Rentedekking | Terugkeer van bijna vergeten maatstaf

Twee weken geleden schreef ik in deze rubriek dat de hogere rente langzaam maar zeker zijn tol begint te eisen van enkele te scherp gefinancierde telecombedrijven. Een veel gebruikte maatstaf om de schuldpositie van bedrijven te beoordelen is de verhouding tussen netto-schuldpositie (de totale schuld verminderd met liquide middelen) en de ebitda, de operationele winst voor afschrijvingen en amortisatie van immateriële activa.

Ook ik maak gretig van deze schuldratio gebruik. Lange tijd was dit ook een prima maatstaf om de financiële gezondheid van bedrijven op te beoordelen, zo schreef het team van ‘waardebeleggers’ van vermogensbeheerder Schroders recent.

Maar tijden veranderen en de rente die bedrijven op hun schulden betalen ook. De Schroders-beheerders hebben daarom nu vooral aandacht voor de vraag of de bedrijven waarin zij beleggen wel voldoende liquiditeit hebben om hun renteverplichtingen te kunnen voldoen wanneer de rente op voorheen normale niveaus ligt.

Het alternatief

Het antwoord op die vraag vinden de beheerders in de rentedekking. Dit is de operationele winst gedeeld door de (bruto)rentelasten. Deze maatstaf is de afgelopen jaren van al maar dalende rente wat naar de achtergrond verdwenen, maar wordt nu weer relevant. Schroders is niet de enige die aandacht heeft voor de rentedekking. Ook de kwantitatieve strategen van Société Générale waarschuwen voor bedrijven met een te magere rentedekking, zeker in combinatie met druk op de winstgevendheid.

Probleemkinderen

De plek op de aandelenmarkt waar deze problematiek zich doorgaans als eerste manifesteert is bij de Amerikaanse smallcaps. In dit segment zijn de schulden relatief hoog en is de rentedekking opvallend laag. De kwantitatieve strategen van de Franse bank hebben een overzicht van de ontwikkeling van de rentedekking vanaf medio 2011 gemaakt. De top 10% van de zeer brede S&P1500 Index heeft een zeer comfortabele rentedekking van ruim 13. De situatie van de onderste helft van deze index is minder ruim. Daar ligt de rentedekking net onder de vijf.

Dat is echter nog duidelijk meer dan de gemiddeld nog geen drie van de bedrijven uit de Russell 2000 smallcap-index. Hoewel de bedrijven uit de Russell 2000 Index niet op korte termijn tegen een ‘muur van herfinancieringen’ aanlopen, laat de hogere rente zich volgens Société Générale nu al wel voelen. Onder meer in doorlopende kredieten en korter lopende leningen.

De gemiddelde rentevoet op de totale schuld die de bedrijven uit deze smallcap-index betalen is de afgelopen twaalf maanden al met zo’n twee procentpunt opgelopen tot ruim 5,5%, zo berekenden de strategen. Deze stijging zal zich volgens hen de komende maanden bovendien nog verder voortzetten. Wanneer de winsten in economisch lastiger tijden dan ook nog eens onder druk komen, gaan de stijgende rentelasten nog harder bijten.

Bekijk ook het dossier beleggen in smallcaps

Vooralsnog geen problemen

De risico-opslag op de high yieldmarkt geven vooralsnog geen alarmsignaal af. Dat heeft echter ook te maken met de relatieve rust op de aandelenmarkt, waar de volatiliteit vrij laag is. Deze volatiliteit is een van variabelen die wordt gebruikt in modellen om de kredietkwaliteit van bedrijven te berekenen. Desondanks kan het zeker geen kwaad om met een wat bredere blik dan voorheen naar de schuldpositie van bedrijven te kijken.