Gevaar komt uit het Oosten
De beurs reageerde er nauwelijks op, maar het feit dat de Duitse buitenlandse industriële orders in januari met 5,5% zijn gedaald is toch wel zorgelijk.
Duitsland is de motor van de Europese economie. De Duitse economie draait voor een belangrijk gedeelte op de export.
Vooral Aziaten zijn gek op de Deutsche gründlichkeit en kopen massaal machines en auto's van de bekende Duitse merken.Met nameChina kan er wat van.
Fabrieksorders
De Duitse fabrieksorders bleken in de maand januari op maandbasis met 2,7% te zijn gedaald. Totaal onverwacht. Er was zelfs op een stijging gerekend van 0,7%.
Nu willen dergelijke cijfers maand op maand nogal eens verschillen en komen de voorspellingen lang niet altijd uit, maar eenzo groot verschil tussen verwachting en werkelijke uitkomst is uitzonderlijk.
De binnenlandse orders lieten nog wel een stijging zien van 0,9%. Het verval zit zoals gezegd bij de buitenlandse vraag. Het cijfer over december 2011 werd ook licht neerwaarts aangepast van 1,7% groei naar 1,6% groei. Minder orders betekent minder productie in de toekomst.
China boosdoener
Vooral China lijkt de boosdoener en dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Wat Duitsland is voor Europa, is China voor de wereldeconomie: de economische motor.
China kent zo zijn eigen problemen. Afgelopen week liet het land weten voor dit jaar te rekenen op een economische groei van 7,5%. Mocht dat uitkomen, dan spreken we over de laagste groei in 20 jaar.
Overigens valt nog te bezien hoe de groei werkelijk uitpakt, want sinds 2005 streeft China officieel naar een groei van 8%. In werkelijkheid kwam de groei daar ruim boven uit.
China zou wel harder willen groeien, maar extra stimuli zullen de inflatie te veel aanjagen, wat ongunstig is voor de groei op de lange termijn.
De inflatie in China is al langere tijd te hoog, eigenlijk uitsluitend toe te schrijven aan hoge voedselprijzen.
Nu is de verwachting dat de inflatie in China de komende maanden stevig zal kunnen dalen tot ruim onder de 4%, omdat de voedselprijzen zijn gezakt.
Op zich zou dat China meer ruimte geven voor stimuleringsmaatregelen, maar blijkbaar durven de Chinese autoriteiten het niet aan.
Chinese schuldencrisis
China heeft de economie de afgelopen twee jaar behoorlijk gestimuleerd door de kredietverlening aan te jagen. Vooral Chinese lokale overheden hebben massaal goedkoop geld geleend en daarvoor niet altijd even rendabele infrastructurele werken mee gefinancierd.
Geschat wordt dat de schulden van Chinese lokale overheden al circa 50% van het bbp uitmaken.
Alleen al hierdoor kan China het zich niet permitteren de economie abrupt te laten afkoelen. De schulden zouden dan immers ondraaglijk worden en China zou een financiële crisis niet meer kunnen ontwijken.
Op extra stimuleringsmaatregelen via meer kredietverlening zit ook niemand te wachten, gezien de huidige schuldenlast.
De Chinese autoriteiten doen er op zich goed aan een lager groeicijfer na te streven, teneinde een zachte landing te bewerkstelligen.
Appreciatie yuan
China wil meer groeien via eigen binnenlandse bestedingen. Een lage inflatie kan daarbij helpen, omdat dit direct de koopkracht van de burgers verhoogt.
Verder zou China toch moeten gaan denken aan een behoorlijke appreciatie van de eigen valuta, de yuan. Dat maakt goederen uit het buitenland goedkoper en remt daarmee ook de binnenlandse inflatie. Duitsland zal daar wat betreft zijn export niet ontevreden over zijn.
Een duurdere eigen valuta zet echter ook een rem op de Chinese export, die waarschijnlijk al onder druk zal komen door alle problemen in Europa.
Een stevige appreciatie van de yuan lijkt dan ook nog te veel gevraagd. Eerst moeten de Chinese binnenlandse bestedingen het stokje van de export gaan overnemen.
Binnenlandse bestedingen
China moet daar werk van maken, bijvoorbeeld door de ontwikkeling van een goed sociaal zekerheidsstelsel en goede gezondheidssector. Mensen hoeven dan minder geld op zij te zetten voor tijden van tegenspoed, wat de consumptie ten goede kan komen.
En wat Duitsland betreft zal ook dit land de aandacht nog meer moeten verleggen naar de binnenlandse consumptie. Hoewel de Duitse consument het goed doet.
Uiteindelijk moet dat de weg voor landen zijn naar een structurele economische groei. Gevaar uit het Oosten, maar voor de lange termijn moet dit ook juist kansen scheppen.
Duitsland is de motor van de Europese economie. De Duitse economie draait voor een belangrijk gedeelte op de export.
Vooral Aziaten zijn gek op de Deutsche gründlichkeit en kopen massaal machines en auto's van de bekende Duitse merken.Met nameChina kan er wat van.
