De dogs voor 2015

De Dogs of the Dow is een fundamentele beleggingsstrategie die bekendheid verwierf door het boek Beating the Dow. Hierin laat Michael O’Higgings zien hoe beleggers op ludieke wijze de beurs kunnen kloppen.

Bij de Dogs of the Dow gaat het om de aandelen die aan het einde van het jaar het hoogste dividend bieden. Op basis van het uitgekeerde dividend van het afgelopen jaar en de slotkoersen van 31 december rangschikt u de dertig aandelen uit de Dow Jones op hun dividendrendement. Vervolgens koopt u aan het begin van het nieuwe kalenderjaar de tien aandelen met het hoogste dividendrendement en u houdt ze een jaar lang aan.

Beleggers die de dividendstrategie toepassen, zijn meteen ook verlost van het verkoopprobleem. Van te voren is bekend op welke datum en op grond waarvan de aandelenportefeuille herschikt moet worden.

Die mechanische aanpak levert uiteindelijk telkens een selectie van aandelen op die het jaar voordien achterop geraakten. Want hoe lager de koers, hoe hoger het dividendrendement. De onderliggende gedachte is hierbij dat die aandelen een inhaalslag zullen maken, waardoor zij  een beter dan gemiddeld rendement zouden moeten kunnen behalen.

De Dogs of the Dow-theorie is dus zo simpel als hij groot is, maar ook zo broos. De theorie is in de financiële wereld algemeen bekend. Het is ook een open deur dat de term dog niet staat voor hond. Op Wall Street wordt de Engelse term geassocieerd met achterblijver, maar in de omgangstaal is het een synoniem voor minderwaardig.

Verkapte waarschuwing

Het lijkt wel een verkapte waarschuwing aan het adres van de belegger. De mechanische selectiemethodiek neemt beleggers weliswaar de moeilijkste beslissingen uit handen, maar heeft ook zo zijn minpunten. Aan het begin van de financiële crisis dreven banken boven, vanwege het relatief hoge dividend dat in het daaropvolgende jaar vaak geschrapt werd. De laatste tijd zijn het de toeleveranciers uit de olie-industrie die op het dividend beknibbelen en zelfs passeren. Een ander nadeel is dat de Dogs of the Dow in tijden van euforie slechter presteren dan het marktgemiddelde.

Niettemin bezitten de Dogs of the Dow over een mooie staat van dienst. De dividendstrategie harkte exclusief transactiekosten tussen 1957 en 2010 een jaarrendement van 12,7 procent binnen, terwijl het jaargemiddelde van de Dow Jones inclusief dividend 10,1 procent bedraagt. Ook 2014 was een goed jaar voor de Dogs of the Dow. Het totaalrendement bedroeg vorig jaar 10,6 procent. Dat is 60 basispunten, zeg maar 0,6 procent, beter dan de indx, de Dow Jones.

De laatste jaren wordt de ludieke dividendstrategie ook steeds meer toegepast met Europese aandelen. Bijvoorbeeld aan de hand van de AEX of de Euro STOXX 50. Vorig jaar sprokkelden de Nederlandse dogs een rendement van 10,9 procent bijeen, versus 8,7 procent voor de AEX. De Europese variant harkte zelfs 16,6 procent binnen, terwijl het rendement van de Europese hoofdindex niet verder kwam dan vier procent.

De selecties voor 2015

Dit jaar zijn de Dogs van de Dow AT&T, Verizon, Chevron, McDonald’s, Pfizer, General Electric, Merck, Caterpillar, ExxonMobil en Coca Cola. Dat betekent dat Cisco, Intel en Microsoft het veld ruimden voor Caterpillar, Coca Cola en ExxonMobil.

De Nederlandse lijst bestaat Fugro, Delta Lloyd, Royal Dutch Shell, Unibail-Rodamco, Aegon, Unilever, DSM, Philips, Ahold en Wolters Kluwer. Een en ander houdt in dat Delta Lloyd, DSM en Philips de vrijgekomen plaatsen van Corio, Reed Elsevier en Ziggo hebben overgenomen.

Banco Santander, ENI, Repsol, Telefonica, GDF Suez, Total, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, Münchner Rück, Orange en AXA zijn de tien aandelen uit de Euro STOXX 50 met het hoogste dividendrendement per 31 december 2014. Hierdoor vallen vier oudgedienden Deutsche Telekom, Enel, E.ON en Unibail-Rodamco buiten de boot. En wel ten gunste van BBVA, Munich Re, Repsol en Telefonica.

