt toe.
Afrikaanse landen hebben voor bijna €100 mrd aan euro-obligaties uitgegeven. Voor sommige grote beleggers zijn de hoge rendementen onweerstaanbaar.
Het rendement op de Amerikaanse beurs lag de afgelopen tien jaar veel hoger dan dat van andere belangrijke aandelenmarkten. Tijd dus voor een inhaalslag van niet-Amerikaanse aandelen.
Wereldwijd blijven de schulden stijgen, niet alleen die van overheden maar ook van bedrijven en zeker ook van Amerikaanse bedrijven. De marktwaarde van solide dollar-bedrijfsobligaties is de afgelopen jaren dan ook bijna net zo hard gestegen als die van de S&P500-index.
De vraag of de obligatiemarkten nog steeds potentieel hebben is niet nieuw, aangezien ze al meer dan 30 jaar bijna onafgebroken stijgen. Na hun uitzonderlijke prestaties in 2019 is dit echter meer dan ooit een actueel vraagstuk voor beleggers die op zoek zijn naar inkomen.
Inflatie is een van de belangrijkste macro-economische cijfers, voor consumenten én centrale banken. In de VS ligt de inflatie duidelijk hoger dan in Europa. Dat duidt echter niet op een hogere economische groei in de VS. Het is vooral het gevolg van een andere berekeningswijze.
Een voorstel om de werkweek te verkorten naar 30 uur is minder baanbrekend dan het lijkt. Al 150 jaar neemt de arbeidsduur gestaag af. Voor beleggers zit er echter toch een signaal verborgen in de huidige roep om een kortere werkweek.
Het afgelopen jaar heeft fraaie winsten voor de Amerikaanse, maar ook Europese aandelenmarkten laten zien. Twee zaken vielen op. De koersen zijn veel harder gestegen dan de winsten. En de indexwinsten zijn voor een wat zorgwekkend groot deel afkomstig van een klein groepje aandelen.
Een dominante marktpositie stelde Alphabet, Amazon, Apple en andere grote techbedrijven in staat om de omzet in het afgelopen decennium razendsnel op te schroeven. Dat is op de beurs beloond met fabelachtige rendementen. Er komt echter steeds meer aandacht de schaduwzijden van deze zogeheten superstar firms.
Ruim tien jaar na het dieptepunt van de kredietcrisis zijn de financiële markten nog steeds uit het lood geslagen. Obligaties zijn de inkomensfunctie voor beleggers namelijk grotendeels kwijtgeraakt, terwijl de inkomensfunctie van aandelen juist steeds belangrijker is geworden.
Een van de opvallendste facetten van de Amerikaanse beurs de afgelopen jaren is de enorme inkoop van eigen aandelen. Die zal naar verwachting echter teruglopen, terwijl de Europese aandeleninkoop juist kan stijgen.
Sinds eind augustus is het sentiment op de aandelenmarkt sterk verbeterd. Van recessie-angst lijkt helemaal geen sprake meer. Zeker niet nu de Amerikaanse rentecurve weer een steiler verloop heeft gekregen. Maar het gevaar voor een recessie is nog niet volledig geweken.
Assetallocatie is het verdelen van vermogen over verschillende vermogenscategorieën zoals aandelen en obligaties. Aandelen zijn in absolute zin vrij hoog gewaardeerd, maar ogen ten opzichte van obligaties nu juist weer heel aantrekkelijk. Een ongemakkelijke situatie.
