Genoeg kansen voor stock-pickers

 ‘If you spend more than 13 minutes analyzing economic and market forecasts, you've wasted 10 minutes.’ De vermaarde belegger Peter Lynch wist het al lang: de economie laat zich moeilijk voorspellen, zodat het voor beleggers weinig zin heeft om de wekelijkse stortvloed aan macro-economische data uit te pluizen.

In plaats daarvan richtte hij zich op de fundamentals van een onderneming en negeerde hij de kortetermijnfluctuaties van de beurs. Dit heeft hem geen windeieren gelegd. Onder zijn leiding behaalde het Fidelity Magellan Fund over de periode 1977-1990 een rendement van gemiddeld 29% per jaar. Daarmee liet hij de S&P 500 in 11 van deze 13 jaren achter zich.

Toch wordt de beurs meer dan ooit gedreven door macro-economische ontwikkelingen. Volgens Standard Life Investments steeg in september 2011 de correlatie tussen individuele aandelen in de Verenigde Staten daardoor naar 71%, het hoogste niveau sinds decennia.

Weliswaar is het heel normaal dat de correlatie tussen individuele aandelen scherp omhoog gaat in tijden waarin de beurs scherp daalt, maar vorig jaar leken beleggers dus nauwelijks meer onderscheid te maken tussen de onderliggende fundamentals van bedrijven.

Structurele verandering gedrag beleggers

De Britse vermogensbeheerder schrijft de hoge correlatie toe aan een structurele verandering in het gedrag van beleggers. Steeds vaker nemen zij posities in op basis van een macro-economische visie dan wel om macrorisico’s af te dekken.

En de sterke groei van Exchange Traded Funds (ETF’s) heeft daaraan bijgedragen, want met een ETF kunnen beleggers tegen lage kosten snel in en uit de markt stappen. Sinds 2007 is er voor meer dan $400 miljard aan nieuw kapitaal in ETF’s gestoken. Tegelijkertijd stroomde er ruim $500 miljard uit traditionele long-only aandelenfondsen.

Verder mogen ook macro hedgefondsen en absolute return fondsen zich de afgelopen jaren verheugen onder een forse instroom van nieuwe gelden. Ook dit heeft eraan bijgedragen dat steeds meer geld zijn weg vindt in de aandelenmarkten op basis van macro-economische veronderstellingen.

Kans op onder- of overwaardering neemt toe

Stock pickers kunnen van deze trend profiteren, want als beleggers alle aandelen op een hoop gooien neemt de kans op onder- of overwaardering van individuele fondsen alleen maar toe.

Op een gegeven moment zal de markt dat recht zetten. Aandelenkoersen mogen immers op korte termijn beïnvloed worden door het heersende macro-sentiment, op lange termijn is het toch echt de gang van zaken bij de onderliggende bedrijven die de richting van de aandelenkoersen bepaalt.

Ook vorig jaar bleek een bottom-up selectie van individuele aandelen de juiste aanpak, ondanks alle tumult op de financiële markten en de sterk gestegen correlatie. Defensieve fondsen deden het in dit klimaat vanzelfsprekend beter dan cyclische fondsen, maar zelfs in de cyclische sectoren lieten de vijf best presterende aandelen het gemiddelde rendement in de sector ver achter zich.

Als voorbeeld wijst Standard Life Investments op de koersontwikkeling van Mastercard, dat niet bepaald een defensief aandeel is maar toch dankzij bedrijfsspecifieke ontwikkelingen het jaar met een koerswinst van 67% afsloot.

Voor beleggers is het dus zaak om zich niet al te zeer te laten afleiden door macrocijfers. Uiteindelijk komt het aan op de selectie van de juiste aandelen, die tegen een gunstige prijs aan te schaffen en vervolgens geduld uit te oefenen. Grote kans dat u het dan op de lange termijn beter doet dan het gemiddelde. 

 ‘If you spend more than 13 minutes analyzing economic and market forecasts, you've wasted 10 minutes.’ De vermaarde belegger Peter Lynch wist het al lang: de economie laat zich moeilijk voorspellen, zodat het voor beleggers weinig zin heeft om de wekelijkse stortvloed aan macro-economische data uit te pluizen.

In plaats daarvan richtte hij zich op de fundamentals van een onderneming en negeerde hij de kortetermijnfluctuaties van de beurs. Dit heeft hem geen windeieren gelegd. Onder zijn leiding behaalde het Fidelity Magellan Fund over de periode 1977-1990 een rendement van gemiddeld 29% per jaar. Daarmee liet hij de S&P 500 in 11 van deze 13 jaren achter zich.

Toch wordt de beurs meer dan ooit gedreven door macro-economische ontwikkelingen. Volgens Standard Life Investments steeg in september 2011 de correlatie tussen individuele aandelen in de Verenigde Staten daardoor naar 71%, het hoogste niveau sinds decennia.

Weliswaar is het heel normaal dat de correlatie tussen individuele aandelen scherp omhoog gaat in tijden waarin de beurs scherp daalt, maar vorig jaar leken beleggers dus nauwelijks meer onderscheid te maken tussen de onderliggende fundamentals van bedrijven.

Structurele verandering gedrag beleggers

De Britse vermogensbeheerder schrijft de hoge correlatie toe aan een structurele verandering in het gedrag van beleggers. Steeds vaker nemen zij posities in op basis van een macro-economische visie dan wel om macrorisico’s af te dekken.

En de sterke groei van Exchange Traded Funds (ETF’s) heeft daaraan bijgedragen, want met een ETF kunnen beleggers tegen lage kosten snel in en uit de markt stappen. Sinds 2007 is er voor meer dan $400 miljard aan nieuw kapitaal in ETF’s gestoken. Tegelijkertijd stroomde er ruim $500 miljard uit traditionele long-only aandelenfondsen.

Verder mogen ook macro hedgefondsen en absolute return fondsen zich de afgelopen jaren verheugen onder een forse instroom van nieuwe gelden. Ook dit heeft eraan bijgedragen dat steeds meer geld zijn weg vindt in de aandelenmarkten op basis van macro-economische veronderstellingen.

Kans op onder- of overwaardering neemt toe

Stock pickers kunnen van deze trend profiteren, want als beleggers alle aandelen op een hoop gooien neemt de kans op onder- of overwaardering van individuele fondsen alleen maar toe.

Op een gegeven moment zal de markt dat recht zetten. Aandelenkoersen mogen immers op korte termijn beïnvloed worden door het heersende macro-sentiment, op lange termijn is het toch echt de gang van zaken bij de onderliggende bedrijven die de richting van de aandelenkoersen bepaalt.

Ook vorig jaar bleek een bottom-up selectie van individuele aandelen de juiste aanpak, ondanks alle tumult op de financiële markten en de sterk gestegen correlatie. Defensieve fondsen deden het in dit klimaat vanzelfsprekend beter dan cyclische fondsen, maar zelfs in de cyclische sectoren lieten de vijf best presterende aandelen het gemiddelde rendement in de sector ver achter zich.

Als voorbeeld wijst Standard Life Investments op de koersontwikkeling van Mastercard, dat niet bepaald een defensief aandeel is maar toch dankzij bedrijfsspecifieke ontwikkelingen het jaar met een koerswinst van 67% afsloot.

Voor beleggers is het dus zaak om zich niet al te zeer te laten afleiden door macrocijfers. Uiteindelijk komt het aan op de selectie van de juiste aandelen, die tegen een gunstige prijs aan te schaffen en vervolgens geduld uit te oefenen. Grote kans dat u het dan op de lange termijn beter doet dan het gemiddelde.