De eeuwige vluchtheuvel
De rendementen van goud en zilver vallen al jaren tegen. Toch is het een goed idee om edelmetalen op te nemen in de portefeuille.
In China en India zweren ze nog altijd bij goud. Beleggers steken steevast een flink deel van hun vermogen in fysiek goud, meestal sieraden. Zo gek is dat niet: goud kun je zien als een vorm van geld, met als voordeel dat het niet bijgedrukt kan worden.
In Beleggers Belangen van vrijdag 22 mei gaan we in op de mechanismen die de prijs van goud, zilver en andere edelmetalen bepalen en beargumenteren we waarom edelmetalen in iedere portefeuille een plaats moeten hebben.
Vluchtheuvel bij inflatie
Het belangrijkste argument dat je vaak hoort om te beleggen in goud (of een ander edelmetaal) is dat het een bescherming zou bieden tegen inflatie. De theorie is dat de koopkracht van goud min of meer gelijk blijft in de tijd, terwijl geld (hard) in waarde kan dalen. Deze theorie is eigenlijk nooit onomstotelijk bewezen, maar ook niet overtuigend ontkracht.
Wie bewijs zoekt voor de theorie van goud als inflatiebuffer kan wijzen op de periode 1979-1980. Vooral in de Verenigde Staten was toen sprake van enorme inflatie. In dezelfde periode dat de inflatie hard opliep, steeg de prijs van goud spectaculair: van $226 per troy ounce op 1 januari 1979 tot $850 op 21 januari 1980.
Een recenter voorbeeld is 2007. De inflatie lag toen lang niet zo hoog als eind jaren zeventig, maar was voor huidige begrippen aan de stevige kant. Dat jaar liep de goudprijs op van $657 naar $944. Dit is wel een minder sterk voorbeeld, omdat de prijsstijging toen ook (mede) veroorzaakt kan zijn door de onzekerheid over de financiële markten die toen de kop begon op te steken.
Hoe het ook zij: als maar genoeg beleggers geloven dat goud een ideale vluchtheuvel is in tijden van inflatie en daarnaar handelen, dan gaat de goudprijs vanzelf omhoog als de inflatie stijgt. De theorie bewijst zo zichzelf.
Interessante aanvulling
In ieder geval valt vast te stellen dat de prijsvorming van edelmetalen via totaal andere mechanismen tot stand komt dan die van aandelen en obligaties. Dat maakt edelmetalen een interessante aanvulling op de portefeuille. Immers: als alle categorieën in de portefeuille in een goed klimaat ongeveer evenveel stijgen, heeft spreiden geen zin. Als daarentegen de ene categorie daalt terwijl de andere in prijs stijgt of gelijk blijft, geeft dat meer stabiliteit in het totaalresultaat.
Concreet zouden we een weging van edelmetalen adviseren van rond de 5%, en afhankelijk van de persoonlijke situatie maximaal 10%. Daarbij moet bedacht worden dat de prijs van zilver grotere schommelingen kent dan die van goud. Dat maakt zilver minder geschikt voor de voorzichtige belegger. Naast goud en zilver zijn ook platina en palladium edelmetalen die op de beurs verhandeld worden.
In Beleggers Belangen van 22 mei 2015 zijn tips te vinden voor een goede goud- en een goede zilver-ETF en voor een interessant mijnbouwbedrijf.
Neem nu een proefabonnement en ontvang Beleggers Belangen tien weken voor maar 10 euro.
Foto: Crishna Simmons
In China en India zweren ze nog altijd bij goud. Beleggers steken steevast een flink deel van hun vermogen in fysiek goud, meestal sieraden. Zo gek is dat niet: goud kun je zien als een vorm van geld, met als voordeel dat het niet bijgedrukt kan worden.
In Beleggers Belangen van vrijdag 22 mei gaan we in op de mechanismen die de prijs van goud, zilver en andere edelmetalen bepalen en beargumenteren we waarom edelmetalen in iedere portefeuille een plaats moeten hebben.
Vluchtheuvel bij inflatie
Het belangrijkste argument dat je vaak hoort om te beleggen in goud (of een ander edelmetaal) is dat het een bescherming zou bieden tegen inflatie. De theorie is dat de koopkracht van goud min of meer gelijk blijft in de tijd, terwijl geld (hard) in waarde kan dalen. Deze theorie is eigenlijk nooit onomstotelijk bewezen, maar ook niet overtuigend ontkracht.
Wie bewijs zoekt voor de theorie van goud als inflatiebuffer kan wijzen op de periode 1979-1980. Vooral in de Verenigde Staten was toen sprake van enorme inflatie. In dezelfde periode dat de inflatie hard opliep, steeg de prijs van goud spectaculair: van $226 per troy ounce op 1 januari 1979 tot $850 op 21 januari 1980.
Een recenter voorbeeld is 2007. De inflatie lag toen lang niet zo hoog als eind jaren zeventig, maar was voor huidige begrippen aan de stevige kant. Dat jaar liep de goudprijs op van $657 naar $944. Dit is wel een minder sterk voorbeeld, omdat de prijsstijging toen ook (mede) veroorzaakt kan zijn door de onzekerheid over de financiële markten die toen de kop begon op te steken.
Hoe het ook zij: als maar genoeg beleggers geloven dat goud een ideale vluchtheuvel is in tijden van inflatie en daarnaar handelen, dan gaat de goudprijs vanzelf omhoog als de inflatie stijgt. De theorie bewijst zo zichzelf.
Interessante aanvulling
In ieder geval valt vast te stellen dat de prijsvorming van edelmetalen via totaal andere mechanismen tot stand komt dan die van aandelen en obligaties. Dat maakt edelmetalen een interessante aanvulling op de portefeuille. Immers: als alle categorieën in de portefeuille in een goed klimaat ongeveer evenveel stijgen, heeft spreiden geen zin. Als daarentegen de ene categorie daalt terwijl de andere in prijs stijgt of gelijk blijft, geeft dat meer stabiliteit in het totaalresultaat.
Concreet zouden we een weging van edelmetalen adviseren van rond de 5%, en afhankelijk van de persoonlijke situatie maximaal 10%. Daarbij moet bedacht worden dat de prijs van zilver grotere schommelingen kent dan die van goud. Dat maakt zilver minder geschikt voor de voorzichtige belegger. Naast goud en zilver zijn ook platina en palladium edelmetalen die op de beurs verhandeld worden.
In Beleggers Belangen van 22 mei 2015 zijn tips te vinden voor een goede goud- en een goede zilver-ETF en voor een interessant mijnbouwbedrijf.
Neem nu een proefabonnement en ontvang Beleggers Belangen tien weken voor maar 10 euro.
Foto: Crishna Simmons
