Column: The Big Short

Bankiers zijn hardleers, zo bleek vorige week uit de column van Jaap Barendregt op deze plek. Mocht u hier nog niet van overtuigd zijn, dan raad ik u aan het boek Dit kan niet waar zijn van Joris Luyendijk te lezen (met 306.866 exemplaren het bestverkochte boek van 2015).

Een van de zaken die mij uit dat boek zijn bijgebleven is de ‘Chinese Muur’ die bij banken moet voorkomen dat koersgevoelige informatie van de ene afdeling van de bank uitlekt naar een andere, iets dat volgens ingewijden onmogelijk is, hetgeen in Nederland al heeft geleid tot een rechtszaak tussen Kempen & Co en analist Teun Teeuwisse wegens het doorspelen van voorkennis.

Het beeld van bankiers als geldwolven wordt versterkt door films die waargebeurde verhalen tot leven brengen, zoals The Wolf of Wall Street. Voor wie niet genoeg kan krijgen van dit soort films, is er nu de verfilming van het op ware gebeurtenissen gestoelde boek The Big Short uit 2010. Op een relatief simpele en komische manier wordt in de film het reilen en zeilen van handelaren inzichtelijk gemaakt die de kredietcrisis zien aankomen. Ironisch genoeg vindt een deel van de film plaats in Ceasar’s Palace te Las Vegas, het gokwalhalla.

Amerikaanse filmproducenten hebben The Big Short verkozen tot beste film van 2015. Voor de Oscars, die op 28 februari worden uitgereikt, is de film vijfmaal genomineerd. Hij heeft inmiddels $60 mln aan omzet gegenereerd.

Beleggers die van het succes van de film willen profiteren, adviseer ik een belang te nemen in Viacom, de moedermaatschappij van Paramount Pictures die de film heeft geproduceerd. Ieder ander adviseer ik te investeren in een mooi avondje uit door zelf de film te gaan zien in de bioscoop.