Beursklim met de handrem op
Begin juni werd nog om zowat overal een correctie gevraagd. De Griekse verkiezingen, de negatieve berichten over de Chinese en Amerikaanse economie zorgden voor een sombere stemming. En wat deden de beurzen? Zij beklommen een muur van zorgen.
Naast de eurocrisis en de zorgen om de groeivertraging van de Chinese en Amerikaanse economieën kregen beleggers de voorbije weken nog meer slecht nieuws voor hun kiezen: Spaanse banken, de dure olie, een sluimerende recessie, de voedselcrisis. Met die stortvloed aan slechte berichten, zou je verwachten dat beleggers aandelen definitief de rug toekeren.
En wat blijkt? De AEX noteert sinds het dieptepunt van begin juni bijna 20 procent hoger. De hoofdindex is nog maar 1 punt verwijderd van de piek van medio maart. De klim van de Nederlandse beursgraadmeter staat niet op zich, noch is het een typisch Europees fenomeen. De voorbije weken stegen ook de koersen op Wall Street aanzienlijk.
Er zijn steeds meer signalen dat de economische indicatoren uit de Verenigde Staten verbeteren. Vrijdag bleek dat het vertrouwen van de Amerikaanse consument opnieuw groeit, dat het aantal bouwaanvragen opnieuw toegenomen is, dat de voorlopende conjunctuurindicator van de Conference Board opnieuw stijgt. Ook computerbedrijf Apple bereikte op basis van stijgende verwachtingen afgelopen vrijdag een nieuwe recordkoers.
Het lijkt wel dat beleggers sinds begin juni hun roze bril hebben opgezet. Na vijf jaar van ellende zet eindelijk het herstel op de Amerikaanse huizenmarkt door. Toegegeven de Chinese economie groeit minder hard, maar wat heet traag? Heel wat landen tekenen maar al te graag voor de zogenaamd lage Chinese groeicijfers.
Daarnaast groeit ook de politieke wil om de Europese schuldencrisis op te lossen. Mario Draghi verlichtte eind juli met stoere taal de druk op de eurozone. De Europese Centrale Bank is vastbesloten om de euro te redden, maar Europa zoekt nog steeds naar een formule om de eurozone te redden. Wel dreigen enkele Duitse, Finse en Oostenrijkse politici met het afslanken van de eurozone, maar daarmee stel je het lidmaatschap van elk euroland in vraag.
Ondanks alle malaise zijn de waarderingen van Europese effectenmarkten helemaal niet overdreven. In vergelijking met hun recordstand in de afgelopen 20 jaar zijn de meeste zelfs redelijk geprijsd. Ze zijn echter niet meer zo goedkoop als in 2008, toen Europese bedrijven recordwinsten boekten.
Aandelen zijn tegenover obligaties wel spotgoedkoop. Het verschil tussen de couponrente op staatspapieren en het dividendrendement is groot. Op nieuwe 10-jaars leningen betaalt de Nederlandse overheid een vaste vergoeding van jaarlijks 1,86 procent. Nederlandse aandelen daarentegen betalen gemiddeld 4 procent. Die vergoeding ligt echter niet vast. Het rendement hangt af van de ontwikkeling van de winst. In de regel stijgt die over een periode van tien jaar en in het zog daarvan verhogen bedrijven ook het dividend.
Steeds meer partijen beseffen dat aandelen aantrekkelijker zijn dan obligaties. In het huidig economische klimaat is het voor institutionele beleggers niet evident om de stap naar aandelen en vooral naar Europese aandelen te zetten. Velen keken in de voorbije weken vol ongeloof naar de beursklim. In afwachting op bevestiging, op duidelijke signalen beleggen zij mondjesmaat, als het ware met de handrem op. Immers als de berichtgeving negatiever wordt, dan slaat het sentiment op de markten zo om en blijft van de zogenaamde risk-on modus weinig over.
Er wordt wel eens gezegd dat beurzen beklimmen een muur van zorgen, maar zodra de grote partijen als pensioenfondsen en verzekeraars opnieuw oog krijgen voor tegenvallende economische berichten, doen beleggers er goed aan hun winst snel te verzilveren. Vooral bij de aandelen die sinds het dieptepunt van begin juni het hardst gestegen zijn.
