Amerikaanse dividendaandelen | Een extra scorelijstje voor de aristocraten

Een echte belegger is voortdurend op zoek naar kansen op voor hem of haar onontdekte terreinen. Gewapend met de nieuwste dividenduitkeringen en een zorgvuldig gereserveerd deel van mijn salaris, ben ik elk kwartaal weer klaar om strategische zetten te doen.

Een cruciaal uitgangspunt in mijn beleggingsstrategie is de nadruk op Amerikaanse dividendaristocraten. Dit illustere gezelschap bestaat uit bedrijven die een opmerkelijke prestatie hebben geleverd door minstens 25 jaar achtereen hun dividend jaarlijks te verhogen. De aandelen, variërend van industriële reuzen tot consumentgerichte firma’s, vormen de ruggengraat van een stabiele en groeiende beleggingsportefeuille. 

Over de afgelopen vijf jaar hebben deze bedrijven gemiddeld een dividendgroei van 5,9% per jaar laten zien. Deze statistiek maakt des te meer indruk wanneer men bedenkt dat het groepje ook aandelen omvat die slechts marginale verhogingen doorvoeren, zoals IBM, met een jaarlijkse groei van slechts 0,5%. Om de gemiddelden te overtreffen, duik ik regelmatig diep in de wereld van de dividendaristocraten.

Drie eisen

De belegger moet wel oppassen, want de groei van de dividenden over de afgelopen jaren biedt geen garantie voor de komende jaren. Neem bijvoorbeeld de imponerende prestaties van Lowe’s, een speler binnen de consumentensector, die zijn dividenduitkeringen over de afgelopen vijf jaar met een gemiddelde van 18% per jaar heeft opgevoerd: dit groeipercentage is nu afgezakt naar 4,8% over de afgelopen 12 maanden. Mijn eerste eis is een op zijn minst stabiel dividend. Ik beoordeel daarom de gemiddelde groei over de afgelopen vijf jaar en de gemiddelde groei over het afgelopen jaar.

Mijn tweede eis is dat ik niet te veel betaal voor een aandeel in verhouding tot het dividend dat ik krijg. Roper Technologies, een toonaangevend bedrijf in de industriële sector, illustreert dit principe perfect met zijn indrukwekkende trackrecord van dividendgroei. Over de afgelopen vijf jaar heeft het bedrijf het dividend met een gemiddelde van 10,2% per jaar verhoogd, en in het afgelopen jaar zagen we een bijna gelijke groei van 9,9%. De belegger krijgt echter maar 0,5% aan dividend per jaar, wat betekent dat er nauwelijks nieuwe aandelen te kopen zijn van het dividend. Ik wil juist een sneeuwbaleffect: elke keer dat de sneeuwbal ronddraait, wil ik dat er meer sneeuw aan blijft plakken. 

Mijn derde eis is een lage pay-out ratio. Dit is de verhouding tussen de nettowinst en het dividend. Deze waarde toont aan hoe houdbaar het dividend is, of anders gezegd: zijn de verhogingen van het dividend gedaan omdat er meer geld in de onderneming kwam of door een groter gedeelte van de nettowinst uit te keren? Een te hoge verhouding is slecht nieuws. Neem VF Corp: dat bedrijf keerde in 2020 119% van de nettowinst uit en in 2021 was dit 213%. Weer een jaar later verlaagde VF Corp het dividend en was het geen dividendaristocraat meer.

Nieuwe meetcriteria

Bovenstaande methode was hoe ik vroeger altijd mijn dividendonderzoek deed, maar dit keer ben ik dieper gegaan, want ik heb onder meer ook de schuldenlast van het bedrijf meegerekend (zie kader). Indirect nam ik schulden altijd al mee, want elke dollar die gaat naar het onderhouden van schulden, kan niet naar dividend gaan, maar na goed nadenken heb ik besloten dat schulden echt iets toevoegen aan de analyse. 

Chevron en McCormick & Co zijn twee dividend-groeiaandelen die goed laten zien waarom de schuldenlast zo belangrijk is. Vorig jaar gaf olieconcern Chevron aan dat er in de komende kwartalen mogelijk een te lage schuld zal zijn. De verhouding tussen de nettoschuld en de ebitda is op dit moment 0,42. Het management denkt dat een klein beetje schuld goed is voor de aandeelhouder omdat er dan extra dividenduitkeringen kunnen zijn en extra aandeleninkoopprogramma’s. De situatie bij McCormick & Co, de maker van specerijen, kruiden, extracten, smaakmakers en smaakstoffen, staat daar met een verhouding tussen nettoschuld en ebitda van 3,58 scherp mee in contrast. Dit hoge cijfer duidt op een aanzienlijke schuldenlast in vergelijking met de operationele winst, wat suggereert dat het bedrijf actief bezig is met het afbetalen van schulden. Chevron krijgt in mijn onderzoek dan ook een extra puntje en dat zou voorheen niet zo geweest zijn. 

