IMF breekt eurodiscussie open

‘Nederland en andere eurolanden moeten er rekening mee houden dat zij hun leningen aan Griekenland deels moeten afwaarderen’, zo zei gisteren de Nederlandse IMF-bewindvoerder Menno Snel van het Internationale Monetaire Fonds (IMF) tegenover het Financieele Dagblad. ‘Als door onvoorziene tegenvallers blijkt dat de Griekse staatsschuld niet langer houdbaar is, moet het steunprogramma worden aangepast’, zegt Snel. ‘Een bijdrage van overheden zal dan zeker een onderwerp van gesprek zijn.’

Het Nederlandse kabinet liet natuurlijk snel weten dat ze geen voorstander is van het kwijtschelden van leningen aan de Grieken. Jan Kees de Jager en Rutte hebben tegen beter weten in steeds geroepen dat alle schulden zouden worden afbetaald. Als een belangrijk persoon van het gerenommeerde IMF dan roept dat het wellicht beter is af te schrijven, sta je natuurlijk als minister in je hemd.

Afschrijven is economische logica

Het is beter af te schrijven op de schulden als een land in een schuldenval zit. Dat is een is situatie waarbij er zoveel moet worden bezuinigd (om aan de schuldenlasten te voldoen) dat de economische groei afneemt en de schuld weer relatief (ten opzichte van de grootte van de economie) toeneemt, er vervolgens weer extra moet worden bezuinigd, et cetera. Een land als Griekenland moet weer perspectief worden geboden, onder andere door saneringen van schulden en economie.

Natuurlijk liet het IMF daags na de uitspraken weten dat de heer Snel verkeerd geïnterpreteerd zou zijn. Dat is waarschijnlijk onder druk gedaan van de diverse eurolanden, waaronder ook Nederland. Maar neemt u maar van mij aan dat de heer Snel echt gezegd heeft dat er mogelijk op Griekse schulden moet worden afgeschreven. Uit betrouwbare bron weet ik dat het hommeles is in de Troïka (ECB, Europese Commissie en het IMF). Politieke belangen en economische logica botsen regelmatig.

Behalve om het gezicht van mensen als Rutte en De Jager te redden snap ik niet waarom we zo krampachtig moeten doen over een eventuele schuldsanering. Wie investeert in obligaties, aandelen of wat dan ook, loopt risico. En dat risico is groter als men belegt in schuldenaren die minder kapitaalkrachtig zijn. Dat weet iedere belegger. Het kern van probleem is dat de banken en ECB op grote schaal dit soort leningen hebben gekocht en zichzelf daarmee eigenlijk in nesten hebben gewerkt. Maar blijkbaar moeten ze, alsof ze boven de wet zijn verheven, de zoveelste bailout worden gegeven.

Moet de inflatie stijgen?

Het IMF liet gisteren ook weten dat Duitsland en Nederland eens moeten overwegen om hun neiging tot loonmatiging van zich af te werpen. ‘Als de kernlanden van de eurozone een inflatie van 3 tot 4% zouden accepteren, dan ondersteunt dit het herstel van de Europese economie’, zo konden we lezen in World Economic Outlook van het IMF.

Een interessante suggestie die ik ook deed in mijn column van 4 september 2012. Deze mogelijke oplossing van de eurocrisis staat op de derde plaats in de Euro-oplossingsmatrix. 

Nu heeft DNB een rapport geschreven dat het laten stijgen van lonen en inflatie in landen als Nederland en Duitsland niet de goede weg zou zijn. We zouden hiermee onze concurrentiepositie ten opzichte van de rest van de wereld verslechteren en, zo zou blijken volgens DNB, zijn de bedrijfstakken waar wij sterk in zijn niet concurreren met die van de Zuidelijke landen (waardoor het relatief duurder maken van bijvoorbeeld Nederland de Zuidelijke landen niet zou helpen). Het Nederlandse gas concurreert niet met de Griekse olijfolie.

Ook nu lijkt het IMF weer van mening te verschillen met een ander (sub)onderdeel van de Troïka. Wie er gelijk heeft in deze is wellicht nog niet het belangrijkste (ik neig naar het IMF omdat DNB vergeet dat de wereld en zeker Europa steeds meer met elkaar verweven is, wellicht niet altijd direct, dan zeker wel indirect; een groeivertraging in Zuid-Europa raakt ook onze economie, zo blijkt uit de berichtgeving). Het belangrijkste is dat de IMF nu eindelijk eens alternatieve denkrichtingen opwerpt en dat we (hopelijk) zo de politiek uit het pad van doormodderen kunnen trekken.