Naast de eurocrisis en de zorgen om de groeivertraging van de Chinese en Amerikaanse economieën kregen beleggers de voorbije weken nog meer slecht nieuws voor hun kiezen: Spaanse banken, de dure olie, een sluimerende recessie, de voedselcrisis. Met die stortvloed aan slechte berichten, zou je verwachten dat beleggers aandelen definitief de rug toekeren.
En wat blijkt? De AEX noteert sinds het dieptepunt van begin juni bijna 20 procent hoger. De hoofdindex is nog maar 1 punt verwijderd van de piek van medio maart. De klim van de Nederlandse beursgraadmeter staat niet op zich, noch is het een typisch Europees fenomeen. De voorbije weken stegen ook de koersen op Wall Street aanzienlijk.
Er zijn steeds meer signalen dat de economische indicatoren uit de Verenigde Staten verbeteren. Vrijdag bleek dat het vertrouwen van de Amerikaanse consument opnieuw groeit, dat het aantal bouwaanvragen opnieuw toegenomen is, dat de voorlopende conjunctuurindicator van de Conference Board opnieuw stijgt. Ook computerbedrijf Apple bereikte op basis van stijgende verwachtingen afgelopen vrijdag een nieuwe recordkoers.
Het lijkt wel dat beleggers sinds begin juni hun roze bril hebben opgezet. Na vijf jaar van ellende zet eindelijk het herstel op de Amerikaanse huizenmarkt door. Toegegeven de Chinese economie groeit minder hard, maar wat heet traag? Heel wat landen tekenen maar al te graag voor de zogenaamd lage Chinese groeicijfers.
Daarnaast groeit ook de politieke wil om de Europese schuldencrisis op te lossen. Mario Draghi verlichtte eind juli met stoere taal de druk op de eurozone. De Europese Centrale Bank is vastbesloten om de euro te redden, maar Europa zoekt nog steeds naar een formule om de eurozone te redden. Wel dreigen enkele Duitse, Finse en Oostenrijkse politici met het afslanken van de eurozone, maar daarmee stel je het lidmaatschap van elk euroland in vraag.
Ondanks alle malaise zijn de waarderingen van Europese effectenmarkten helemaal niet overdreven. In vergelijking met hun recordstand in de afgelopen 20 jaar zijn de meeste zelfs redelijk geprijsd. Ze zijn echter niet meer zo goedkoop als in 2008, toen Europese bedrijven recordwinsten boekten.
Aandelen zijn tegenover obligaties wel spotgoedkoop. Het verschil tussen de couponrente op staatspapieren en het dividendrendement is groot. Op nieuwe 10-jaars leningen betaalt de Nederlandse overheid een vaste vergoeding van jaarlijks 1,86 procent. Nederlandse aandelen daarentegen betalen gemiddeld 4 procent. Die vergoeding ligt echter niet vast. Het rendement hangt af van de ontwikkeling van de winst. In de regel stijgt die over een periode van tien jaar en in het zog daarvan verhogen bedrijven ook het dividend.
Steeds meer partijen beseffen dat aandelen aantrekkelijker zijn dan obligaties. In het huidig economische klimaat is het voor institutionele beleggers niet evident om de stap naar aandelen en vooral naar Europese aandelen te zetten. Velen keken in de voorbije weken vol ongeloof naar de beursklim. In afwachting op bevestiging, op duidelijke signalen beleggen zij mondjesmaat, als het ware met de handrem op. Immers als de berichtgeving negatiever wordt, dan slaat het sentiment op de markten zo om en blijft van de zogenaamde risk-on modus weinig over.
Er wordt wel eens gezegd dat beurzen beklimmen een muur van zorgen, maar zodra de grote partijen als pensioenfondsen en verzekeraars opnieuw oog krijgen voor tegenvallende economische berichten, doen beleggers er goed aan hun winst snel te verzilveren. Vooral bij de aandelen die sinds het dieptepunt van begin juni het hardst gestegen zijn.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.