Economen: de F-siders van de financiële wereld

Mannen in maatpak die macho schreeuwend een financiële instelling binnenstampen. Het is niet helemaal conform de realiteit, denkt u? Wat economen en F-siders met elkaar gemeen hebben? Drie dingen.

De eerste  overeenkomst is dat ze allebei net zo opportunistisch kunnen zijn. Als een voetbalploeg een paar weken achter elkaar slecht speelt, dan kunnen ze het hele seizoen vergeten. Ajax heeft vorig seizoen minimaal op drie verschillende momenten de titel verspeeld als je de heren voetbaljournalisten toentertijd moest geloven. Ze werden kampioen.

Heineken stelde halverwege het jaar de vooruitzichten bij voor 2011 en analisten vonden dit zo teleurstellend dat ze dit als ‘erg zwak’ kwalificeerden. Heineken moest het bekopen met een fikse koersdaling, maar mag zich gelukkig sinds vorige maand, na meevallende resultaten, weer tegen de tevreden analisten aanvleien. Ze vonden het een ‘keurig resultaat’. Jantje huilt, Jantje lacht.

De tweede overeenkomst is de waarde van de voorspellingen. Vraag aan een willekeurige harde kern-supporter wie kampioen wordt en kijk na afloop van het seizoen hoeveel van deze woeste experts gelijk hadden. Het resultaat zal ongeveer overeenkomen met het percentage goede voorspellingen van de heren economen. Daarbij maakt het niet zoveel uit of het over voorspellingen over de macro-economie, hele bedrijfstakken of individuele bedrijven gaat. Zoals Marc Schindler van FIGUIDE het uitdrukt:  het enige zekere aan een economische voorspelling is dat die fout is.

Ook hebben harde kern-supporters vaak aandacht voor alles behalve de wedstrijd. Regelmatig richt de televisiecamera het vizier op de ontblote bovenlijven van de stoere kerels die hun knuisten met daarin de gevulde plastic glazen met gele substantie ten hemel heffen. Wat vaak opvalt is dat niet de buiken in beeld zijn, maar de met tatoeages versierde ruggen. Ze staan andersom. Heel soms lijkt het alsof ze de wedstrijd volgen, omdat hun blikken naar voren priemen. Dat is slechts schijn, want dan houden ze hun ogen constant gericht op het ‘vijandelijke’ vak aan de andere zijde van het stadion.

Dit is te vergelijken met de focus, bijna tunnelvisie te noemen, van de economen op de macro-economie. Warren Buffet heeft altijd een vrij duidelijke mening gehad over waar beleggers zich op moeten richten: het bedrijf zelf. Aandacht voor de macro-economische ontwikkelingen is tijdsverspilling en vergelijkbaar met de supporter die omgekeerd naar het veld staat. Hij heeft geen zicht op de ontwikkelingen in het veld.

Buffet vindt het veel belangijker  om te kijken naar stabiele, winst producerende bedrijven die weinig investeringen nodig hebben en die voor een mooie prijs te koop zijn. En natuurlijk heeft het bedrijf profijt of last van de economische ontwikkeling, maar hoe beter het bedrijf hoe beter het presteert. Wat de omstandigheden ook zijn. De conclusie? Beleggers moeten niet luisteren maar wel zuinig zijn op de financiële F-siders, want ook dit is weer vergelijkbaar met de voetbalarena: ze blijven amusant en onmisbaar.

Tekst: Hans Vogelsang, 20 februari 2012

Mannen in maatpak die macho schreeuwend een financiële instelling binnenstampen. Het is niet helemaal conform de realiteit, denkt u? Wat economen en F-siders met elkaar gemeen hebben? Drie dingen.

De eerste  overeenkomst is dat ze allebei net zo opportunistisch kunnen zijn. Als een voetbalploeg een paar weken achter elkaar slecht speelt, dan kunnen ze het hele seizoen vergeten. Ajax heeft vorig seizoen minimaal op drie verschillende momenten de titel verspeeld als je de heren voetbaljournalisten toentertijd moest geloven. Ze werden kampioen.

Heineken stelde halverwege het jaar de vooruitzichten bij voor 2011 en analisten vonden dit zo teleurstellend dat ze dit als ‘erg zwak’ kwalificeerden. Heineken moest het bekopen met een fikse koersdaling, maar mag zich gelukkig sinds vorige maand, na meevallende resultaten, weer tegen de tevreden analisten aanvleien. Ze vonden het een ‘keurig resultaat’. Jantje huilt, Jantje lacht.

De tweede overeenkomst is de waarde van de voorspellingen. Vraag aan een willekeurige harde kern-supporter wie kampioen wordt en kijk na afloop van het seizoen hoeveel van deze woeste experts gelijk hadden. Het resultaat zal ongeveer overeenkomen met het percentage goede voorspellingen van de heren economen. Daarbij maakt het niet zoveel uit of het over voorspellingen over de macro-economie, hele bedrijfstakken of individuele bedrijven gaat. Zoals Marc Schindler van FIGUIDE het uitdrukt:  het enige zekere aan een economische voorspelling is dat die fout is.

Ook hebben harde kern-supporters vaak aandacht voor alles behalve de wedstrijd. Regelmatig richt de televisiecamera het vizier op de ontblote bovenlijven van de stoere kerels die hun knuisten met daarin de gevulde plastic glazen met gele substantie ten hemel heffen. Wat vaak opvalt is dat niet de buiken in beeld zijn, maar de met tatoeages versierde ruggen. Ze staan andersom. Heel soms lijkt het alsof ze de wedstrijd volgen, omdat hun blikken naar voren priemen. Dat is slechts schijn, want dan houden ze hun ogen constant gericht op het ‘vijandelijke’ vak aan de andere zijde van het stadion.

Dit is te vergelijken met de focus, bijna tunnelvisie te noemen, van de economen op de macro-economie. Warren Buffet heeft altijd een vrij duidelijke mening gehad over waar beleggers zich op moeten richten: het bedrijf zelf. Aandacht voor de macro-economische ontwikkelingen is tijdsverspilling en vergelijkbaar met de supporter die omgekeerd naar het veld staat. Hij heeft geen zicht op de ontwikkelingen in het veld.

Buffet vindt het veel belangijker  om te kijken naar stabiele, winst producerende bedrijven die weinig investeringen nodig hebben en die voor een mooie prijs te koop zijn. En natuurlijk heeft het bedrijf profijt of last van de economische ontwikkeling, maar hoe beter het bedrijf hoe beter het presteert. Wat de omstandigheden ook zijn. De conclusie? Beleggers moeten niet luisteren maar wel zuinig zijn op de financiële F-siders, want ook dit is weer vergelijkbaar met de voetbalarena: ze blijven amusant en onmisbaar.

Tekst: Hans Vogelsang, 20 februari 2012