Reuze benieuwd of de Dogs of the Dow-theorie dit jaar opnieuw opgaat. Afspraak begin 2016. @ Ivan Snurer

De Dogs of the Dow is een fundamentele beleggingsstrategie die bekendheid verwierf door het boek Beating the Dow. Hierin laat Michael O’Higgings zien hoe beleggers op ludieke wijze de beurs kunnen kloppen.

Bij de Dogs of the Dow gaat het om de aandelen die aan het einde van het jaar het hoogste dividend bieden. Op basis van het uitgekeerde dividend van het afgelopen jaar en de slotkoersen van 31 december rangschikt u de dertig aandelen uit de Dow Jones op hun dividendrendement. Vervolgens koopt u aan het begin van het nieuwe kalenderjaar de tien aandelen met het hoogste dividendrendement en u houdt ze een jaar lang aan.

Beleggers die de dividendstrategie toepassen, zijn meteen ook verlost van het verkoopprobleem. Van te voren is bekend op welke datum en op grond waarvan de aandelenportefeuille herschikt moet worden.

Die mechanische aanpak levert uiteindelijk telkens een selectie van aandelen op die het jaar voordien achterop geraakten. Want hoe lager de koers, hoe hoger het dividendrendement. De onderliggende gedachte is hierbij dat die aandelen een inhaalslag zullen maken, waardoor zij  een beter dan gemiddeld rendement zouden moeten kunnen behalen.

De Dogs of the Dow-theorie is dus zo simpel als hij groot is, maar ook zo broos. De theorie is in de financiële wereld algemeen bekend. Het is ook een open deur dat de term dog niet staat voor hond. Op Wall Street wordt de Engelse term geassocieerd met achterblijver, maar in de omgangstaal is het een synoniem voor minderwaardig.

Verkapte waarschuwing

Het lijkt wel een verkapte waarschuwing aan het adres van de belegger. De mechanische selectiemethodiek neemt beleggers weliswaar de moeilijkste beslissingen uit handen, maar heeft ook zo zijn minpunten. Aan het begin van de financiële crisis dreven banken boven, vanwege het relatief hoge dividend dat in het daaropvolgende jaar vaak geschrapt werd. De laatste tijd zijn het de toeleveranciers uit de olie-industrie die op het dividend beknibbelen en zelfs passeren. Een ander nadeel is dat de Dogs of the Dow in tijden van euforie slechter presteren dan het marktgemiddelde.

Niettemin bezitten de Dogs of the Dow over een mooie staat van dienst. De dividendstrategie harkte exclusief transactiekosten tussen 1957 en 2010 een jaarrendement van 12,7 procent binnen, terwijl het jaargemiddelde van de Dow Jones inclusief dividend 10,1 procent bedraagt. Ook 2014 was een goed jaar voor de Dogs of the Dow. Het totaalrendement bedroeg vorig jaar 10,6 procent. Dat is 60 basispunten, zeg maar 0,6 procent, beter dan de indx, de Dow Jones.

De laatste jaren wordt de ludieke dividendstrategie ook steeds meer toegepast met Europese aandelen. Bijvoorbeeld aan de hand van de AEX of de Euro STOXX 50. Vorig jaar sprokkelden de Nederlandse dogs een rendement van 10,9 procent bijeen, versus 8,7 procent voor de AEX. De Europese variant harkte zelfs 16,6 procent binnen, terwijl het rendement van de Europese hoofdindex niet verder kwam dan vier procent.

De selecties voor 2015

Dit jaar zijn de Dogs van de Dow AT&T, Verizon, Chevron, McDonald’s, Pfizer, General Electric, Merck, Caterpillar, ExxonMobil en Coca Cola. Dat betekent dat Cisco, Intel en Microsoft het veld ruimden voor Caterpillar, Coca Cola en ExxonMobil.

De Nederlandse lijst bestaat Fugro, Delta Lloyd, Royal Dutch Shell, Unibail-Rodamco, Aegon, Unilever, DSM, Philips, Ahold en Wolters Kluwer. Een en ander houdt in dat Delta Lloyd, DSM en Philips de vrijgekomen plaatsen van Corio, Reed Elsevier en Ziggo hebben overgenomen.

Banco Santander, ENI, Repsol, Telefonica, GDF Suez, Total, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, Münchner Rück, Orange en AXA zijn de tien aandelen uit de Euro STOXX 50 met het hoogste dividendrendement per 31 december 2014. Hierdoor vallen vier oudgedienden Deutsche Telekom, Enel, E.ON en Unibail-Rodamco buiten de boot. En wel ten gunste van BBVA, Munich Re, Repsol en Telefonica.

Reuze benieuwd of de Dogs of the Dow-theorie dit jaar opnieuw opgaat. Afspraak begin 2016. @ Ivan Snurer