Wachten op een excuus

Beleggers hebben er lang moeten op wachten dat het oude hoogterecord van de S&P 500 zou sneuvelen, maar inmiddels koerst de beursgraadmeter al een procent of zes boven de piek van oktober 2007.

De S&P 500 noteert dit jaar al 18 procent hoger, zonder een noemenswaardige correctie. Logisch dat sommigen het heet onder de voeten krijgen. Het is van 9 november 2012 geleden dat de index in een tijdspanne van drie dagen meer dan drie procent moest inleveren. En ook van 9 november 2011 dat de S&P 500 op een enkele dag meer dan drie procent verloor.

Al een paar weken rekenen sommige beleggers op een correctie. De praktijk leert dat turbulentie persistent is. Telkens wanneer een grote koersbeweging plaats heeft gevonden, is de kans groot dat over een langere periode grote schommelingen volgen. De onderstaande grafiek bewijst dat, maar het toont ook aan dat de laatste tijd de volatiliteit flink is afgenomen. Het einde van een kalme periode is vrij gemakkelijk te herkennen, door de scherpe koersdalingen. Het identificeren van het einde van een turbulente periode is een stuk moeilijker. Volatiliteit is vaak de exponent van extreme koersdalingen als gevolg van onverwachte gebeurtenissen en die laten zich eenmaal moeilijk voorspellen.

Het koersverloop van de VIX vertelt hetzelfde verhaal, maar leest veel gemakkelijker. De volatiliteitsindex van de S&P 500 peilt aan hand van aandelenopties de verwachte koersschommelingen van de index. Hoe groter de verwachte volatiliteit, hoe hoger de VIX en des te duurder opties zijn. Normaal schommelt de VIX tussen de 15 en de 25 punten. Wanneer beleggers zich weinig of geen zorgen maken, durft de index zelfs onder het niveau van 15 punten te zakken, maar zelfs dan is dit nog geen garantie dat er een nieuwe periode van lage volatiliteit aangebroken is.

Een blik op de grafiek leert dat marktpartijen momenteel geen grote koersuitslagen verwachten. De VIX dobbert rond de 13 punten. Op dit ogenblik wijst dus niets in de richting dat de aandelenmarkten in de komende weken hard onderuit zullen gaan. De VIX meet de verwachte volatiliteit voor de komende 30 dagen en het beweegt omgekeerd aan de S&P 500 omdat koersdalingen vaak met angst en paniek gepaard gaan, met als gevolg een hogere volatiliteit.

Wat zijn de factoren die roet in het beursfestijn kunnen gooien? Om te beginnen de eurocrisis. Hoewel marktpartijen inmiddels ervaren hebben dat de Europese Unie een traagwerkende organisatie is die de euro onvoorwaardelijk steunt, bestaat er nog altijd een kans dat de crisis oplaait doordat een kernland onverwacht in de problemen komt. Daarnaast is er Japan. Abenomics lijkt zijn vruchten af te werpen, maar het premierschap van Shinzo Abe draaide eerder al uit op een fiasco. In september 2007 gooide hij als premier na een jaar de handdoek in de ring. Ook de economische ontwikkelingen in de belangrijkste groeilanden of in de Verenigde Staten zelf kunnen de katalysator zijn die beleggers naar de uitgang duwt. En natuurlijk zijn er de beruchte zwarte zwanen, de onverwachte stoorzenders, maar die laten zich per definitie moeilijk voorspellen.

Het is gewoon wachten op een katalysator die beleggers naar de uitgang duwt. In die optiek is een call nooit verkeerd. Als de beurskoersen hard onderuit gaan, schiet de volatiliteit pijlsnel de hoogte in. De call oktober 25 op de VIX kost momenteel 1,45 dollar. Indien de volatiliteitsindex naar de 40 stijgt, is de optie 15 dollar waard. Dat verzacht de pijn behoorlijk mocht een crash zich voordoen. In het licht van de huidige beursklim hoeft een correctie van 15 procent nog niet het einde van de hausse te betekenen. Voor beleggers die hun kalmte weten te bewaren of die de boot gemist hebben, zijn dit uitgelezen momenten om goede aandelen aan spotprijzen te kopen. Het is dan wel cruciaal dat die correctie überhaupt wel komt! @ Ivan Snurer

Beleggers hebben er lang moeten op wachten dat het oude hoogterecord van de S&P 500 zou sneuvelen, maar inmiddels koerst de beursgraadmeter al een procent of zes boven de piek van oktober 2007.

