Op 29 april bewoont Donald Trump het Witte Huis honderd dagen. Beleggen is vooruitzien, dus we nemen vast een voorschot op het symbolische einde van de wittebroodsweken van deze Amerikaanse president.
Zoals bij alles dat over Donald Trump gaat, is er ook geen eenduidig beeld te geven over zijn eerste drie maanden als machtigste man op aarde. Nog los van de schandalen en schandaaltjes waarmee zijn presidentschap nu al is omgeven, kunnen we wijzen op enkele belangrijke politieke tegenslagen en mislukkingen, zoals bij het inreisverbod voor de ingezetenen van een aantal moslimlanden of het vervangen van Obamacare door Trumpcare.
Naar verwachting zullen deze onderwerpen ook de boventoon voeren in de bespiegeling over 100 dagen Trump. Zoals bijna altijd is het beeld dat oprijst vanuit de financiële markten echter een stuk genuanceerder. Op de valutamarkt is de Amerikaanse dollar onder Trump iets verzwakt ten opzichte van de euro, maar per saldo zijn de veranderingen niet al te groot. En ook voor de komende periode verwachten we van het Amerikaanse monetaire beleid, zoals dat in hoofdzaak wordt bepaald door de Fed, geen grote verrassingen.
Op de Amerikaanse staatsobligatiemarkt vertoont de tienjaarsrente sinds begin dit jaar een zijwaartse beweging in afwachting van verdere economische en inflatievooruitzichten. En ook de aandelenmarkt lijkt dit jaar tot rust gekomen. Zowel de Dow Jones als de breed samengestelde S&P500 zetten op 1 maart weer nieuwe hoogste standen ooit neer, maar met +4,5% respectievelijk +5,4% zijn de rendementen in die periode in lijn met de vergelijkbare Europese indices. Ook hier geen Trump-effect dus.
Nu zijn er natuurlijk altijd elementen in overheidsbeleid die directe gevolgen hebben voor bedrijfstakken, zoals financiële instellingen, farmaceuten of bouwers. Ook daarin verschilt het bewind van Trump echter niet van dat van andere presidenten, hoewel we na het debacle rond Obamacare wel mogen betwijfelen of er überhaupt veel nieuw beleid van deze president te verwachten valt. De Trumprally van eind vorig jaar zou zo zomaar een Trumprisico kunnen worden. Maar ook het voortschrijdende inzicht in de daadkracht van een Amerikaanse president behoort tot het ‘bedrijfsrisico’ van de particuliere belegger.
Vorig jaar rond deze tijd ontvingen we op de redactie de beleggingsstrateeg van een grote Amerikaanse bank. Deze verkondigde dat de impact van een eventuele overwinning van Trump relatief gering zou zijn, zeker in vergelijking met een dreigende Brexit. Daarin lijkt hij vooralsnog gelijk te krijgen. Ik wil de politieke ophef die de afgelopen maanden is ontstaan over het beleid en de gedragingen van Trump zeker niet bagatelliseren. Maar vanuit het oogpunt van de financiële markten is The Donald een heel gewone Amerikaanse president.
Lees ook: Commentaar: Graag uw mening over duurzaamheid
Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.
