Schuldreductie bittere noodzaak VS

Beleggers reageerden opgelucht dat de Amerikaanse politiek het land en daarmee feitelijk de hele wereld niet in het begrotingsravijn hebben laten vallen.

Dat de winsten beperkt bleven tot een procent of anderhalf tot twee heeft alles van doen met het feit dat de begrotingstekorten en staatsschuld van de Verenigde Staten ook na dit akkoord alleen maar verder zullen oplopen.

Schuldenplafond

Voor medio februari moet er een nieuwe deal gemaakt worden tussen de Democraten en Republikeinen over de voorwaarden waaronder het schuldenplafond van $16,4 triljard verhoogd kan worden.

Want dat de Verenigde Staten een hoger plafond nodig hebben staat buiten kijf.  Een belangrijk gedeelte van de Amerikaanse overheidsuitgaven zijn gebaseerd op gemaakte afspraken omtrent sociale voorzieningen, pensioentoekenningen en medische zorg. Alleen al door de vergrijzing lopen deze uitgaven op en valt daar lastig tegen op te bezuinigen.

In rijtje Spanje en Italië

Toch zullen de Amerikanen er aan moeten geloven. Er zal gesneden moeten worden in overheidsuitgaven. De huidige staatsschuld is groter dan het bruto binnenlands product (circa 107%), waarmee de Verenigde Staten zich prima laten vergelijken met landen als Spanje (staatsschuld circa 90% van bbp) en Italië (circa 125%). Bij de huidige deal lijkt het alsof de meeste Amerikanen bespaard blijven van belastingverhogingen, maar de rekening komt toch wel bij hen terecht. Al dan niet in de vorm van minder sociale voorzieningen.

De Republikeinen hebben al aangegeven het spel volgende maand hard te zullen spelen en fikse inkrimping van de overheidsuitgaven na te streven. In ieder geval willen zij de staatsschuld per saldo niet verder laten oplopen.

Timing wel goed

Het voordeel van deze deal is wel dat het de Amerikaanse economie korte tijd wat lucht geeft het ingezette herstel verder vorm te geven. De huizenmarkt en ook de arbeidsmarkt zit weer in de lift, al is het herstel nog altijd broos. Raakt de economie meer op stoom dan bezuinigt dat toch wat gemakkelijker.

Obama benadrukt nu dat ook hij inziet dat het beteugelen van de overheidsuitgaven de enige weg is naar een structureel herstel. Blijft echter de vraag of hij daar ook zo over denkt als hij aan de onderhandelingstafel zit.

Mogelijk dat hij wat 'geholpen' wordt door de kredietbeoordelaars. Zij zullen niet aarzelen de rating van de Verenigde Staten verder te verlagen indien het schuldenplafond te ver wordt opgerekt en daar geen afdoend begrotingsverhaal tegenover staat.

Nu heeft de vorige kredietverlaging de Verenigde Staten geen pijn gedaan. Sterker, de marktrente is alleen maar verder gedaald. Toch zal de weg van oplopende schulden het land een keer raken en moeten de schulden omlaag.

Beleggers reageerden opgelucht dat de Amerikaanse politiek het land en daarmee feitelijk de hele wereld niet in het begrotingsravijn hebben laten vallen.

Dat de winsten beperkt bleven tot een procent of anderhalf tot twee heeft alles van doen met het feit dat de begrotingstekorten en staatsschuld van de Verenigde Staten ook na dit akkoord alleen maar verder zullen oplopen.

Schuldenplafond

Voor medio februari moet er een nieuwe deal gemaakt worden tussen de Democraten en Republikeinen over de voorwaarden waaronder het schuldenplafond van $16,4 triljard verhoogd kan worden.

Want dat de Verenigde Staten een hoger plafond nodig hebben staat buiten kijf.  Een belangrijk gedeelte van de Amerikaanse overheidsuitgaven zijn gebaseerd op gemaakte afspraken omtrent sociale voorzieningen, pensioentoekenningen en medische zorg. Alleen al door de vergrijzing lopen deze uitgaven op en valt daar lastig tegen op te bezuinigen.

In rijtje Spanje en Italië

Toch zullen de Amerikanen er aan moeten geloven. Er zal gesneden moeten worden in overheidsuitgaven. De huidige staatsschuld is groter dan het bruto binnenlands product (circa 107%), waarmee de Verenigde Staten zich prima laten vergelijken met landen als Spanje (staatsschuld circa 90% van bbp) en Italië (circa 125%). Bij de huidige deal lijkt het alsof de meeste Amerikanen bespaard blijven van belastingverhogingen, maar de rekening komt toch wel bij hen terecht. Al dan niet in de vorm van minder sociale voorzieningen.

De Republikeinen hebben al aangegeven het spel volgende maand hard te zullen spelen en fikse inkrimping van de overheidsuitgaven na te streven. In ieder geval willen zij de staatsschuld per saldo niet verder laten oplopen.

Timing wel goed

Het voordeel van deze deal is wel dat het de Amerikaanse economie korte tijd wat lucht geeft het ingezette herstel verder vorm te geven. De huizenmarkt en ook de arbeidsmarkt zit weer in de lift, al is het herstel nog altijd broos. Raakt de economie meer op stoom dan bezuinigt dat toch wat gemakkelijker.

Obama benadrukt nu dat ook hij inziet dat het beteugelen van de overheidsuitgaven de enige weg is naar een structureel herstel. Blijft echter de vraag of hij daar ook zo over denkt als hij aan de onderhandelingstafel zit.

Mogelijk dat hij wat 'geholpen' wordt door de kredietbeoordelaars. Zij zullen niet aarzelen de rating van de Verenigde Staten verder te verlagen indien het schuldenplafond te ver wordt opgerekt en daar geen afdoend begrotingsverhaal tegenover staat.

Nu heeft de vorige kredietverlaging de Verenigde Staten geen pijn gedaan. Sterker, de marktrente is alleen maar verder gedaald. Toch zal de weg van oplopende schulden het land een keer raken en moeten de schulden omlaag.