De S&P 500 noteert dit jaar al 18 procent hoger, zonder een noemenswaardige correctie. Logisch dat sommigen het heet onder de voeten krijgen. Het is van 9 november 2012 geleden dat de index in een tijdspanne van drie dagen meer dan drie procent moest inleveren. En ook van 9 november 2011 dat de S&P 500 op een enkele dag meer dan drie procent verloor.

Al een paar weken rekenen sommige beleggers op een correctie. De praktijk leert dat turbulentie persistent is. Telkens wanneer een grote koersbeweging plaats heeft gevonden, is de kans groot dat over een langere periode grote schommelingen volgen. De onderstaande grafiek bewijst dat, maar het toont ook aan dat de laatste tijd de volatiliteit flink is afgenomen. Het einde van een kalme periode is vrij gemakkelijk te herkennen, door de scherpe koersdalingen. Het identificeren van het einde van een turbulente periode is een stuk moeilijker. Volatiliteit is vaak de exponent van extreme koersdalingen als gevolg van onverwachte gebeurtenissen en die laten zich eenmaal moeilijk voorspellen.

Het koersverloop van de VIX vertelt hetzelfde verhaal, maar leest veel gemakkelijker. De volatiliteitsindex van de S&P 500 peilt aan hand van aandelenopties de verwachte koersschommelingen van de index. Hoe groter de verwachte volatiliteit, hoe hoger de VIX en des te duurder opties zijn. Normaal schommelt de VIX tussen de 15 en de 25 punten. Wanneer beleggers zich weinig of geen zorgen maken, durft de index zelfs onder het niveau van 15 punten te zakken, maar zelfs dan is dit nog geen garantie dat er een nieuwe periode van lage volatiliteit aangebroken is.

Een blik op de grafiek leert dat marktpartijen momenteel geen grote koersuitslagen verwachten. De VIX dobbert rond de 13 punten. Op dit ogenblik wijst dus niets in de richting dat de aandelenmarkten in de komende weken hard onderuit zullen gaan. De VIX meet de verwachte volatiliteit voor de komende 30 dagen en het beweegt omgekeerd aan de S&P 500 omdat koersdalingen vaak met angst en paniek gepaard gaan, met als gevolg een hogere volatiliteit.

Wat zijn de factoren die roet in het beursfestijn kunnen gooien? Om te beginnen de eurocrisis. Hoewel marktpartijen inmiddels ervaren hebben dat de Europese Unie een traagwerkende organisatie is die de euro onvoorwaardelijk steunt, bestaat er nog altijd een kans dat de crisis oplaait doordat een kernland onverwacht in de problemen komt. Daarnaast is er Japan. Abenomics lijkt zijn vruchten af te werpen, maar het premierschap van Shinzo Abe draaide eerder al uit op een fiasco. In september 2007 gooide hij als premier na een jaar de handdoek in de ring. Ook de economische ontwikkelingen in de belangrijkste groeilanden of in de Verenigde Staten zelf kunnen de katalysator zijn die beleggers naar de uitgang duwt. En natuurlijk zijn er de beruchte zwarte zwanen, de onverwachte stoorzenders, maar die laten zich per definitie moeilijk voorspellen.

Het is gewoon wachten op een katalysator die beleggers naar de uitgang duwt. In die optiek is een call nooit verkeerd. Als de beurskoersen hard onderuit gaan, schiet de volatiliteit pijlsnel de hoogte in. De call oktober 25 op de VIX kost momenteel 1,45 dollar. Indien de volatiliteitsindex naar de 40 stijgt, is de optie 15 dollar waard. Dat verzacht de pijn behoorlijk mocht een crash zich voordoen. In het licht van de huidige beursklim hoeft een correctie van 15 procent nog niet het einde van de hausse te betekenen. Voor beleggers die hun kalmte weten te bewaren of die de boot gemist hebben, zijn dit uitgelezen momenten om goede aandelen aan spotprijzen te kopen. Het is dan wel cruciaal dat die correctie überhaupt wel komt! @ Ivan Snurer