Ook beleggen met een Japan-scenario is niet zo somber

Een dergelijk scenario dramatisch zijn, want de Nikkei staat in 2022 31% onder de all time high van 29 december 1989. Ik heb het in onze podcast Voorkennis van 28 januari gehad over de onderbouwing van Grantham. Nu wil ik laten zien dat het niet zo afgrijselijk is als het lijkt.

Ik begin met een vraag: hoe groot is de kans dat een belegger die geen aandelen heeft, precies op de top van de markt 100% van zijn vermogen in aandelen belegt? Het koopmoment maakt heel veel uit, zo laat het voorbeeld van de Nikkei sinds eind 1989 zien. Als je twee jaar voor de top had gekocht, zou je rendement 56 procentpunt hoger zijn geweest dan als je op de top was ingestapt. Kocht je twee jaar na de top, dan was dit +51 procentpunt geweest. Bij vier jaar eerder en later is dit respectievelijk +137 en +92 procentpunt.

Spreiden met tijd

Wie in één keer een heel groot bedrag te beleggen heeft, doet er verstandig aan om de portefeuille over langere tijd op te bouwen. Het komt ook veel vaker voor dat beleggers elke maand een stuk van hun salaris in de markt steken dan dat ze de een groot bedrag ineens kunnen beleggen. Kijken we naar zo’n gespreide manier van beleggen over langere tijd, dan ziet het beeld er heel anders uit.

De gemiddelde stand van de Nikkei sinds 29 december 1989 is 17309, terwijl de huidige stand 27002 is. De belegger die elke maand hetzelfde bedrag in de Nikkei had gestoken, staat daarmee op een winst van 56%. Ten opzichte van iemand die all in is gegaan op de top is de outperformance 87 procentpunt.

Vermogen opbouwen

Dit rekenvoorbeeld laat zien dat zelfs als de westerse aandelenmarkten Japan achterna gaan, het voor jongeren nog steeds mogelijk is om om vermogen op te bouwen. En in de praktijk is het meestal nog een stuk beter dan in het bovenstaande rekenvoorbeeld. De kans dat een vijftiger een hoger salaris heeft dan iemand van twintig is reëel. Dit betekent dat wie stelselmatig 10% van het inkomen blijft beleggen, in de loop der tijd steeds hogere bedragen inlegt.

Lopen de aandelenwaarderingen de komende dertig jaar terug, dan koop je steeds meer aandelen tegen een steeds lagere waardering. Het gevolg is dat het rendement hoger zal zijn dan het voorbeeld waarin elke maand hetzelfde bedrag in de Nikkei wordt gestoken.

Sparen is geen optie

Volgens Grantham heeft het verleden geleerd dat beleggers de pijn van een bearmarkt van tientallen jaren niet aankunnen en uiteindelijk de handdoek in de ring gooien. Ik denk echter dat de meeste beleggers over voldoende kennis en verstand beschikken om gewoon gespreid te blijven beleggen. Sparen is geen optie. Want wat als Grantham het verkeerd ziet?