Interview: Ken Fisher geeft een beursoutlook voor de tweede jaarhelft

Ken Fisher is de oprichter van Fisher Investments. Hij is één van de bekendste gezichten in het beleggerslandschap.  Hij schreef tussen 1984 en 2017 elke week een column in het gezaghebbende tijdschrift Forbes. Fisher richtte Fisher Investments op in 1979. Het beheerde vermogen van Fisher Investments is inmiddels uitgegroeid tot 85 miljard. Deze 36 jaren hebben hem persoonlijk ook geen windeieren gelegd. Zijn vermogen is in deze jaren gegroeid van $250 naar $3,9 miljard. Hij schreef elf boeken. Wij hadden met hem een gesprek over het huidige beursklimaat.

Wat is uw belangrijkste advies aan de belegger?

‘Wat in de media komt, mag de belegger meteen vergeten. Dat is namelijk al ingeprijsd in de koersen. De belegger moet zich richten op wat de media niet haalt, want dat is nog niet ingeprijsd. Een voorbeeld: 2017 is het jaar waarin de onzekerheid aan het wegvallen is. Wanneer onzekerheid verdwijnt, stijgen de aandelenkoersen. De belegger moet dan aandelen kopen en niet de angst van de media volgen over bijvoorbeeld de Europese verkiezingen. Hij moet juist het tegenovergestelde doen. Dit voorbeeld is ook door te trekken naar individuele aandelen. PPG deed onlangs een vijandig bod op AkzoNobel. Akzo reageerde verkeerd. Het bedrijf had geld moeten lenen om PPG over te nemen. PPG heeft immers geen enkele beschermingsconstructie. De aanval is de beste verdediging. Wie denkt dat de overheid een bedrijf zal kunnen beschermen, is een dwaas.’

De markten blijven maar omhoog gaan. Wanneer draait deze markt?

‘Ik heb geen flauw idee, maar de top van deze bullmarkt zal niet in 2017 liggen. Het eerste kwartaal van het eerste jaar van een nieuwe Amerikaanse president staat model voor de prestaties van de financiële markten in de tweede helft van dat jaar. Dit geldt niet alleen voor de richting omhoog of naar beneden, maar ook voor welke sectoren de marktleiders zijn en of de aandelen in de VS de Europese leiden of andersom. Het eerste kwartaal was positief voor aandelen, dus de tweede helft van het jaar zal dat ook zijn. Eind 2017 ga ik nadenken over 2018. Ik richt mij in het tweede kwartaal op Amerikaanse technologie en op de Europese banken. Maar op indexgebied zullen de Europese aandelen beter presteren dan de Amerikaanse. Energie deed het slecht in het eerste kwartaal en daarom blijf ik daar van af voor de tweede helft van het jaar. Als ik moet gokken, dan denk ik dat wij nog vier jaar bullmarkt voor de boeg hebben. Bullmarkten beginnen met een heel sterke stijging. Vervolgens gaat het langzaam omhoog en in de laatste fase van de bullmarkt stijgen de koersen weer sterk. Zoals John Templeton zei: “Bullmarkten zijn geboren op pessimisme, gegroeid op scepticisme, zijn volwassen op optimisme en sterven op euforie.” De fase van euforie is nog niet voorbijgekomen.’

Amerikaanse aandelen zijn volgens een heleboel indicatoren extreem duur.

‘Deze indicatoren laten alleen zien wat er aan de hand is en niet wat er op de korte termijn staat te gebeuren. Een voorbeeld. In de jaren voor 1997 stegen de Amerikaanse aandelen sterk en lagen de waarderingen heel hoog. Maar wie in ‘97 verkocht, liep drie jaar aan spectaculaire stijgingen mis. Op de heel lange termijn maakt de waardering wel degelijk uit, maar op de korte termijn niet. Ik wil het komende jaar resultaat en niet pas over tien jaar. Er is nog een ander probleem. Niemand koopt voor de komende tien jaar. Mensen verkopen bij de crash omdat ze denken dat de wereld dit keer wel zal vergaan. Wil de belegger wel voor tien jaar beleggen, koop dan iets wat moeilijk te verkopen valt in een crisis, zoals vastgoed.’

