Historische rendementen als toekomstvoorspeller

Een van de belangrijkste dingen die een belegger leert is dat de gemiddelde of recente hoogte van het rendement op een bepaalde belegging niet tot nauwelijks een voorspellende gave heeft. De Finse beleggingsexpert Antti Ilmanen heeft ontdekt dat de wijze waarop het huidige rendement tot stand komt wel degelijk iets zegt over het niveau waarop beleggers in de toekomst mogen hopen.

In zijn boek ‘Expected Returns’ analyseert hij dat het verwachte rendement op vastrentende waarden bepaald kan worden door het rendement op tienjarige staatsobligaties te compenseren voor de verwachte inflatie. Het verwachte rendement op aandelen kan volgens Ilmanen bepaald worden door de Shiller koers-winstverhouding (de waardering op basis van behaalde winsten over de afgelopen tien jaar) te combineren met het huidige dividendrendement en de verwachte dividendtoename over de komende jaren).

Slecht rendement opkrikken

Het goede nieuws is dat deze methode sinds 1900 een redelijk accurate voorspelling oplevert voor het gemiddelde reële rendement van een portefeuille die voor 40% uit obligaties en voor 60% uit aandelen bestaat over de volgende tien jaar. Het slechte nieuws is dat het verwachte rendement nog nooit zo laag heeft gelegen als nu.

In de vorige eeuw voorspelde de Ilmanen-methode een reëel rendement van gemiddeld 5%. Dat betekent dat een belegger 5% meer verdiende dan de geldende inflatie. In de jaren negentig hebben de stijgende aandelenkoersen echter het dividendrendement en de Shiller k/w onder druk gezet, terwijl de rente op (Amerikaanse) staatsobligaties geleidelijk is gedaald. Die daling heeft zich sinds 2000 doorgezet en momenteel komt het verwachte toekomstige rendement volgens Ilmanen op slechts 2,5%.

In zijn ogen zijn er echter verschillende manieren om dat percentage op te krikken tot een voor veel beleggers acceptabel niveau. Het werkterrein kan bijvoorbeeld uitgebreid worden van staatsobligaties en aandelen naar bedrijfsobligaties en alternatieve beleggingen. Daarnaast pleit Ilmanen ervoor om meer speciale tactieken toe te passen om in te spelen op grotere schommelingen van de volatiliteit, op het bovengemiddelde rendement van waardebeleggen en op de zogenaamde carry trade.

Een van de belangrijkste dingen die een belegger leert is dat de gemiddelde of recente hoogte van het rendement op een bepaalde belegging niet tot nauwelijks een voorspellende gave heeft. De Finse beleggingsexpert Antti Ilmanen heeft ontdekt dat de wijze waarop het huidige rendement tot stand komt wel degelijk iets zegt over het niveau waarop beleggers in de toekomst mogen hopen.

In zijn boek ‘Expected Returns’ analyseert hij dat het verwachte rendement op vastrentende waarden bepaald kan worden door het rendement op tienjarige staatsobligaties te compenseren voor de verwachte inflatie. Het verwachte rendement op aandelen kan volgens Ilmanen bepaald worden door de Shiller koers-winstverhouding (de waardering op basis van behaalde winsten over de afgelopen tien jaar) te combineren met het huidige dividendrendement en de verwachte dividendtoename over de komende jaren).

Slecht rendement opkrikken

Het goede nieuws is dat deze methode sinds 1900 een redelijk accurate voorspelling oplevert voor het gemiddelde reële rendement van een portefeuille die voor 40% uit obligaties en voor 60% uit aandelen bestaat over de volgende tien jaar. Het slechte nieuws is dat het verwachte rendement nog nooit zo laag heeft gelegen als nu.

In de vorige eeuw voorspelde de Ilmanen-methode een reëel rendement van gemiddeld 5%. Dat betekent dat een belegger 5% meer verdiende dan de geldende inflatie. In de jaren negentig hebben de stijgende aandelenkoersen echter het dividendrendement en de Shiller k/w onder druk gezet, terwijl de rente op (Amerikaanse) staatsobligaties geleidelijk is gedaald. Die daling heeft zich sinds 2000 doorgezet en momenteel komt het verwachte toekomstige rendement volgens Ilmanen op slechts 2,5%.

In zijn ogen zijn er echter verschillende manieren om dat percentage op te krikken tot een voor veel beleggers acceptabel niveau. Het werkterrein kan bijvoorbeeld uitgebreid worden van staatsobligaties en aandelen naar bedrijfsobligaties en alternatieve beleggingen. Daarnaast pleit Ilmanen ervoor om meer speciale tactieken toe te passen om in te spelen op grotere schommelingen van de volatiliteit, op het bovengemiddelde rendement van waardebeleggen en op de zogenaamde carry trade.