Nu ik toch dingen aan het veranderen ben in mijn onderzoek waardoor de uitkomsten niet meer met voorgaande jaren te vergelijken zijn, heb ik ook het aantal uitstaande aandelen opgenomen. Net als de schulden kwam dit altijd wel al indirect voorbij. Want het inkopen van eigen aandelen betekent dat het dividend over minder aandelen wordt uitgesmeerd, waardoor het dividendrendement stijgt. Ik wil toch wat extra waarde toekennen aan het inkopen van eigen aandelen om het belang te benadrukken van de allocatie van de financiële middelen van de onderneming. Stap 1 is kosten maken voor de huidige productie. Stap 2 is investeringen doen. Stap 3 is geld uitkeren als dividend. Stap 4 is het inkopen van eigen aandelen. Die laatste stap is de flexibele schil: in een goed jaar koopt een onderneming veel eigen aandelen in en in een slecht jaar mag dit achterwege blijven. Alles met als doel om stap 1, stap 2 en stap 3 stabiel te houden. Bedrijven die zo opereren, wil ik belonen. 

Atmos Energy is daardoor een bedrijf dat een duikeling in mijn ranking heeft gemaakt. Het bedrijf heeft een stabiel dividendbeleid. In de afgelopen vijf jaar lag de uitkering gemiddeld 8,9% hoger dan het jaar daarvoor en over het afgelopen jaar was dat 8%. Het aantal uitstaande aandelen nam echter met maar liefst 30% toe. Deze toename doet bij mij de alarmbellen rinkelen. Het maakt mij niet uit of die aandelen worden uitgegeven als compensatie voor medewerkers, financiering van overnames (de meeste grote overnames mislukken) of ter ondersteuning van kapitaalintensieve investeringen. Elk van deze scenario’s suggereert mogelijke risico’s die ik als aandeelhouder niet wil lopen.

Voor elk van mijn zes criteria kan een bedrijf punten verdienen. Vervolgens tel ik al die punten bij elkaar op en daar rolt een ranglijst uit zoals weergegeven in de tabel. En voor de goede orde: dan laat ik het verhaal van de onderneming buiten beschouwing (zie kader).

Archer Daniels Midland is de winnaar

Archer Daniels Midland is de winnaar van mijn onderzoek. Archer Daniels Midland Company (ADM) is een wereldwijde leider in landbouwverwerking en voedselingrediënten en speelt een cruciale rol in de wereldwijde voedselvoorzieningsketen. In januari heeft het bedrijf echter wel het vertrouwen van beleggers beschadigd. De jaarcijfers voor 2023 werden uitgesteld vanwege een boekhoudkundig onderzoek. De aandelen gingen met 25% onderuit en dat was de grootste koersdaling sinds 1929. De verwachting van de winst over 2023 werd bijgesteld van ruim $7,00 naar $6,90 per aandeel. ADM publiceerde uiteindelijk de financiële resultaten voor het vierde kwartaal en het volledige jaar 2023 op 12 maart. Analisten hadden massaal hun adviezen teruggebracht, maar na het publiceren van de cijfers werden de adviezen weer verhoogd. De risicomijdende belegger laat ADM links liggen, maar ik durf het aan: ik heb vorige week aandelen gekocht.

Op nummer twee staat Linde, de grootste industriële gasonderneming wereldwijd, gericht op sectoren zoals chemie en gezondheidszorg. Linde is het beste bedrijf van allemaal qua statistieken waar het zelf wat aan kan doen. De enige statistiek waar het bedrijf geen volledige invloed op heeft is de verhouding tussen het dividend en de beurskoers. Omdat het bedrijf op de beurs zo goed presteert, is het dividendrendement slechts 1,2%. Er zijn 51 dividendaristocraten die dat beter doen en dat heeft Linde de koppositie gekost. Ik heb ook aandelen Linde gekocht, maar ik wil benadrukken dat dit wel voor de heel lange termijn is. Op korte termijn is de verandering van de waardering de belangrijkste drijfveer voor een aandelenkoers en daar zit wel ruimte voor een tegenvaller. Op lange termijn zijn het echter de bedrijfscijfers van de onderneming en die zijn fantastisch.

ADP (Automatic Data Processing) heeft een bronzen plak verdiend. ADP is een vooraanstaande aanbieder van HR-software en diensten wereldwijd, gespecialiseerd in loonadministratie, talentbeheer en human capital management. Een degelijk bedrijf, met over de hele linie mooie cijfers: ik heb ook deze aandelen gekocht. Hieronder de complete scorelijst van de beste tien Amerikaanse dividendaristocraten

Dit zijn geen adviezen voor een termijn van 12 maanden, maar voor een termijn van een aantal jaren. Dividenden zijn feiten en koersen hangen op korte termijn van willekeur aan elkaar, maar op een termijn van vele jaren zal de koers van deze drie bedrijven gelijk oplopen met de groei van het dividend. De cijfers laten zien dat de dividenden van deze bedrijven nog jaren omhoog kunnen gaan. Met zulke sterke fundamentals zal het met Linde, Archer Daniels Midland en Automatic Data Processing wel goedkomen. 

De auteur heeft aandelen Chevron, Cincinnati, Linde, ADM en ADP.