Zonder koper geen energietransitie

Voor de overgang naar een groene economie kan de rol van aardmetalen als koper, nikkel, kobalt en lithium niet genoeg worden benadrukt. Deze aardmetalen zijn de levensader van essentiële technologieën zoals windturbines, zonnepanelen, elektrische voertuigen en energieopslagsystemen.

Bekijk het dossier duurzaam beleggen

In een scenario dat voldoet aan de klimaatdoelstellingen van Parijs stijgt het aandeel van dergelijke technologieën in de totale vraag naar aardmetalen aanzienlijk. In de komende twintig jaar tot meer dan 40% voor koper, 60 tot 70% voor nikkel en kobalt, en bijna 90% voor lithium. We zullen dus meer van deze ‘groene’ metalen uit de grond moeten halen. Dit is echter nog niet zo gemakkelijk.

Neem bijvoorbeeld koper. Koper staat bekend om zijn veelzijdige toepasbaarheid en goede geleiding van elektriciteit, waardoor het in verschillende sectoren een essentieel materiaal is.

Duurzame energiebronnen

Koper is een integraal onderdeel van duurzame energiebronnen, zoals zonne- en windenergie. Het wordt gebruikt in fotovoltaïsche cellen, windturbines en transmissielijnen. Zonnepanelen hebben bijvoorbeeld een aanzienlijke hoeveelheid koperen bedrading nodig om schone energie efficiënt op te vangen en te distribueren.

Koper wordt ook op grote schaal in elektrische voertuigen gebruikt om hun motoren, batterijsystemen en laadinfrastructuur van stroom te voorzien. Naarmate de wereldwijde vraag naar elektrische voertuigen stijgt, neemt ook de behoefte aan koper toe.

Om een stabiele stroomvoorziening uit hernieuwbare energiebronnen te garanderen, zijn energieopslagsystemen van vitaal belang. Koper is onmisbaar voor deze systemen, inclusief batterijtechnologieën als lithium-ionbatterijen.

Efficiënte elektriciteitstransmissie- en distributienetwerken zijn van cruciaal belang voor het beheer van hernieuwbare energie. Slimme netwerken, mogelijk gemaakt door geavanceerde meet- en communicatietechnologieën, vertrouwen op koper voor betrouwbare energieoverdracht en verminderde energieverliezen. Kortom, zonder koper, geen overgang naar een groene economie.

Blijvend grotere vraag

Dit maakt koper voor beleggers interessant. De grote uitdaging hierbij is: hoe voldoen we aan de groeiende en blijvend grotere vraag naar koper?

Veel bestaande kopermijnen verouderen. Dit leidt tot een afnemende productie en mindere ertskwaliteit. Het aanboren van nieuwe koperreserves is dan ook cruciaal om de kloof tussen vraag en aanbod te overbruggen. Dit is echter een langdurig en kostbaar proces. Het vereist uitgebreide verkenningsactiviteiten en haalbaarheidsstudies, tijdrovende vergunningen en kostbare investeringen in infrastructuur. Daarnaast heeft koperwinning nadelige milieu-effecten, zoals de verstoring van leefgebieden, waterverontreiniging en de uitstoot van broeikasgassen.

Het is noodzakelijk om een zorgvuldig evenwicht te vinden tussen voldoende koperproductie en duurzame mijnbouwpraktijken. Al met al is de ontwikkeling van nieuwe kopermijnen een complexe aangelegenheid.

Druk op primaire koperproductie

Daar komt bij dat de bekende koperreserves zich slechts in enkele landen bevinden, zoals Chili, Peru en Congo. Deze geografische concentratie leidt tot zorgen over kwetsbare toeleveringsketens en geopolitieke risico’s.

Om de druk op de primaire koperproductie te verminderen is recycling cruciaal. Door koper terug te winnen uit afgedankte producten en weer in de toeleveringsketen te integreren, kan de vraag naar nieuw koper worden verminderd. En beleggen in recycling kan een aantrekkelijk alternatief zijn voor beleggen in nieuwe of bestaande kopermijnen. Voor de overgang naar een duurzame economie is koper onmisbaar, laat de koperproductie zelf dan ook zo duurzaam mogelijk zijn.