Koffiedik kijken met Starbucks
Wie wil weten hoe het de Amerikaanse economie zal vergaan, moet naar koffieketen Starbucks kijken. Wie wil weten of de aandelenmarkten rijp zijn voor een correctie, moet alert zijn voor een scherpe daling van veilinghuis Sotheby’s.
Als de geschiedenis zich daadwerkelijk keer op keer herhaalt, dan kondigt de koersdaling van Starbucks in de Verenigde Staten een nieuwe stijging van de werkloosheid aan.
Wie de hausses en de baisses van het aandeel afmeet aan de ontwikkeling van het werkloosheidscijfer, ziet dat de Amerikaanse koffieketen vroegtijdig anticipeert op de economische gebeurtenissen in de Verenigde Staten.
De verklaring is plausibel. Wanneer het met de economie goed gaat, hebben consumenten meer geld te besteden en gaan ze eerder naar Starbucks om er van een kopje koffie te genieten.
Gaat het echter minder met economie, dan gaan consumenten minder en die nog komen, consumeren minder.
Hierdoor dalen niet alleen de omzet- en winstcijfers van Starbucks, ook de koers van het aandeel daalt.
Sotheby’s
Aan het koersverloop van Sotheby’s kun je niet alleen aflezen hoe de economie ervoor staat, het waarschuwt ook voor beurscorrecties. Het aandeel van het veilinghuis is hypercyclisch, een eigenschap dat weinig aandelen gegeven is. Het heeft de neiging extreem te pieken vlak voor een grote economische neergang.
Al 24 jaar noteert de koers van Sotheby’s grosso modo tussen de 5 en 55 dollar. Een opmerkelijk gegeven, zeker als je bedenkt dat het veilinghuis vooral zijn geld verdient aan de superrijken. Die ondervinden nauwelijks hinder van economische tegenwind zoals recessies en financiële crises en toch dendert het aandeel bij tijd en wijlen hard omlaag.
En ook hier is de verklaring is plausibel. In tijden van economische voorspoed neemt het aantal rijken toe. Sommigen worden zelfs superrijk. Op het einde van de hausse kopen de nieuwe rijken geen huizen, snelle auto’s of luxueuze jachten meer, want dat hebben ze al. Ze kopen statussymbolen die ze nog niet bezitten. Vaak is dat kunst. Zodra de economie de wind uit de zeilen verliest, merken veilinghuizen gespecialiseerd in überfrivole luxe dit als eerste.
Sotheby’s profiteert als geen ander van de gouden bergen in de kunstmarkt, waardoor het aandeel in de afgelopen 24 jaar vier scherpe pieken kon neerzetten. Telkens de koers van het veilinghuis hard onderuit ging, duidde dit op een terugval in de mondiale economie, waarop aandelenmarkten wereldwijd ruimschoots de tijd hadden om te anticiperen. De spreekwoordelijke uitzondering die de regel bevestigd is de piek van oktober 2007, toen waarschuwde het aandeel Sotheby’s de MSCI Wereld-index slechts veertien dagen van tevoren.
Toeval
Critici stellen wellicht terecht dat het louter op toeval berust. Bij beide aandelen is sprake van een opvallende gelijkenis. Hiermee is niet gezegd dat er een oorzakelijk verband bestaat. Laten we hopen dat de Amerikanen weer snel bij Starbucks koffie gaan lurken en de veilingmeesters van Sotheby’s weer volop kunst onder de hamer brengen.
Als de geschiedenis zich daadwerkelijk keer op keer herhaalt, dan kondigt de koersdaling van Starbucks in de Verenigde Staten een nieuwe stijging van de werkloosheid aan.
Wie de hausses en de baisses van het aandeel afmeet aan de ontwikkeling van het werkloosheidscijfer, ziet dat de Amerikaanse koffieketen vroegtijdig anticipeert op de economische gebeurtenissen in de Verenigde Staten.
De verklaring is plausibel. Wanneer het met de economie goed gaat, hebben consumenten meer geld te besteden en gaan ze eerder naar Starbucks om er van een kopje koffie te genieten.
Gaat het echter minder met economie, dan gaan consumenten minder en die nog komen, consumeren minder.
Hierdoor dalen niet alleen de omzet- en winstcijfers van Starbucks, ook de koers van het aandeel daalt.
Sotheby’s
Aan het koersverloop van Sotheby’s kun je niet alleen aflezen hoe de economie ervoor staat, het waarschuwt ook voor beurscorrecties. Het aandeel van het veilinghuis is hypercyclisch, een eigenschap dat weinig aandelen gegeven is. Het heeft de neiging extreem te pieken vlak voor een grote economische neergang.
Al 24 jaar noteert de koers van Sotheby’s grosso modo tussen de 5 en 55 dollar. Een opmerkelijk gegeven, zeker als je bedenkt dat het veilinghuis vooral zijn geld verdient aan de superrijken. Die ondervinden nauwelijks hinder van economische tegenwind zoals recessies en financiële crises en toch dendert het aandeel bij tijd en wijlen hard omlaag.
En ook hier is de verklaring is plausibel. In tijden van economische voorspoed neemt het aantal rijken toe. Sommigen worden zelfs superrijk. Op het einde van de hausse kopen de nieuwe rijken geen huizen, snelle auto’s of luxueuze jachten meer, want dat hebben ze al. Ze kopen statussymbolen die ze nog niet bezitten. Vaak is dat kunst. Zodra de economie de wind uit de zeilen verliest, merken veilinghuizen gespecialiseerd in überfrivole luxe dit als eerste.
Sotheby’s profiteert als geen ander van de gouden bergen in de kunstmarkt, waardoor het aandeel in de afgelopen 24 jaar vier scherpe pieken kon neerzetten. Telkens de koers van het veilinghuis hard onderuit ging, duidde dit op een terugval in de mondiale economie, waarop aandelenmarkten wereldwijd ruimschoots de tijd hadden om te anticiperen. De spreekwoordelijke uitzondering die de regel bevestigd is de piek van oktober 2007, toen waarschuwde het aandeel Sotheby’s de MSCI Wereld-index slechts veertien dagen van tevoren.
Toeval
Critici stellen wellicht terecht dat het louter op toeval berust. Bij beide aandelen is sprake van een opvallende gelijkenis. Hiermee is niet gezegd dat er een oorzakelijk verband bestaat. Laten we hopen dat de Amerikanen weer snel bij Starbucks koffie gaan lurken en de veilingmeesters van Sotheby’s weer volop kunst onder de hamer brengen.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.