De jaar-op-jaar-kredietgroei in de VS ligt weer onder de 2%. Sinds 1952 volgde daarop steeds een Amerikaanse recessie. Nu weer?

‘Dit keer zal de uitzondering zijn. Kijk naar de leidende indicatoren. Er zijn twee dingen waar men op moet letten. Allereerst: is de stand van de leidende indicatoren hoger of lager dan het langetermijngemiddelde? Ten tweede: is de indicator de afgelopen maanden gestegen of juist niet? Wanneer de indicatoren hoog en stijgend zijn, zoals nu, dan komt er geen Amerikaanse recessie.’

Hoe kijkt u aan tegen de rente?

‘De rente zal op de lange termijn niet stijgen. De enige manier waarop dat wel gebeurt, is wanneer de reële rente stijgt of als de inflatiecomponent in de rente stijgt. Bij de yieldcurve heb je de korte rentes en de lange rentes. De Amerikaanse centrale bank is bezig met het verhogen van de korte rente. Dit betekent dat de yieldcurve een vlakker verloop krijgt. In een wereld waar banken kort lenen en lang uitlenen, betekent een vlakkere yieldcurve dat banken minder gaan uitlenen. Geld uitlenen is niet anders dan de creatie van geld door een bank. Wanneer banken minder geld uitlenen, is er dus minder geldcreatie. Er komt dan dus geen hogere inflatie aan en de inflatiecomponent in de rente zal daarom niet stijgen. De lange rente in de Verenigde Staten zit wereldwijd in een competitie met de lange rentes in Japan, Duitsland of het Verenigd Koninkrijk. Dit houdt de lange rente laag. Los hiervan, de rente daalde in het eerste kwartaal en zal dus in ook in tweede helft van het jaar dalen.’

Wat vindt u van het extreme beleid van de wereldwijde centrale banken?

‘Bijna niemand snapt het. William McChesney Martin was de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank tussen 1951 en 1970. Hij zei dat wie aan het hoofd van de Fed komt te staan, een pil slikt die ervoor zorgt dat je alles vergeet wat je ooit geleerd hebt. Martin werd opgevolgd door Arthur Burns, volgens velen de man die het beste was opgeleid voor de functie. Aan het einde van zijn ambtsperiode kreeg Burns de vraag waarom hij allerlei dingen had gedaan waarvan hij altijd had gezegd dat hij dat nooit zou doen. Het antwoord van Burns was dat hij de pil van Martin had geslikt. Iedereen slikt die pil en daarom is elke centrale bankier dom!’

Kader: De gevolgen van het gebruik van de geldpers

Ken Fisher heeft een afwijkende mening over het gebruik van de geldpers door de centrale banken. De geldpers remt volgens Fisher de economische groei en brengt altijd deflatie. De geldpers creëert geld om daarmee langlopende obligaties te kopen. Dit zorgt voor een toename van de monetaire basis. Het is mogelijk dat banken dit geld omzetten in leningen. Maar dat gebeurt niet, want door alle aankopen van centrale banken is de lange rente verlaagd. Hierdoor is de yieldcurve afgevlakt, wat betekent dat de winstmarge van banken is verlaagd waardoor banken niet happig zijn om geld te creëren en het uit te lenen. Een renteverandering doet ook niets met de economie. Wanneer een businesscase wel succesvol is bij een rente van 0,75% en niet bij 1%, is het een heel slecht businessplan.

Lees ook: ‘Door de Blockchain zullen alle beurzen verdwijnen’

Wilt u op de hoogte blijven van alle actuele adviezen U kunt zich als abonnee aanmelden voor de alerts. Vink onderaan dit artikel het fonds aan of ga voor het volledige overzicht naar de alertspagina op onze website.