Harry Geels is directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.
 

‘Nederland en andere eurolanden moeten er rekening mee houden dat zij hun leningen aan Griekenland deels moeten afwaarderen’, zo zei gisteren de Nederlandse IMF-bewindvoerder Menno Snel van het Internationale Monetaire Fonds (IMF) tegenover het Financieele Dagblad. ‘Als door onvoorziene tegenvallers blijkt dat de Griekse staatsschuld niet langer houdbaar is, moet het steunprogramma worden aangepast’, zegt Snel. ‘Een bijdrage van overheden zal dan zeker een onderwerp van gesprek zijn.’

Het Nederlandse kabinet liet natuurlijk snel weten dat ze geen voorstander is van het kwijtschelden van leningen aan de Grieken. Jan Kees de Jager en Rutte hebben tegen beter weten in steeds geroepen dat alle schulden zouden worden afbetaald. Als een belangrijk persoon van het gerenommeerde IMF dan roept dat het wellicht beter is af te schrijven, sta je natuurlijk als minister in je hemd.

Afschrijven is economische logica

Het is beter af te schrijven op de schulden als een land in een schuldenval zit. Dat is een is situatie waarbij er zoveel moet worden bezuinigd (om aan de schuldenlasten te voldoen) dat de economische groei afneemt en de schuld weer relatief (ten opzichte van de grootte van de economie) toeneemt, er vervolgens weer extra moet worden bezuinigd, et cetera. Een land als Griekenland moet weer perspectief worden geboden, onder andere door saneringen van schulden en economie.

Natuurlijk liet het IMF daags na de uitspraken weten dat de heer Snel verkeerd geïnterpreteerd zou zijn. Dat is waarschijnlijk onder druk gedaan van de diverse eurolanden, waaronder ook Nederland. Maar neemt u maar van mij aan dat de heer Snel echt gezegd heeft dat er mogelijk op Griekse schulden moet worden afgeschreven. Uit betrouwbare bron weet ik dat het hommeles is in de Troïka (ECB, Europese Commissie en het IMF). Politieke belangen en economische logica botsen regelmatig.

Behalve om het gezicht van mensen als Rutte en De Jager te redden snap ik niet waarom we zo krampachtig moeten doen over een eventuele schuldsanering. Wie investeert in obligaties, aandelen of wat dan ook, loopt risico. En dat risico is groter als men belegt in schuldenaren die minder kapitaalkrachtig zijn. Dat weet iedere belegger. Het kern van probleem is dat de banken en ECB op grote schaal dit soort leningen hebben gekocht en zichzelf daarmee eigenlijk in nesten hebben gewerkt. Maar blijkbaar moeten ze, alsof ze boven de wet zijn verheven, de zoveelste bailout worden gegeven.

Moet de inflatie stijgen?

Het IMF liet gisteren ook weten dat Duitsland en Nederland eens moeten overwegen om hun neiging tot loonmatiging van zich af te werpen. ‘Als de kernlanden van de eurozone een inflatie van 3 tot 4% zouden accepteren, dan ondersteunt dit het herstel van de Europese economie’, zo konden we lezen in World Economic Outlook van het IMF.

Een interessante suggestie die ik ook deed in mijn column van 4 september 2012. Deze mogelijke oplossing van de eurocrisis staat op de derde plaats in de Euro-oplossingsmatrix. 

Nu heeft DNB een rapport geschreven dat het laten stijgen van lonen en inflatie in landen als Nederland en Duitsland niet de goede weg zou zijn. We zouden hiermee onze concurrentiepositie ten opzichte van de rest van de wereld verslechteren en, zo zou blijken volgens DNB, zijn de bedrijfstakken waar wij sterk in zijn niet concurreren met die van de Zuidelijke landen (waardoor het relatief duurder maken van bijvoorbeeld Nederland de Zuidelijke landen niet zou helpen). Het Nederlandse gas concurreert niet met de Griekse olijfolie.

Ook nu lijkt het IMF weer van mening te verschillen met een ander (sub)onderdeel van de Troïka. Wie er gelijk heeft in deze is wellicht nog niet het belangrijkste (ik neig naar het IMF omdat DNB vergeet dat de wereld en zeker Europa steeds meer met elkaar verweven is, wellicht niet altijd direct, dan zeker wel indirect; een groeivertraging in Zuid-Europa raakt ook onze economie, zo blijkt uit de berichtgeving). Het belangrijkste is dat de IMF nu eindelijk eens alternatieve denkrichtingen opwerpt en dat we (hopelijk) zo de politiek uit het pad van doormodderen kunnen trekken.

Harry Geels is directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.