Fabrieksorders
De Duitse fabrieksorders bleken in de maand januari op maandbasis met 2,7% te zijn gedaald. Totaal onverwacht. Er was zelfs op een stijging gerekend van 0,7%.
Nu willen dergelijke cijfers maand op maand nogal eens verschillen en komen de voorspellingen lang niet altijd uit, maar eenzo groot verschil tussen verwachting en werkelijke uitkomst is uitzonderlijk.
De binnenlandse orders lieten nog wel een stijging zien van 0,9%. Het verval zit zoals gezegd bij de buitenlandse vraag. Het cijfer over december 2011 werd ook licht neerwaarts aangepast van 1,7% groei naar 1,6% groei. Minder orders betekent minder productie in de toekomst.
China boosdoener
Vooral China lijkt de boosdoener en dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Wat Duitsland is voor Europa, is China voor de wereldeconomie: de economische motor.
China kent zo zijn eigen problemen. Afgelopen week liet het land weten voor dit jaar te rekenen op een economische groei van 7,5%. Mocht dat uitkomen, dan spreken we over de laagste groei in 20 jaar.
Overigens valt nog te bezien hoe de groei werkelijk uitpakt, want sinds 2005 streeft China officieel naar een groei van 8%. In werkelijkheid kwam de groei daar ruim boven uit.
China zou wel harder willen groeien, maar extra stimuli zullen de inflatie te veel aanjagen, wat ongunstig is voor de groei op de lange termijn.
De inflatie in China is al langere tijd te hoog, eigenlijk uitsluitend toe te schrijven aan hoge voedselprijzen.
Nu is de verwachting dat de inflatie in China de komende maanden stevig zal kunnen dalen tot ruim onder de 4%, omdat de voedselprijzen zijn gezakt.
Op zich zou dat China meer ruimte geven voor stimuleringsmaatregelen, maar blijkbaar durven de Chinese autoriteiten het niet aan.
Chinese schuldencrisis
China heeft de economie de afgelopen twee jaar behoorlijk gestimuleerd door de kredietverlening aan te jagen. Vooral Chinese lokale overheden hebben massaal goedkoop geld geleend en daarvoor niet altijd even rendabele infrastructurele werken mee gefinancierd.
Geschat wordt dat de schulden van Chinese lokale overheden al circa 50% van het bbp uitmaken.
Alleen al hierdoor kan China het zich niet permitteren de economie abrupt te laten afkoelen. De schulden zouden dan immers ondraaglijk worden en China zou een financiële crisis niet meer kunnen ontwijken.
Op extra stimuleringsmaatregelen via meer kredietverlening zit ook niemand te wachten, gezien de huidige schuldenlast.
De Chinese autoriteiten doen er op zich goed aan een lager groeicijfer na te streven, teneinde een zachte landing te bewerkstelligen.
Appreciatie yuan
China wil meer groeien via eigen binnenlandse bestedingen. Een lage inflatie kan daarbij helpen, omdat dit direct de koopkracht van de burgers verhoogt.
Verder zou China toch moeten gaan denken aan een behoorlijke appreciatie van de eigen valuta, de yuan. Dat maakt goederen uit het buitenland goedkoper en remt daarmee ook de binnenlandse inflatie. Duitsland zal daar wat betreft zijn export niet ontevreden over zijn.
Een duurdere eigen valuta zet echter ook een rem op de Chinese export, die waarschijnlijk al onder druk zal komen door alle problemen in Europa.
Een stevige appreciatie van de yuan lijkt dan ook nog te veel gevraagd. Eerst moeten de Chinese binnenlandse bestedingen het stokje van de export gaan overnemen.
Binnenlandse bestedingen
China moet daar werk van maken, bijvoorbeeld door de ontwikkeling van een goed sociaal zekerheidsstelsel en goede gezondheidssector. Mensen hoeven dan minder geld op zij te zetten voor tijden van tegenspoed, wat de consumptie ten goede kan komen.
En wat Duitsland betreft zal ook dit land de aandacht nog meer moeten verleggen naar de binnenlandse consumptie. Hoewel de Duitse consument het goed doet.
Uiteindelijk moet dat de weg voor landen zijn naar een structurele economische groei. Gevaar uit het Oosten, maar voor de lange termijn moet dit ook juist kansen scheppen.
Peter Schutte
Peter Schutte (1969), econoom met afstudeerrichting monetaire economie, is sinds 1996 werkzaam in de financiële journalistiek. In deze hoedanigheid heeft hij zich altijd beziggehouden met het geven van aandelenadviezen. Sinds 2011 werkt hij op freelancebasis voor Beleggers Belangen, waarvoor hij actief bedrijven in de transport- en logistieke sector volgt. Peter is verder gespecialiseerd in Nederlandse small- en midcaps, waarvan hij regelmatig bestuurders interviewt. Daarnaast schrijft hij over macro-economische en monetaire ontwikkelingen. Peter is zelf een actief belegger, iets wat hij als een voorwaarde beschouwt voor het geven van goede beleggingsadviezen. Ook in zijn eigen beleggingen legt hij de nadruk op Nederlandse small- en midcaps.