Gamble play door de ECB

Monetaire financiering, het door de Europese Centrale Bank (ECB) direct financieren van overheidstekorten, oftewel het laten draaien van de geldpersen, is volgens het Verdrag van Maastricht verboden en de ECB zegt zich daar aan te houden.

De positie die de ECB nu inneemt als langetermijn financier van banken is evenwel twijfelachtig. En dat zegt ook Nout Wellink, oud president van de DNB.

Kapitaalinjectie
Europese banken moeten het komende halfjaar voor circa €500 mrd herfinancieren.

De kapitaalmarkt voor banken is echter zo goed als dicht. Door de Europese schuldencrisis vertrouwen beleggers de banken niet meer en ook banken onderling weten niet wat ze aan elkaar hebben.

De ECB klimt in dit gat en heeft banken via een driejarige lening met rentepercentage van slechts 1% eind vorig jaar per saldo €193 mrd geleend.

Banken gebruiken dit geld waarschijnlijk vooral op eigen duurdere schuld terug te kopen. In februari zet de ECB een tweede driejarige lening uit.

De ECB hoopt ook dat de banken hiermee weer in staatspapier van perifere Europese landen gaan beleggen en zo de steunaankopen van de centrale bank ondersteunen. Wellink hekelt dit signaal.

Carry trade
Gezien het verschil in rente lijkt een dergelijke 'carry trade' zeer aantrekkelijk, maar banken zijn wars van dergelijke risico's.

Zeker nu de 'haircut' op Griekse schuld mogelijk groter zal zijn dan 50% en staatspapier niet zomaar meer meetelt bij de beoordeling van de kapitaalkracht van banken.

Risico's
Op zich een wel eigenaardige constructie. Banken kopen met geleend geld van de ECB perifeer staatspapier op, wat vervolgens weer als onderpand gegeven kan worden op de lening.

Het is duidelijk dat de ECB hier risico's neemt en ook de grenzen van haar mandaat aftast.

De waarde van het onderpand kan onder druk komen, waardoor banken moeten bijstorten. De ECB had de eisen aan de onderpanden onlangs ook al versoepeld.

Maar hoe gaan banken een eventuele 'margin call' weer financieren? Weer met een lening van de ECB soms?

Door al dit financieren van banken en overheden is de lengte van de balans van de ECB naar een recordbedrag van €2.730 mrd gegroeid.

Vooral zorgelijk omdat het vertrouwen in banken en de eurozone maar niet wil terugkeren.

Zeker na het grote beroep dat is gedaan op de driejarige lening van de ECB wordt de kwaliteit van Europese banken alleen maar verder gewantrouwd, terwijl Italië onlangs nog een toprente moest betalen op langlopend krediet.

Geloofwaardigheid
De ECB staat onder enorme druk van de politiek en de financiële markten. De kersverse voorman Mario Draghi weert zich goed en benadrukte dat geloofwaardigheid van de ECB het grootste goed is.

Het is te hopen dat Draghi en de zijnen deze woorden zorgvuldig blijven nakomen en niet via allerlei omwegen een van de weinige steunpilaren die de eurozone wel heeft om zeep helpen.

De ECB legt de uiteindelijke oplossing bij de politiek, maar moet voorkomen dat het niet zelf voortijdig is het moeras wegglijdt en de politiek juist voor de voeten loopt.

Monetaire financiering, het door de Europese Centrale Bank (ECB)
direct financieren van overheidstekorten, oftewel het laten draaien
van de geldpersen, is volgens het Verdrag van Maastricht verboden
en de ECB zegt zich daar aan te houden.

De positie die de ECB nu inneemt als langetermijn financier van
banken is evenwel twijfelachtig. En dat zegt ook Nout Wellink, oud
president van de DNB.

Kapitaalinjectie
Europese banken moeten het komende halfjaar voor circa €500 mrd
herfinancieren.

De kapitaalmarkt voor banken is echter zo goed als dicht. Door
de Europese schuldencrisis vertrouwen beleggers de banken niet meer
en ook banken onderling weten niet wat ze aan elkaar hebben.

De ECB klimt in dit gat en heeft banken via een driejarige
lening met rentepercentage van slechts 1% eind vorig jaar per saldo
€193 mrd geleend.

Banken gebruiken dit geld waarschijnlijk vooral op eigen
duurdere schuld terug te kopen. In februari zet de ECB een tweede
driejarige lening uit.

De ECB hoopt ook dat de banken hiermee weer in staatspapier van
perifere Europese landen gaan beleggen en zo de steunaankopen van
de centrale bank ondersteunen. Wellink hekelt dit signaal.

Carry trade
Gezien het verschil in rente lijkt een dergelijke ‘carry trade’
zeer aantrekkelijk, maar banken zijn wars van dergelijke
risico’s.

Zeker nu de ‘haircut’ op Griekse schuld mogelijk groter zal zijn
dan 50% en staatspapier niet zomaar meer meetelt bij de beoordeling
van de kapitaalkracht van banken.

Risico’s
Op zich een wel eigenaardige constructie. Banken kopen met geleend
geld van de ECB perifeer staatspapier op, wat vervolgens weer als
onderpand gegeven kan worden op de lening.

Het is duidelijk dat de ECB hier risico’s neemt en ook de
grenzen van haar mandaat aftast.

De waarde van het onderpand kan onder druk komen, waardoor
banken moeten bijstorten. De ECB had de eisen aan de onderpanden
onlangs ook al versoepeld.

Maar hoe gaan banken een eventuele ‘margin call’ weer
financieren? Weer met een lening van de ECB soms?

Door al dit financieren van banken en overheden is de lengte van
de balans van de ECB naar een recordbedrag van €2.730 mrd
gegroeid.

Vooral zorgelijk omdat het vertrouwen in banken en de eurozone
maar niet wil terugkeren.

Zeker na het grote beroep dat is gedaan op de driejarige lening
van de ECB wordt de kwaliteit van Europese banken alleen maar
verder gewantrouwd, terwijl Italië onlangs nog een toprente moest
betalen op langlopend krediet.

Geloofwaardigheid
De ECB staat onder enorme druk van de politiek en de financiële
markten. De kersverse voorman Mario Draghi weert zich goed en
benadrukte dat geloofwaardigheid van de ECB het grootste goed
is.

Het is te hopen dat Draghi en de zijnen deze woorden zorgvuldig
blijven nakomen en niet via allerlei omwegen een van de weinige
steunpilaren die de eurozone wel heeft om zeep helpen.

De ECB legt de uiteindelijke oplossing bij de politiek, maar
moet voorkomen dat het niet zelf voortijdig is het moeras wegglijdt
en de politiek juist voor de voeten loopt.